ความเงียบเชียบราวกับไร้สิ่งมีชีวิตใดๆ ในบ้านทำให้พันธนาการรู้สึกหวั่นใจอย่างประหลาด เขาเปิดประตูพรวดพราดเข้าไปและเดินหามนตรา ทั่วทุกมุมของตัวบ้าน หากแต่ไม่พบเธอแม้แต่เงา หัวใจนายแพทย์หนุ่มไหววาบ รีบวิ่งขึ้นไปชั้นสองเพื่อตรวจดูในตู้เสื้อผ้าของมนตราและข้าวของของเธอทั้งในห้องนอนและห้องน้ำอย่างถ้วนถี่
ทุกอย่างยังอยู่ครบ...
ร่างสูงสง่ายืนตะลึงอึ้งอยู่พักใหญ่ ก่อนทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงนอนที่เจ้าของห้องก็ไม่เคยได้นอนเลยสักคืนเพราะต้องอยู่เฝ้าอิสรภาพ
ชายหนุ่มพยายามหายใจเข้าปอดลึกๆ เผื่อสมองจะโล่ง อันที่จริงอาจจะดีที่ไม่เจอเธอทันทีที่ก้าวเข้ามาในบ้าน
เพราะ... ให้ตายเถอะ! หากเจอเธอในสภาวะอารมณ์ไม่ปกติเอามากๆ อย่างเมื่อกี้ เขาอาจจับตัวเธอมาฉีกเสื้อผ้าออกเป็นชิ้นๆ เพื่อหาปานที่ว่า เพื่อพิสูจน์คำพูดของเชษฐ์ก็ได้!
นายแพทย์หนุ่มก้มหน้าลงต่ำ มองมือตัวเองที่ประสานกันอย่างครุ่นคิด มนตราไม่อยู่ในบ้านชั้นล
