“พวกเธอนี่อ่านกันไม่ยากเลยนะ มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น นิสัยไม่เคยเปลี่ยนเลย” ข้าวฟ่างมองหน้าคนทั้งสาม ทั้งที่แสดงออกตลอดว่าไม่เคยอยากมีเรื่อง แต่สุดท้ายเรื่องมันก็วิ่งเข้ามาหาเธออยู่เรื่อยเลย
“ด่าอีกแล้วเหรอ แต่ก็เอาเถอะ ถ้าตอนนี้เธออยากด่าเธอก็ด่าไป แต่หวังว่าต่อจากนี้หลังจากวินาทีที่ฉันเห็นหน้าผู้ชายของเธอ เธอคงไม่เปลี่ยนจากคำด่าเป็นคำขอโทษหรอกนะ” อันดาเหยียดยิ้มอย่างชอบใจ
แต่ก่อนที่ใครอีกคนที่กำลังถูกพูดถึงจะปรากฏตัวขึ้น แองจี้ที่ถูกไปตามด้วยมือขวาคนสนิทของมาเฟียก็มาถึงซะก่อน
“มาทำอะไรกันอยู่ตรงนี้ น้องอัน ไหนวันนี้บอกจะไม่ลงมาทานข้าวไงคะ” แองจี้ถามเด็กในสังกัดที่มองปราดเดียวก็รู้เลยว่าตั้งใจมาหาเรื่อง
“พอดีว่าอันเปลี่ยนใจน่ะค่ะ แต่พี่แองจี้คะ อย่างน้อยๆ การที่อันเปลี่ยนใจมันก็ทำให้อันได้เห็นอะไรดีๆ นะคะ”
“มันไม่มีอะไรดีๆ แบบที่เธอว่าทั้งนั้นแหละ พี่ว่าน้องอันกับเพื่อนกลับ
