“ไท่จือแวะมาที่นี่ ข้าน้อยยินดียิ่ง บุตรีข้าน้อยวันๆ อยู่แต่เพียงในบ้าน ไม่ใคร่ได้ออกไปไหนฮูหยินเข้มงวดกับนางยิ่งนักต่างจากคุณหนูลี่ที่มักจะแวะเวียนมาชวนเมิ่งเม่ยออกไปเที่ยวเล่นสนุกสนาน ใต้เท้าลี่มิได้ควบคุมเข้มงวดกับคุณหนูนางจึงมีอิสระต่างจากเมิ่งเม่ย”นอกจากชื่นชมตัวเองแล้วยังว่าคนอื่นคนเช่นนี้น่ากลัวยิ่งนัก ต้าหมิงคุน ยกชาขึ้นจิบช้าๆ
“แล้วข้ามาถึงนี่ ใต้เท้ายังจะเข้มงวดกับนางหรือไม่”
“หากเป็นไท่จือ ตั้งใจจะปกป้องดูแลเมิ่งเม่ย ข้าน้อยก็คงวางใจจะไปจะมาอย่างน้อยมีจื่อจื่อคอยดูแล”
“ใต้เท้าถัง ช่างรู้ใจข้า เมิ่งเม่ยข้าจะดูแลนางเองต่อไปคงต้องแวะเวียนมารับนางบ่อยๆ ”ใต้เท้าถังยิ้ม
“ข้าน้อยตอนนี้ยุ่งวุ่นวายเรื่องเจรจาการค้ากับต่างแดน แคว้นใต้ส่งคนมาเจรจากับใต้เท้าลี่เสนอเงินทองให้มากมาย หากให้ผูกขาดสินค้าเพียงฝ่ายเดียว ข้าน้อยเองตอนนี้ยังขัดแย้งกับใต้เท้าอยู่มากเพราะไม่เห็นด้วยที่แคว้นใต้ทำอ
