เช้าวันต่อมา
หวังเยี่ยนหลงกลับมาที่เรือนน้อยเพื่อพักผ่อนจากการเร่งฟื้นฟูเส้นชีพจรและพลังภายในของตนเอง
“เซี่ยฟาน!” เขาตะโกนเรียก
ครั้นได้เห็นสภาพของเซี่ยฟานถือไม้เท้าเดินออกมาข้างนอก หวังเยี่ยนหลงก็ถอนหายใจ
“คุณชายหรือขอรับ” เซี่ยฟานถามกลับเพราะมองเห็นไม่ชัด
“อืม”
“ทานอะไรสักหน่อยหรือไม่ขอรับ”
“ไม่ต้อง” พูดจบเขาก็เดินไปนอนในห้องพลางเรียกเซี่ยฟาน “มานี่ นวดตัวให้ข้าสักหน่อย”
เซี่ยฟานเดินเข้ามาใกล้ ๆ แต่ไหนแต่ไรไม่เห็นเคยต้องทำเช่นนี้ แล้วเริ่มบีบแขนบีบขาให้เขา หวังเยี่ยนหลงเพียงแค่รู้สึกว่าต้องการพักผ่อนเพราะฝึกอย่างเข้มงวดมาหนึ่งเดือนไม่หยุดเลยสักวัน ร่างกายจึงรู้สึกล้าไปบ้าง คิดจะกลับมานอนเล่นในที่ที่คุ้นเคย
“คุณชายกลับมาอยู่ที่เรือนนี้แล้วหรือขอรับ” เซี่ยฟานถาม หากเป็นอย่างที่คิด เขาคงต้องเตรียมรับมือ
“ยัง ข้าแค่แวะมา” หวังเยี่ยนหลงตอบเพียงเท่านั้นก็งีบหลับไป เพิ่งจะได้นอนหลับอย
