11.งานแต่งสายฟ้าแลบ
1282 Words
"ต้อง พูดกับพี่หน่อยซิ่ พี่ยังรักน้องสาวคนนี้เสมอนะ" ต่อพงษ์ใจไม่ดี กันตพงษ์คว้ามือเล็กไปกุมไว้อย่างจริงใจใช้นิ้วหัวแม่มือคลึงที่หลังมือเล็กเบา ๆ แต่มือเล็กชักมือกลับแล้วช้อนตามองไปยังเจ้าของมือใหญ่พร้อมกับส่งรอยยิ้มบาง ๆ ให้เป็นนัยบอกว่าเธอไม่เป็นไร
"รักแต่ไม่เข้าใจ รักแต่ดูถูกน้ำใจน่ะเหรอคะ น้องพร้อมจะยอมรับผู้หญิงทุกคนที่พี่รักและรักพี่ ขอให้เค้าเป็นคนดีและรักพี่อย่างจริงใจ นี่ถึงขนาดมีลูกด้วยกันแล้วยังปกปิดหนูอีก หนูไม่ได้เป็นนางยักษ์ซะหน่อยจะได้ดุร้าย แล้วหลานคลอดได้กี่เดือนแล้วหนูยังไม่ได้อุ้มหลานเลย บอกว่าหลานหน้าเหมือนอาก็เหมือนหนูล่ะซิ่ หนูอยากเห็น พาหนูไปดูหลานเดี๋ยวนี้เลย พูดไปปาดน้ำตาไป ทำเอากันตพงษ์อดใจไม่ไหวคว้าร่างบางเข้ามากอดปลอบเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยนทั้งยิ้มเอ็นดู
"พาว่าที่เมียฉันขึ้นไปเยี่ยมลูกแกสักทีดิว๊ะไอ่นี่" กันตพงษ์แหวขึ้น
"เออ"...(ต่อพงษ์ตอบกลับเพื่อนรักอย่างรำคาญ) "ตามมาค่ะ แต่ว่าหนูต้องเช็ดหน้าเช็ดตาให้แห้งก่อนนะคะ" ต่อพงษ์เดินมาแย่งตนตัวเล็กจากอ้อมกอดว่าที่สามีไปโอบกอดไว้แนบอกเสียเอง ขณะที่คนตัวเล็กก็มุดหน้ากับอ้อมอกของคนพี่เช่นกัน เป็นสายสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งที่แม้แต่กันตพงษ์เองก็ทำแทนไม่ได้ ข้อนี้เขารู้ดี
-ห้องนอนต่อพงษ์
"สวัสดีค่ะ" ต้องตาทำความเคารพผู้อาวุโสกว่า
"แป้งจ๊ะ นี่น้องต้องน้องสาวของผมเอง อายุน่าจะน้อยกว่าแป้งสักประมาณ 5 ปี
"ค่ะ สวัสดีค่ะ" แป้งร่ำ รีบอุ้มลูกไปหาสามี แล้วรีบรับไหว้น้องสามีของเธอ
"หนูขออุ้มหลานได้มั๊ยคะ" ต้องตาเอ่ยขออนุญาติผู้เป็นแม่ของหลานสาว "หลานอายุได้กี่เดือนแล้วนี่" คนตัวเล็กพูดพร้อมเดินเข้ามาตรงหน้าพี่ชายของเธอ "จะสองเดือนอีกไม่กี่วันนี้แล้วค่ะ มะพี่จะช่วย ต้องทำแบบนี้ ค่ะค่อย ๆ อุ้มแบบนี้ค่ะ" (แป้งร่ำพูดพลางไปช้อนอุ้มลูกจากสามีของเธอมาให้คุณอามือใหม่) "ใช่ค่ะ แบบนั้นแหละค่ะ" "งู้ยยย หลานหนูสวยตั้งแต่เด็กเลยนะเนี่ย พี่ต่อต้องไว้หนวดแล้วเนี่ย โตเร็ว ๆ นะ คุณอาพาไปเก็บมะม่วงต้นหลังบ้านคุณย่าน๊ะ อยากไปมั๊ย..." สองอาหลานดูจะถูกคอกันดีคุยกันอ้อแอ้ โดยมีต้องรักนั่งคอยอยู่ที่หน้าประตูห้อง เหตุเพราะต่อพงษ์ไม่อนุญาติให้เข้าไปนั่นเอง
กลับกลายเป็นว่าเป็นงานแต่งของลูกชายคนโตที่จะมีขึ้นสายฟ้าแลบแทนงานแต่งงานของน้องสาว
-บ้านกันตพงษ์
"ไงไอ้เสือ เป็นกาวใจให้พี่น้องเค้าแล้วตัวเองมานั่งทำหน้ายังกะคนท้องผูกไปได้" พงษ์ศักดิ์แกล้งเย้าลูกชาย เนื่องจากฤกษ์แต่งงานของเขาตั้งอีกสามเดือนข้างหน้า
"พ่อครับ อย่าแซวดิครับ"
"จะบอกอะไรให้นะไอ้ลูกชาย คำพูดน่ะเมื่อพูดออกมาแล้วคำพูดมันจะเป็นนายเรา...ก็จริงนะพ่อเห็นด้วย..แต่ความต้องการของว่าที่ลูกสะใภ้พ่อบอกว่าต้องการให้พี่ชายมีความสุขมีครอบครัวก่อนตัวเองไม่ใช่ไง?" ผู้เป็นพ่อแนะ
"ก็ใช่ครับ" พ่อนะพ่อยิ่งพูดยิ่งขยี้
"ยัง ยังซื่อบื้ออีก ก็ตอนนั้นน้องยังไม่รู้ ตอนนี้น้องรู้แล้วไง เข้าใจยัง? แล้วแกจะอดทนทนอดไปเพื่อ?"
กันตพษ์เลิกคิ้วสูง ยกยิ้มมุมปาก "เข้าใจแล้วครับพ่อ ขอบคุณครับพ่อ" พร้อมกับรีบเดินตัวปลิวไปที่รถยนต์คันโปรด
....เฮ๊อ...จากเสือเป็นแมว แกเจอคนที่จะมาปราบแกแล้วซินะ ยังเหลือแค่ไอ้คนเล็ก ไอ้นี่คงไม่ต้องสอนแล้วมั้ง" พงษ์ศักดิ์ ยกยิ้มอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินไปที่สวนกล้วยไม้ซึ่งเป็นสถานที่โปรดปราณในวันหยุดของเขาและภรรยา
-บ้านต้องตา
"สวัสดีครับพี่พร ผมมาหาต้องตาครับ" กันตพงษ์รายงานตัว
"อ้าว คุณกัน นี่เอง เดี๋ยวดิฉันไปเรียกคุณหนูให้นะคะ คงอยู่ห้องคุณหนูน้อยกับพี่สะใภ้นะค่ะ"
"ได้ครับ ขอบคุณครับ"
.....................
ด้านต้องตาลงมาชั้นล่างของบ้านหลังจากแม่บ้านขึ้นไปตาม
"พี่กันไม่ขึ้นมาข้างบนละคะ มาเล่นกับหลาน ด้วยกันซิคะ กำลังหัดนั่งทรงตัวค่ะ ใจสู้มากเลย" ต้องตาพูดไปยิ้มไปพร้อมกับยื่นมือเข้ามาจูงมือคนตัวโตขึ้นไปข้างบนพร้อมกัน
"ไปซิ"
"จ๊ะเอ๋ ใครมาเห็นมั๊ยเอ่ย คุณพ่อทูลหัวมาค่ะ"..."ไม่ใช่มั้ง ..คุณอาต่างหาก" กันตพงษ์แย้ง
"คุณอายังไง..ก็ในเมื่อ พี่ต่อกับพี่กันเป็นเพื่อนกันน่ะ" ต้องตาแย้ง
..เออ เอากับเธอซิ่ กันตพงษ์ได้แต่ยิ้มอ่อนอ่อนใจกับความใสซื่อของคนรัก ทำเอาแป้งร่ำถึงกับอดขำไม่ไหว
หลังจากส่งเจ้าตัวเล็กกินนมแล้วคู่รักหวานแหววจึงลงมานั่งที่ห้องนั่งเล่นชั้นล่างของบ้าน
"พี่จะพาหนูไปนอนที่บ้าน พี่ขออนุญาติคุณแม่กับพี่ชายเราแล้ว" เขาบอก
"ไม่ไปไม่ได้เหรอคะ หนูอยากนอนกับหลาน" ต้องตางอแง
"ไม่ได้ สงสารพี่เถอะนะคนดี นะนะนะ" กันตพงษ์ไม่พูดเปล่า ซุกไซร้ลำคอ เนินอกสาวเจ้าอย่างเมามันส์
"ไปนะ" "ก็ได้ค่ะ"
กันตพงษ์พาร่างบางแวะที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อของใช้ส่วนตัวของสาวเจ้าอีกเล็กน้อย เขาเลือกที่จะซื้อใหม่แทนการเอาของเดิมมาจากบ้านเหตุเพราะถ้าเขาและเธอกลับไปที่บ้านจะได้มีเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวไว้ใช้โดยไม่ต้องขนของไปมา
เมื่อรถยนต์คันหรูจอดสนิท เข้ารีบลงไปเปิดประตูให้ว่าที่ภรรยาอย่างอารมณ์ดีและเดินจูงมือเธอเข้าไปในบ้าน
"จะไม่แวะทักทายแม่หน่อยเหรอพ่อตัวดี" ทำเอาสองหนุมสาวถึงกับชะงัก ต้องตารีบดึงมือออกจากการกุมมือชองชายหนุ่ม
"สวัสดีค่ะ คุณแม่ คุณพ่อ...แฮ่..." ต้องตาได้แต่ยิ้มเจื่อน ๆ ให้ผู้ใหญ่ทั้งสอง
"น้องกินอะไรมารึยัง พาน้องกินข้าวกินปลาก่อน...เดี๋ยวพ่อจะพาแม่ไปช้อปปิ้งที่ตลาดต้นไม้สักหน่อยไม่ได้ไปนานมากแล้ว" สองสามีภรรยาเปิดโอกาสให้ลูกชายเต็มที่
"แล้วเจ้าเกียรติหล่ะครับ" กันตพงษ์ถามหาน้องชายเจ้าแผนการใหญ่
"โอ้ยรายนั้นมันกลับภูเก็ตตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ไม่รู้มีอะไรดีไม่กลับบ้านกลับช่อง" "อ้อ เหรอครับ"
"ปะไปนั่งในห้องนั่งเล่นก่อนเดี๋ยวพี่เอาเสื้อผ้าให้แม่บ้านไปซักแห้งให้" เนื่องจากเขาพาสาวเจ้ากินอาหารมาจากห้างเมื่อช่วงกลางวันแล้ว เขาจึงเลือกที่จะพาเธอไปพักผ่อนในห้องนั่งเล่นแทน
"พี่กันมีอะไรทำก็ไปทำเถอะค่ะ หนูอยู่ได้" พร้อมกับส่งยิ้มบาง ๆ กลับไป
"อ่ะ นี่จะดูหนัง รึฟังเพลงก็แล้วแต่" เขาส่งแล็ปท็อปให้หญิงสาว พร้อมกับขยับเข้าไปจุ๊ฟเหม่งสาวเจ้า
"ขอบคุณค่ะ" เธอรับมาและเข้าไปค้นหาข้อมูลที่ต้องการพร้อมกับยิ้มในหน้าอย่างอารมณ์ดี
- Writer
