บทที่9
ใหญ่เท่าแขนNC
ณภัทร....
ผมขับมอเตอร์ไซค์มาถึงผับก็รีบเอาขนมจีนน้ำยาให้พวกพี่ๆช่างเอาไปแบ่งกัน ส่วนผมขอเข้าไปดูงานและจ่ายค่าวัสดุก่อสร้างที่มาส่ง ด้วยอากาศที่ร้อนอบอ้าวของจังหวัดนี้ทำให้ผมไม่สามารถทนอยู่ได้จึงขอตัวกลับบ้านก่อน
กลับมาถึงผมก็เข้ามาพักเหนื่อยชงกาแฟเย็นๆดื่มให้ชื่นใจแต่เสียงอื้ออึงดังจนฝาโอ่งสะเทือน ขบวนรถแห่กำลังจะผ่านมาหน้าบ้านแล้ว
"โอ๊ยอีแพง มึงคือสิมาเด้าใส่กกบักหุ่งกูแท้ มันกำลังงามๆๆ ตาย ตายแท้ๆอีนี่ ไปสิหนีไปไสกะฟ่าวหนีเด้อ!"
ผมรีบวิ่งออกมาดูด้านนอกถึงได้เห็นยอดมะละกอสั่นไหวประมาณ8.6ริกเตอร์ ด้านล่างมีแก๊งวัยรุ่นนอนราบไปกับพื้นเต้นเด้าๆ บนต้นมะละกอมีชะนีน้อยปีนขึ้นไปแล้วเต้นเด้าจนลูกมะละกอล่วงลงมา สองแก๊งนี้ไม่ถูกกันเลยเต้นแข่งกัน
"ตัวเหี้ยอะไรวะเนี่ย นี่กูอยู่ดาวไหนไหว!!"
พะแพงกระโดดลงมาจิมมี่ก็หยิบเสื่อตีลังกาม้วนหน้ากระโดดเด้าฟ้าตามจังหวะเพลง ณภัทร
