“นี่คือที่ดินที่ท่านตามอบให้เป็นของรับขวัญตอนอาหงเกิดหรือเจ้าคะท่านพ่อ” เว่ยซือหงมองที่ดินขนาด 1000 หมู่ซึ่งเป็นกรรมสิทธิ์ของนางอย่างถูกต้องด้วยแววตาเป็นประกายวาววับ
“ใช่แล้วละลูกรัก เป็นเช่นไร ชอบหรือไม่”
“ชอบมากเจ้าค่ะท่านพ่อ” เด็กน้อยหันมาตอบบิดาด้วยรอยยิ้มกว้าง ก่อนหันกลับไปมองที่ดินผืนใหญ่อีกครั้ง ปล่อยให้บิดาอุ้มเดินสำรวจที่ดินต่อไป
เว่ยซือหงพึงพอใจในที่ดินที่ท่านตามอบให้ผืนนี้อย่างมาก ถึงมันจะแห้งแร้งจนดินแตกละแหง ไอมารดำทมึนเต็มพื้นที่นางก็ชอบ
เพราะนอกจากที่ดินจะผืนใหญ่มีที่ติดกันเป็นผืนเดียวแล้ว ยังมีลำธารไหลผ่านเหมาะแก่การทำการเกษตรสุด ๆ ทั้งยังอยู่ติดกับป่าจินหลิน การเดินทางหรือง่ายแสนง่าย ออกจากเมืองหลวงมาครึ่งชั่วยามก็ถึงแล้ว
“แล้วลูกเห็นไอมารบนที่ดินผืนนี้หรือไม่”
“เห็นเจ้าค่ะท่านพ่อ พวกมันมีมากทีเดียว”
“เช่นนั้นเราจะปลูกผักผลไม้ขึ้นหรือ” ถามกลับด้วยความกังวล เขา
