บทที่7 จูบผีจนน้ำแตก18++
1000 Words
บทที่7
จูบผีจนน้ำแตก18++
บรื้นนนน!!!
กลับมาถึงบ้านพะแพงก็รีบแบกณภัทรขึ้นบ้าน เธอจับเขาเหวี่ยงไปที่เตียงของเขาส่วนเธอกลับไปที่ของตัวเอง ณภัทรไม่มีแรงลุกไปอาบน้ำเขานอนบ่นพึมพำอยู่คนเดียวตามประสาคนเมาซึ่งพะแพงคุ้นชินเป็นอย่างดี
"คุณไปท้ามันคืนนี้มันมาจกพุงคุณแน่!" เธอตะโกนไปบอกเขา
"มาเล๊ยยย ฉ้านไหวอยู่แล้ววว~ อึก! จะปี้ให้รู้จักฮะๆๆ"
โฮ้ง! โฮ้ง! โบ๋วววววว โฮ้ง! โฮ้ง! โบ๋ววววว
เสียงหมาหอนอยู่ตรงหน้าบ้านของพะแพง เธอนอนพลิกไปพลิกมาเพราะความกลัวครั้นจะลุกไปเปิดไฟก็ยังไงอยู่
"คุณ! ทาปากยัง!"
ไม่มีเสียงตอบกลับพะแพงจึงหยิบลิปสติกแล้วคลานสี่ขาไปเปิดมุ้งของณภัทร เธอมองไม่เห็นใบหน้าของเขาจึงไม่สามารถจับเขาทาปากได้
"คุณ! ลุกมาทาปากก่อน!!" เธอจับหน้าเขาหันมาแล้วคลำหาริมฝีปาก
"มาแล้วเหรอออ อยากมีเมียเป็นผีมานานแล้วรู้อะเปล่า ฮะๆๆ" ณภัทรพูดอย่างขาดสติพะแพงจึงจัดการเปิดลิปสติกสีแดงแต่ณภัทรก็สะบัดหน้าหนี
"นี่คุณ!! อย่าดื้อได้ไหม"
เธอเท้าเอวมองด้วยความหงุดหงิดสุดท้ายก็คิดอะไรทุเรศๆออก เธอจัดการทาปากของตัวเองใหม่อีกครั้งจากนั้นก็ประคองหน้าเขาให้มั่นแล้วประกบจูบปากเขาทันที
จุ๊บ~
ณภัทรลืมตาขึ้นมามองแต่ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เขาคิดว่าคนตรงหน้าคือผีอีบัวเขาจับเธอพลิกลงมานอนสองแขนล็อกแขนเล็กๆของเธอไว้
"ว้ายย!! คุณหนูเอง!!"
"น้องบัว~ อึก! อยากมีผัวจนทนไม่ไหวเลยหรือจ๊ะ มาม๊ะเดี๋ยวพี่ภัทรจะเย็บให้ปิ๊บวมเลย"
"กรี๊ดดดด!! ไอ้บ้ากาม!!!"
อุ๊ปส์!
ปากร้ายถูกประกบจูบอีกครั้งเธอเม้มปากตัวเองไม่ยอมให้เขาสอดลิ้นเข้าไป แต่คนตัวโตมีแรงมหาศาลมากเขากัดปากงับคางจนเธอเผลอปล่อยปากตัวเอง
ลิ้นร้ายรีบสอดแทรกเข้าไปกวาดเลียหยอกล้อจนพะแพงปรือตามอง เธอกำลังถูกเขาป้อนจูบอย่างดูดดื่ม นี่เป็นครั้งแรกของเธอแม้จะตกใจแต่ก็แอบหวั่นไหวกับรสชาติของเขา
"อื๊มม~"
"รู้ไหมว่าพี่ภัทรเย็บเก่งมากนะ แถมจู๋ของพี่ก็ใหญ่มากด้วย"
จุ๊บ~
เขาจูบอีกแล้วแถมครั้งนี้ยังบีบคลึงสองเต้าของพะแพงผ่านเสื้อผ้าและบราสีดำ เธอพยายามดันตัวเขาออกแต่เขาก็แทรกกลางระหว่างขาจนความแข็งขึงขังชนกับเนินสาวที่กำลังมีน้ำเอ่อล้น
"ผีอะไรนมใหญ่จัง"
"พะ แพง อื๊มมม อะ เอง~ อื๊มม"
ณภัทรเริ่มซุกไซร้ซอกคอเขาเผลอกัดคอเธอด้วยความหมั่นไส้ พะแพงเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้เธอแอ่นหน้าอกให้เขาถกเสื้อขึ้น คนรู้งานรีบถกเสื้อเธอขึ้นแล้วดูดจุกนมเม็ดเท่าเมล็ดบัว
"อ๊ะ~"
"ชอบไหมครับ~ อ๊าา~ นมน้องบัวสู้ลิ้นพี่ภัทรมากก อึก~"
กางเกงขายาวของพะแพงถูกณภัทรถอดออกเขาจัดการจับสองขาเธออ้าออกจนกว้างแม้ความมืดจะบดบังสายตาแต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคอะไร เขาก้มลงมาจุ๊บเนินสาวลากลิ้นลงมาขยี้ปุ่มกระสัน
"อ๊ายย~ คะ คุณ~ อื๊มม~" พะแพงแอ่นเอวเร่าๆสู้กลับไปณภัทรจึงส่งนิ้วเข้าไปกระทุ้งสู้
ความแน่นของรูสาวทำให้ทั้งสองอิ่มเอมใจ ณภัทรสัมผัสได้ถึงความบริสุทธิ์ส่วนพะแพงก็ได้รู้รสความเสียวซ่านที่เธอไม่เคยพบเจอ
นิ้วกลางสอดเข้าสอดออกจนพะแพงเริ่มถึงจุดคลายแมกซ์เธอกระตุกตอดนิ้วของณภัทรตุบๆ ณภัทรเองก็ดูดดื่มน้ำหวานจนแห้งเหือด
เขาคลานขึ้นมามองคนตัวเล็กตาปรือแต่สุดท้ายความเมาก็ทำให้เขาต้องทิ้งตัวลงนอนฟุบลงไปบนตัวของพะแพง
ด้านพะแพงเธอนอนตัวสั่นเทาเพราะความตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ เมื่อณภัทรเงียบไปเธอก็ผลักเขานอนลงจากนั้นก็หยิบเสื้อผ้าวิ่งกลับมุ้งตัวเอง
"ไม่น่าเลยกู! เกือบปิ๊บวมแล้วไหมล่ะ"
วันต่อมา
~ระเบิดเวลาาาา ห๊าาาาา~
ณภัทรตื่นขึ้นมาในตอนสายเพราะเสียงหอกระจายข่าวเปิดเพลงดังทั่วหมู่บ้านมันจะดีกว่านี้ถ้าพ่อผู้ใหญ่ไม่ร้องเพลงเอง เสียงแสบแก้วหูจนหมาหอนระงม
"โอ๊ยย~" เขาลุกขึ้นมานั่งมองรอบๆ พะแพงตื่นแล้วที่นอนของเธอถูกเก็บเป็นระเบียบเรียบร้อยส่วนที่นอนของเขาสายมุ้งหลุดไปหนึ่งสาย "สงสัยเมื่อคืนนอนดิ้นไปหน่อย"
เขาลุกขึ้นมาเก็บมุ้งเก็บที่นอนโทรศัพท์ของเขาหล่นอยู่ข้างเตียงแต่บนเตียงของเขาดันมาแพนตี้สีดำถอดบิดเป็นเลขแปด
"ของใครวะหรือของผี?"
ณภัทรเก็บมันขึ้นมาดูแล้วพลิกดูตรงเป้ากลิ่นที่ลอยขึ้นมาทำให้ลำยาวในกางเกงขยายใหญ่ขึ้น
"เชี่ย!! มีคราบน้ำด้วย"
ณภัทรเริ่มปะติดปะต่อเหตุการณ์เมื่อคืนได้มีผู้หญิงมาจูบและเขาก็จูบตอบลิ้นเขาทำงานหนักมากเพราะต้องสู้กับความเร่าร้อนของผู้หญิงคนนั้น คราบน้ำเป็นดวงบนที่นอนเป็นสิ่งยืนยันว่าเมื่อคืนนี้
เขาเล่นผีสาวแน่นอน
อาบน้ำเสร็จณภัทรก็รีบลงมาด้านล่างวันนี้ไม่มีคนอยู่เพราะทุกคนไปช่วยงานที่วัดกันหมดเขาจึงทานข้าวและนั่งทำงานต่อเงียบๆ
สมองลามกก็ฉันคิดถึงแต่เสียงครางหวานที่เขาพอนึกออก ไหนจะจุกนมที่เขาได้ดูดได้ดุน รสชาติน้ำหวานยังติดปากของเขาอยู่เลย
"ผีเหี้ยอะไร น้ำหวานฉิบหายคืนนี้มาอีกนะกูจะเย็บให้แหกเลย"
------------------------------
ไอ้ชั่ว!! หมดคำพูดเลย
- Writer
