“น้องอิฐจะหาพี่มน... จะหาพี่มน”
เสียงร้องโยเยของอิสรภาพทำให้ศัลยแพทย์และอายุรแพทย์ทั้งสองที่เพิ่งเดินทางมาถึง รีบรุดก้าวเร็วๆ เข้าไปในห้องพักของเด็กชายทันที เมื่อเดินผ่านมุมอับของห้องน้ำ ก็เห็นร่างเล็กๆ ในชุดคนไข้สีชมพูติดตราโรงพยาบาลกำลังพยายามดิ้นรนหนีมือของผกาซึ่งยืนหันหลังให้ประตู
“เดี๋ยวคุณมนก็มาค่ะคุณอิฐ คุณมนกลับไปอาบน้ำจริงๆ นะคะ อย่าร้องสิคะ โอ๋ๆ นิ่งซะนะคะคนเก่งของป้า”
“จะหาพี่มน... จะหาพี่มน”
เสียงสั่นปนสะอื้นเอ่ยบอกซ้ำไปซ้ำมาอย่างน่าเวทนายิ่ง ใบหน้าเอ่อนองด้วยธารน้ำตาจนคนเป็นพ่อยิ่งกว่าใจหาย... พันธนาการแตะบ่าผกาจนคนเฝ้าไข้หันมาเห็นเขา จึงขยับหลบทางไปและยิ้มรับหมอเชษฐ์ที่คลี่รอยยิ้มทักทายและกำลังเดินตามหลังพันธนาการเข้ามาติดๆ ก่อนที่บุรุษร่างสูงในชุดนายแพทย์สีขาวสะอาดจะเอื้อมมือไปจับมือน้อยๆ ที่พยายามผลักเขาออกแทนผกา
“อิฐครับ”
อิสรภาพชะงักนิดๆ เมื่อได้ยินเสียงบิดา ก่อนลื
