ปะป๊าขาหนูไม่สก๊อย

บทที่6 ท้าทาย

บทที่6

ท้าทาย

ณภัทรรีบอาบน้ำลงมาข้างล่างน้าหลานกำลังช่วยกันตั้งโต๊ะที่สำคัญทั้งสองยังคงทาปากแดงเหมือนเดิม

~ปากแดงแดงจะไว้ใจ๋ได้กา หน้าสวยสวยจะไว้ใจ๋ได้กา~

พะแพงฮัมเพลงพร้อมส่งยิ้มหวานให้คนหน้าบึ้งตึง เธอตักข้าวใส่จานให้เขาพร้อมช้อนส้อมเมนูวันนี้ไม่พ้นน้ำพริกผักต้ม พิเศษคือหมูสามชั้นทอดน้ำปลาที่เป็นน้ำปลาจริงๆ

"เมื่อคืนหลับสบายไหมคะ" พะแพงขยับเก้าอี้ไปหาชายหนุ่มแต่ก็ถูกสายตาพิฆาตส่งกลับมา

"กล้ามากนะที่ทาปากให้ฉันระวังตัวไว้เถอะ-_-"

ทั้งสองกระซิบกระซาบกันส่วนน้าเสกรีบตักข้าวเข้าปากเพราะวันนี้เขาต้องไปช่วยงานที่วัดไหนจะงานศพไหนจะงานบุญประจำปีอีก

"วันนี้จะไปเซเว่นอีกไหมคะ^^"

"ไม่เดี๋ยวเครื่องทำกาแฟจะมาส่งแล้ว หลังจากนี้ฉันจะทำกาแฟสดเอง ไปไหนกับเธอทีไรมีแต่เรื่องทุกที"

"ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีนะคะฮะๆๆ"

ไม่มีสลด! ทานข้าวเสร็จพะแพงก็ออกมาล้างรถเธอเปิดเพลงหมอลำเซิ้งสนุกสนานส่วนอีกคนนอนเปลดูงานในไอแพด

"ฮึย! ฮึย! เชิ้บๆๆ มันตรอมมันตรม มันเจ็บระบม ระทมฤทัย มีอ่อนระทวยไปทั้งใจเมื่อผู้สาวเฮาสิเข้าเรือนหอ เชิ้บๆๆ"

ณภัทรหันมามองชะนีเด็กแล้วถอนหายใจแต่ก็ไม่อยากขัดจังหวะการทำงานของเธอ ไม่นานรถพ่วงข้างก็สะอาดเอี่ยม

"ไอ้แดงลูกแม่ช่วงนี้เจองานหนักหน่อยนะไว้แม่จะเปลี่ยนยางเปลี่ยนโช๊คให้"

"ฉันใช้รถเธอเดี๋ยวฉันจัดการให้" เขาพูดแบบนั้นเพราะมันคือเรื่องจริงรถของเธอไม่ใช่รุ่นใหม่แถมไม่เคยเปลี่ยนโช๊คเช็กระยะเลย เขาขับดูก็รู้ว่ารถมันสมบุกสมบันขนาดไหน

"ตามหลักมันก็ควรเป็นแบบนั้นค่ะ"

"ชะนีเด็ก!"

กลางวันอากาศค่อนข้างร้อนอบอ้าวณภัทรมองสำรวจบ้านของพะแพงแล้วรู้สึกหงุดหงิดถ้าจะติดแอร์ข้างล่างก็ไม่ได้เพราะห้องโถงทะลุไปยังครัวด้านหลังมีช่องลมเต็มไปหมด ชั้นบนติดได้แต่ขนาดกว้างต้องใช้แอร์ตัวใหญ่ถึงจะเย็นทั่วถึง จะกั้นห้องก็คงไม่ดีเพราะเขาอยู่แค่เดือนเดียวเท่านั้น

"เธออยู่ที่นี่ไม่รู้สึกลำบากบ้างเหรอพะแพง" ณภัทรลุกขึ้นมานั่งมองชะนีเด็กกำลังเก็บสายยางม้วนเข้าที่

"ไม่นะคะ หนูอยู่ที่นี่มีโรงเรียนมีเพื่อนมีน้าขี้เมามีป้าคอยส่งเงินมาให้ใช้ ถึงจะไม่มีพ่อแม่ให้กอดแต่หนูก็หาความสุขให้ตัวเองได้ หนูไม่เคยรู้สึกลำบากเลย จริงๆแล้วถ้าป้าไม่บอกว่าคุณหญิงท่านจะส่งเสียให้เรียนต่อหนูก็คงไปทำงานโรงงานในเมือง ป้าจะได้มีเงินเก็บกับเขาสักที^^"

รอยยิ้มของความสุขมันเป็นแบบนี้เองเหรอ ณภัทรเข้าใจและชอบความคิดของเธอ เธออาจจะดูซนเป็นลิงแต่ก็คงเป็นการเลี้ยงดูมาจากผู้ชายอย่างน้าเสกที่ต้องการให้หลานรู้จักการเอาตัวรอด ป้าสวยถึงได้ปล่อยให้เธออยู่ที่นี่

ตกเย็นเขาขับรถฟีโน่ให้พะแพงนั่งอยู่ในพ่วงข้าง ขับมาตามถนนในหมู่บ้านหนุ่มๆวัยรุ่นเอ่ยทักทายตัวตึงอย่างพะแพงแต่ณภัทรก็บิดหนีจนเธอต้องหันไปดุเขา

"เพื่อนหนูนะ!!"

"แล้วไง?" เขาหันมาถามจากนั้นก็ยักคิ้วให้แล้วหันกลับไป

ณภัทรพึ่งเคยได้สัมผัสธรรมชาติแบบนี้ท้องไร่ท้องนามีฝูงวัวและฝูงควายในน้ำมีปลาในนามีข้าวเด็กๆวิ่งเล่นว่าวกันอย่างสนุกสนาน

"เดี๋ยวฉันพาเธอไปหาเพื่อนเธอเอง"

"ดีค่ะ หนูจะได้คุยกับเพื่อนเรื่องรถแห่"

คนขับยิ้มร้ายเขาบิดมอเตอร์ไซด์ตรงไปยังฝูงวัวและฝูงควายคนเคยโดนควายไล่ขวิดจึงกรีดร้องเสียงแหบเสียงแห้ง ควายทโมนก็วิ่งไล่กวดณภัทรก็ดริฟรถขับวนฝูงควายจนต่างคนต่างเหนื่อย

"เล่นอะไรเนี่ย! อีมะขวิดมันกำลังท้องมันขี้หงุดหงิดไปกวนมันทำไมไม่กลัวมันขวิดดากหรือไง"

ทั้งสองทั้งขำทั้งเหนื่อยแต่ก็ต่างมีรอยยิ้มให้กัน พะแพงมองดวงตาคู่นั้นแล้วรู้สึกหวิวๆเธอรีบนั่งลงเพื่อตั้งสติส่วนณภัทรเองก็รีบขับรถกลับบ้าน มาถึงบ้านน้าเสกก็เดินปากแดงหวีผมร้องเพลงเพราะต้องเตรียมตัวไปช่วยงานศพที่วัด พะแพงเองก็ต้องไปเธอจึงชวนณภัทรไปด้วยอย่างน้อยก็ประหยัดค่าข้าวมื้อเย็น

งานศพที่นี่แปลกมากทั้งผู้หญิงผู้ชายต่างทาปากแดงเพราะกลัวผีมีเพียงณภัทรเท่านั้นที่ไม่ทาชาวบ้านจึงบ่นกันให้ลั่นวัด เขาไม่เชื่อและไม่ชอบจึงไม่อยากใส่ใจ

"หนูว่าคุณทาปากเถอะมันไม่เข้าพวก"

"ฉัน ไม่ ทา!" คำตอบนี้ทำให้คุณลุงที่นั่งอยู่หันมาเตือน

"คืนนี้อีบัวไปหามึงแน่"

"มาตอนไหนก็บอกผมจะได้เปิดประตูรอ ถ้าสวยจะจับเย็บให้หามรุ่งหามค่ำถ้าไม่สวยจะตบให้กลับไปเกิดใหม่เลยคอยดูสิ"

หลังจากที่ณภัทรพูดจบชาวบ้านก็ขยับหนีเขาทันทีแม้แต่พะแพงก็ขยับไปนั่งกอดเสาสักพักเธอก็กลับมานั่งกับเขาแล้วตบไหล่เบาๆ

"ไม่ต้องห่วงหนูกับอีบัวก็ไม่ค่อยถูกกันถ้ามันมาหนูจะยอมเปิดทางให้คุณเอง"

"ขอบใจนะ!" เขาหันกลับมามองหน้าชะนีเด็กปากแดงข้างๆ

หลังจากพระสวดจบน้าเสกก็ยกเหล้าป่ามาให้ณภัทรชิมเขาไม่ได้อยากดื่มแต่ด้วยคำท้าทายของคนเมาที่บอกว่าเจ้าของผับอ่อนหัดคออ่อนทำให้ณภัทรทนไม่ได้เขายกไหใบเล็กขึ้นมาดื่มท่ามกลางเสียงเชียร์ของชาวบ้าน เมื่อเหล้าเข้าปากความสนุกก็เริ่มมาณภัทรเล่นไฮโลกับทุกคนเขาได้เงินเต็มกระเป๋าแม้แต่พะแพงก็เล่นป๊อกเด้งเสียงดังลั่นวัดกว่าจะรู้ตัวว่าต้องกลับก็ปาไปตีสอง

บรื้นนน

ทั้งสองพากันขับรถพ่วงข้างกลับมาบ้านส่วนน้าเสกอยู่เล่นไฮโลที่วัดต่อ พะแพงเป็นคนขับเพราะเธอไม่ได้ดื่มกว่าจะถึงบ้านก็ต้องผ่านบ้านของน้าเบิ้มพ่อของอีบัวผู้ที่ถูกชาวบ้านกล่าวหาว่าเป็นปอบ

"นี่คุณเงียบๆนะหนูเห็นอีบัวมันยืนอยู่ตรงหน้าต่าง"

"บัวจ๋าาาาา บัวจ๋าาา คืนนี้ไปหาพี่ภัทรด้วยนะจ๊ะ"

"เฮ้ยคุณ!!"

บรื้นนนนนนนน!!

-------------------------

โอ๊ยน้อออแต่ละคนไม่รู้จะตีใครก่อนดีเลย