ไฟล้อมน้ำ

EP 17

“พี่หนึ่งดูแม่นั่นทำหน้าสิคะ ดูมันเชิดใส่เราสิคะ เดินตัวตรงคอตั้งยังกับนางพญา ช่างไม่สำนึกว่าตัวเองเป็นแค่ลูกบ้านน้อย ยิ่งมองเอก็ยิ่งเกลียดมันค่ะพี่หนึ่ง”

“ถ้าเกลียดก็ไม่ต้องไปมองสิจ๊ะ งั้นเราเข้าบ้านดีกว่าจะได้ไม่ต้องเห็นแม่นั่น”

นั่นคือความเกลียดชัง ที่อดีตแฟนสาวเขามีต่อเมียในอนาคตอันใกล้นี้ของเขา ซึ่งตลอดเวลาที่คบหาเป็นแฟนกันมา เขามักจะได้ยินประโยคเหล่านี้และเรื่องราวเหล่านี้ของบ้านน้อยจากปากแฟนสาวหรือจากปากแม่แฟนสาวเสมอๆ

ส่วนเขาเองก็ไม่คิดจะห้ามปราม เพราะเกลียดชังกลุ่มคนที่เป็นบ่อนทำลายครอบครัวคนอื่นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

และได้ซึมซับความเจ็บปวดความ เสียอกเสียใจของแม่ที่ถูกพ่อทำร้ายด้วยการทอดทิ้งไปหาความสุขกับบ้านเล็กบ้านน้อยอยู่เป็นนิจ ความสงสารความห่วงใยแม่ก็ทำให้เขาต้องเรียนปริญญาตรีในไทย

ค่อยไปต่อโทที่อเมริกาแค่สองปี แล้วก็รีบกลับมาทำงาน จากตอนแรกที่วางแผนไว้ว่าจะไปตั้งแต่จบมัธยมปลายกระทั่งจบโท

“คุณหนึ่งคะ ต้องรีบขึ้นไปเปลี่ยนเป็นชุดหมั้นกับรดน้ำแล้วล่ะค่ะ”

เสียงทีมงานเรียกความคิดอันล่องลอยของเขา ให้กลับมาหาผู้คนมากหน้าหลายตา จับจ้องเขากับเจ้าสาวแทบจะทุกย่างก้าว เขาพยักหน้าน้อยๆ รับ แล้วเดินตามไปเข้าบ้าน

แต่ถูกพาไปแต่งตัวคนละห้อง เขานั้นไม่ยุ่งยากนัก กินเวลาไม่กี่นาทีก็เสร็จ และถูกพาลงมาข้างล่างตรงไปนั่งพับเพียบรอในเต้นท์พิธีกลางสนามทันที

ส่วนผู้เป็นเจ้าสาวใช้เวลานานหน่อย เพราะต้องทำผมใหม่ให้แตกต่างจากเมื่อครู่ แม้จะไม่เปลี่ยนทั้งหมด แต่ก็ต้องแก้และแต่งเติมบางส่วนชุดก็ต้องเปลี่ยนใหม่

เขาเองก็ไม่ได้เห็นมาก่อน จำได้เลาๆ จากทีมงาน ว่าเป็นชุดที่สวยเหมาะกับเจ้าสาวที่สุด ซึ่งเขาก็ฟังผ่านๆ เพราะเห็นบอกชุดไหนๆ ก็สวยและเหมาะกับเจ้าสาวทั้งนั้น เลยไม่ได้ใส่ใจจะจดจำนัก

แต่แขกเหรื่อในเต้นท์สีขาวสะอาดตาทรงโดม ก็ทำให้เขาต้องให้ความใส่ใจและหันไปมองตามทิศทางที่ทุกคนจับจ้องไป ก็ได้เห็นร่างสูงเพรียวในชุดไทยประยุกต์สีทองอ่อนๆ

ตัวผ้าถุงเป็นไหมแท้ จับจีบหน้านางห้าชั้นไว้ด้านข้าง เอวคอดคาดด้วยเข็มขัดทองแท้เส้นเดิมกับเมื่อเช้า ห่มสไบแก้วปักลายนางฟ้าสวยงามเรียบหรู

ยิ่งตัวสไบห่มลงมาไม่ถึงขอบผ้าถุง เผยให้เห็นเอวคอดกับหน้าท้องแบนราบขาวนวลเนียน มองแล้วก็ยากจะละสายตาจากไปได้ บวกกับรองเท้าส้นสูงสีทอง ยิ่งส่งให้เจ้าหล่อนสวยราวนางพญาเลยทีเดียว

ช่างภาพต่างกรูกันไปกดชัตเตอร์รัวถี่ยิบ ขณะเจ้าสาวถูกปิยะจูงมือเดินออกจากตัวบ้าน ตรงมาเต้นท์พิธีท่ามกลางรอยยิ้มแห่งความชื่นชมของแขก

ดวงตาคมเข้มจับจ้องร่างอรชร ย่างกรายอย่างนวยนาด แล้วก้าวขึ้นเวทีสูงแค่เข่า ปูพรมราคาแพงลิบ แล้วคลานเข่าเข้ามา อีกมือยังคงยึดมือพ่อไว้แน่นเหนียว เขาเดาว่าเจ้าหล่อนน่าจะกลัวล้ม

ปิยะส่งยิ้มให้ลูกเขย ก่อนจะส่งลูกสาวให้นั่งตรงหน้า แล้วตัวเองก็เดินไปนั่งเก้าอี้บุนวมหรูหราข้างปาน รวมกับผู้ใหญ่คนอื่นๆ ของทั้งสองฝ่าย

พานพุ่มมีแหวนเพชรและสินสอดกั้นกลางเอาไว้ ไม่ได้ดึงสายตาเขาออกจากดวงหน้าขาวสวย สง่ากิริยางามของเจ้าสาวเลยสักนิด เขาจดจำไม่ได้ว่าเมื่อก่อนเจ้าหล่อนมีรูปร่างหน้าตายังไง

เพราะไม่มีตามามองหญิงอื่น ไม่มีใจให้สาวไหน นอกจากแฟนคนสวยสง่างามและเหมาะสมกับเขาที่สุดเท่านั้น

แม้ใจจะไม่ได้คิดพิศวาสเจ้าสาวบ้านน้อยสักแค่ไหน แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าวันนี้เจ้าหล่อนไม่สวย ไม่ดูดี ท่านั่งพับเพียบเรียบร้อย มือขาวเรียวประสานกันไว้กับตักตัวตรง หลังตรง บวกกับใบหน้าเจือยิ้มน้อยๆ ตลอดเวลานั้น ส่งให้เจ้าหล่อนดูสง่างามเกินจะบรรยาย

ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าหล่อนจะเป็นแค่ลูกบ้านน้อย คงจะต้องยกความดีให้ผู้แม่กระมัง ที่อมรมสั่งสอนและฝึกปรือเจ้าหล่อนมาดี สรรพเสียงและความเคลื่อนไหวรอบกายเขานั้นเป็นเหมือนลมพัดผ่าน

เมื่อหลงทางอยู่ในภวังค์มาเนิ่นนาน จนยากจะหาทางกลับมาเองได้ หากไม่มีมือของทีมงามมาสะกิดข้างๆ แล้วกระซิบบอกว่าให้ยกแหวนขึ้นมาได้แล้ว

“เจ้าบ่าวมัวแต่อึ้งในความงามของเจ้าสาว จนทำอะไรไม่ถูกแล้วครับ”

เสียงใครบางคนแซวขึ้นเบาๆ ทำเอาคนในงานต่างหัวเราะออกมาด้วยความขำ เขาถึงได้ก้มลงไปหาแหวนเพชรน้ำงาม เป็นมรดกตกทอดมาตั้งแต่ทวดมอบให้แม่ของเขา

ส่วนแม่ก็จำต้องตัดใจมอบให้สะใภ้บ้านน้อย ที่แม่ไม่ได้เต็มอกเต็มใจรับเข้าบ้านเลยสักนิด หากก็ขัดลูกไม่ได้เท่านั้น

ปราณปริยาวดีก้มลงกราบแทบตักเขาด้วยท่าทีอ่อนน้อม เมื่อนิ้วนางมีแหวนประดับแล้ว ก่อนจะดึงแหวนมรดกตกทอดอีกวง นำไปสวมที่นิ้วนางข้างซ้ายของเขาเช่นกัน

แล้วก็ต้องรีบยกมือไหว้ เมื่อเขาเองก็ยกมือไหว้ตามทีมงานได้บรีฟมาให้ก่อนหน้าแล้ว ปานถึงกับน้ำตารื้นซบไหล่สามีด้วยความดีอกดีใจ เมื่อเห็นวันอันสวยงามของลูก

ผิดกับคนบ้านใหญ่ที่คิดไปในทางตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง

“ขอภาพเจ้าบ่าวหอมแก้มเจ้าสาวด้วยครับ”

ตากล้องปากดีขอขึ้น แล้วกล้องนับสิบๆ ตัวก็พร้อมใจกันกดชัดเตอร์รัวถี่ๆ เมื่อเขาจัดให้อย่างไม่เกี่ยงงอน ด้วยการขยับไปใกล้เจ้าสาว แล้วยื่นจมูกไปหาแก้มขาว

ที่เขาเดาไม่ออกว่าเจ้าของแก้มจะเต็มอกเต็มใจให้หอมสักแค่ไหน แต่ใครจะแคร์ ในเมื่อตัดสินใจมาเป็นเจ้าสาวนายพลาธิปแล้ว เจ้าหล่อนก็ต้องกลายเป็นสมบัติของเขาโดยปริยายนั่นเอง

“นั่งชิดๆ กันหน่อยครับ เจ้าบ่าวโอบเอวเจ้าสาวด้วยครับ”

เสียงเรียกร้องดังมาจากตากล้องคนเดิม และเขาก็จัดให้ตามใจอย่างไม่เกี่ยงงอน เรียกเสียงปรบมือจากแขกในงานเกรียวกราวด้วยความชอบใจ เขาไม่วายชายหางตาไปมองอดีตแฟนอีก