น้อยใจ

1240 Words

โทรศัพท์ไม่ได้มีติดตัวมาด้วยกันทั้งคู่ นี่สินะเขาเรียกว่าเจองานหยาบของจริง ข้าวฟ่างเดินลุยเข้าไปในป่าเพื่อหนีเอาตัวรอดตามที่อลันออกความเห็น ผละตัวหลีกหนีจากเขาด้วยการรักษาระยะห่าง ลึกๆ ยังไม่โอเคที่เขาปิดบังตัวตนของเขาทั้งที่ผ่านมาเขาทำเหมือนใจดีกับเธอมาโดยตลอด การมีใครก็ไม่รู้ตามไล่ยิงเหมือนผักปลาแบบนี้ไม่ใช่เรื่องปกติแน่ ทุกการกระทำมันต้องมีเหตุผลด้วยกันทั้งนั้น มันอยู่ที่เขานั่นแหละที่ไม่คิดจะบอกความจริงเธอ “โอ๊ย!” ริมฝีปากอวบอิ่มร้องออกมาทันทีที่เรียวขาเนียนถูกกิ่งไม้ขีดข่วนเข้าเพราะความไม่ทันระวังตัว เลือดสีแดงซึมพร้อมกับรอยข่วนกระตุ้นให้แพขนตางอนยาวกระพริบถี่ขึ้น คงเพราะอาชีพของเธอมันจำเป็นต้องใช้ร่างกายอวดโฉมเลยทำให้รู้สึกแย่ เพราะที่ผ่านมาดูแลตัวเองอย่างดีมาโดยตลอด “ฟ่าง ถ้าฟ่างเดินไม่ไหวผมว่า…” “ไม่ต้องมายุ่ง” เสียงตอบกลับติดความน้อยใจจนคนฟังหน้าเสีย รู้ว่าเธอไม่โอเค แต่ถ้าจ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD