ไฟล้อมน้ำ

EP 45

 เพราะใจมันเรียกร้องอยากลิ้มลองกลีบกุหลาบนุ่มมาตั้งแต่ตอนไหน เมื่อไหร่ ยังไง ด้วยเหตุผลใด และทำไม เขาเองก็ตอบไม่ได้ มารู้ตัวอีกทีเจ้าของกลีบกุหลาบนุ่มนิ่ม ก็เอาแต่หนีเขาไปครั้งแล้วครั้งเล่า

ยิ่งกระตุ้นเตือนให้เขาไม่อยากยอมแพ้ ไม่อยากรามือ ไม่อยากปล่อยเธอไว้ให้ก่อกวนหัวใจ ก่อกวนความต้องการ ที่ซุกซ่อนอยู่ในซอกลึกของหัวใจเลย

ด้วยความขุ่นเคืองวีระกรรมในวันเข้าห้องหอของเขา ทำให้ตั้งมั่นไว้แล้ว ว่าจะไม่ให้เขาเข้าใกล้ตัวได้เป็นอันขาดนั้น ทำให้ปราณปริยาวดีพยายามยกกำปั้นทุบไหล่เขานับครั้งไม่ถ้วน เพื่อหมายจะให้เขาหยุดการรุกรานนี้ลงโดยเร็ว

แต่เมื่อเขาไม่ยอม แถมยังคงเดินหน้ามอบจุมพิตหวานล้ำให้ มือบางก็หมดสิ้นซึ่งเรี่ยวแรง จนแปรเปลี่ยนเป็นเกาะไหล่เขาไว้แทนในวินาทีต่อมา

ส่วนเขาก็ไม่หยุดเรียกร้องเพียงแค่จูบเท่านั้น ใจจึงส่งมือให้เลื่อนไปหาบัวคู่งาม ลูบคลำอยู่นอกร่มผ้าอย่างหนักหน่วงและลืมตัว เมื่อเจ้าของไม่ได้ห้ามปราม

ใจก็สั่งมือให้รีบปลดกระดุมเดรสแขนกุดยาวแค่เข่าออกช้าๆ จากเม็ดแรก ก็ตามติดด้วยสองสามสี่และห้า จนเห็นบราเซียร์ลายดอกไม้ สีชมพูประดับลูกไม้ขาวน่ามอง น่าจับต้อง จนห้ามใจไว้ไม่อยู่

นิ้วอุ่นที่ช่ำชองค่อยๆ สอดเข้าไปหาอกขาวอวบอิ่ม แล้วบีบกำรวบและเคล้าคลึงอย่างหลงใหลหลายต่อหลายรอบ ก่อนจะสั่งให้ปลายนิ้วโบกสบัดตรงปลายยอดไปมา

ยังผลให้ผู้เป็นเจ้าของถึงกับสะดุ้งสุดตัว ด้วยความตื่นตระหนกกับสัมผัสที่ไม่เคยได้พานพบมาก่อน เรี่ยวแรงที่จะห้ามปรามเขานั้น หดหายไปกายจนเกือบจะหมดสิ้นแล้ว เมื่อความวาบหวิวมาบั่นทอน

แล้วมันยังมีอิทธิพลมากพอ จะสั่งให้มือบางนุ่งแปรเปลี่ยนจากการเกาะไหล่เขาไว้ไป เป็นลูบไล้ต้นแขนกับแผ่นอกของเขาไปมาอย่างแผ่วเบาและลืมตัวอีกต่างหาก

จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาจะทึกทักเอาเอง ว่านี่ก็คือสัญญาณไฟเขียว สั่งให้เดินหน้า ทำตามแรงปรารถนาของกายชายที่กำลังแตกตื่น

กระพือปีกพร้อมที่จะพาเธอโบกโบยบิน ไปเหิรเวหาอันกว้างใหญ่และน่าหลงใหยใคร่อยากสัมผัสนั่นเอง

มืออุ่นจึงค่อยรั้งเดรสแขนกุดออกจากสองไหล่และสองแขนเรียว ดึงสายบราเซียร์ให้หลุดออกจากไหล่ระหงไปติดๆ เผยให้เห็นบัวตูมคู่งาม กำลังชูตั้งอยู่ตรงหน้า

ท้าทายและเชิญชวนให้เขาต้องก้มลง แล้วปล่อยให้ริมฝีปากอันหิวโดยได้ดื่มด่ำกับยอดเต่งตึง อีกข้างที่เหลือก็ถูกครอบครอง ด้วยอุ้งมือร้อนผ่าวที่กำลังเคล้าคลึงอย่างสุขใจ

ไม่ต่างจากผู้เป็นเจ้าของนัก ที่ไม่อาจรู้ได้ว่าความรู้สึกนี้หลั่งไหลมาหาตอนไหน

ทั้งที่บอกตัวเองไว้นานแล้ว ว่าจะไม่เผลอไปกับเขา แต่ก็ทำไม่ได้ดังใจสั่งเอาเสียเลย ริมฝีปากร้อนบอกลาบัวงาม ขึ้นไปจูบเรียวปากนุ่มอย่างดูดดื่มอีก เมื่อพบว่ายังไม่อิ่มเอม

ส่วนมือก็ไล่ปลดกระดุมลงไปเบื้องล่าง จนพานพบเข็มขัดหนัง คาดเอวคอดไว้กับชุด เขาใช้เวลาไม่นานก็ปลดออกได้ แล้วตามปลดกระดุม ที่มีไปจนถึงชายกระโปรง เมื่อหมายจะทำให้มันหลุดพ้นไปจากกายขาวตรงหน้า

ปราณปริยาวดีรีบเลื่อนมือลงไปห้ามปรามเขา เมื่อรับรู้ว่าผ่ามืออุ่นกำลังลูบไล้หน้าท้องแบนราบ ใกล้กับจะถึงขอบแพนตี้สีหวานอยู่รำไร เขาไม่คิดจะหักหาร หรือดึงดันสู้เอาชนะในทันทีแต่อย่างใด

แต่สั่งมือให้ยกขึ้นมาหาบัวคู่งาม แล้วกอบกุมให้เรียวปากล้มลงไปชิมเชยอีกครั้ง ปลายลิ้นร้อนผะผ่าวสบัดไปมาตรงปลาย เพื่อหมายจะมีชัยในอีกไม่ช้า

ด้วยรู้ดีว่าสตรีทุกนาง ต้องพ่ายแพ้เมื่อมีแรงปรารถนาขับเคลื่อนมาจากภายใน เจ้าของร่างเพรียวบางถึงกับสะดุ้งแล้วสะดุ้งอีก กับอาการวาบหวานสะท้านไปทั้งทรวง ที่กำลังแอ่นรับการรุกรานจากเขา

จนกายอ่อนระทวยอยู่ในวงแขนแข็งแรง หาความเป็นตัวของตัวเองแทบไม่ได้ สองมือก็โอกกอดและลูบไล้ไปตามแผ่นหลังบึกบึน ชวนให้หลงใหลจนยากจะเรียกหัวใจที่โบกโบยบินอย่างสุขใจ ให้กลับคืนได้

ตื๊ดๆๆ ตื๊ดๆๆ ตื๊ดๆๆ ตื๊ดๆๆ ตื๊ดๆๆ ตื๊ดๆๆ ตื๊ดๆๆ

หากไม่มีมือถือของเขาวางอยู่โต๊ะหัวเตียง ดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า มาช่วยเรียกอันกระเจิดกระเจิงไปกับสัมผัสอันหอมหวานจากเขา ให้กลับมาอยู่กับตัว

หญิงสาวก็คงจะเผลอปล่อยให้มือไม้เขา เลื่อนต่ำลงไปหาสิ่งหวงแหนเป็นแน่ โชคยังดีที่มีตัวช่วยมากันไว้ไม่ให้เขาได้ดังใจหมาย จึงรีบขืนตัวห้ามปรามเขาไว้ แต่เขาเองก็ใช่ว่าจะยอมง่ายๆ

เพราะกายแทบจะแตกดับจากความต้องการรุมเร้า แถมโกรธคนโทรมา จนอยากจะด่าให้หนักๆ ปราณปริยาวดีพอพาตัวดิ้นรนออกจากวงแขนเขาได้ ก็รีบจัดการกับเสื้อผ้าให้เรียบร้อย

ระหว่างเขาลุกขึ้นไปคว้ามือถือขึ้นมา แล้วกดรับด้วยอาการหัวเสีย ครั้นพอรู้ว่าเป็นใคร ก็มีน้ำเสียงอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด ท่าทีกระฟัดกระเฟียดเมื่อครู่ก็หดหาย

“ผมอยู่บนห้องไม่ค่อยสบาย ไม่ต้องมาหรอก ถ้าเหนื่อยคุณก็นอนพักเถอะ ผมเองก็จะพักเหมือนกัน งั้นก็แค่นี้นะ ผมขอนอนก่อนมันเพลียๆ ยังไงไม่รู้”

แล้วเขาก็รีบตัดสายทันที โดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะคิดยังไง ก่อนจะหันมาหาเมียที่เพิ่งคาดเข็มขัดเสร็จ แล้วก็หน้าแดงขึ้นมาทันควัน เมื่อเงยหน้าไปมองเขา ก็เห็นสายตามีประกายบางอย่างแอบแฝงอยู่

ขณะที่เขาก้าวเข้ามาหา แล้วอ้าแขนหมายจะโอบกอดเมียให้หายอยาก ทว่าเขาก็ยังไม่ทันได้ทำอย่างที่ใจคิด ประตูห้องก็เปิดผัวะออก

“ว่าไงคะคนป่วย”

รัตติกาลทักทายด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม พร้อมกับเดินตรงดิ่งเข้ามาโอบกอดเขา จุ๊บไปที่แก้มสากเหมือนอยากจะแสดงความเป็นเจ้าของ ก่อนจะหันมาทักทายเมียแต่เพียงในนามของเขา ที่ยืนหน้าเศร้าอยู่