“ฝ่าบาทเมิ่ยเม่ยถวายพระพรฝ่าบาทแค่เพียงถวายพระพรออกมาพบปะเมิ่งเม่ยแค่…แค่เพียงชั่วประเดี๋ยวไม่ได้หรือไร”
องครักษ์หนุ่มยืนลังเลเก้เก้กังกัง ด้วยแต่ไหนแต่ไรรู้นิสัยของเมิ่งเม่ยดี สาวใช้คนสนิทดึงชายเสื้อเหมือนเป็นการเตือนสติ ว่าไม่ควรเซ้าซี้ต้าหมิงคุนเพราะจากน้ำเสียงทำให้รู้ว่าอารมณ์ขุ่นมัวยิ่งนัก
“นางเป็นใคร ทำไมท่านอาฝ่าบาทไม่ให้นางพบเล่า”หลันเล่อเอ่ยปากถาม ลุกขึ้นจัดอาภรณ์ให้เรียบร้อย ต้าหมิงคุนยิ้มบางๆ กดริมฝีปากที่หน้าผากบาง
“ไม่มีอะไรสำคัญ เราออกไปไล่นางเสียพร้อมกัน”
“ไล่ นาง..ท่านอาใจร้ายกับนางเสียจริง”
“นางมาขัดจังหวะการทำความคุ้นเคยของเจ้ากับข้า”เชยคางมนขึ้นสบตา หลันเล่อหลบตาเสีย
“ท่านอาฝ่าบาทนางอาจมีอะไรสำคัญ”โน้มตัวลงกดริมฝีปากกับปากบาง หลันเล่อที่เบี่ยงตัวหลบเสีย
“ท่านอา ฝ่าบาทต้องออกไปพบนางเสียก่อน”
“ก็ได้แต่เจ้าต้องออกไปกับข้า”ดึงร่างบางมากอดแนบแน่น
ต้าหมิงคุนก้าวออกมาจ
