"............."
เบย์นั่งนิ่งมองหน้าเรมี่ที่เอาแต่นั่งก้มหน้าอยู่แบบนั้นโดนที่เธอเอาแต่บีบมือของตัวเอง
"น้องเขาบอกแบบนั้นใช่มั้ยล่ะครับ" เบย์เอ่ย
"ไอ้เบย์ กูคบมึงมามึงไม่เคยเป็นแบบนี้นี่หว่า เรมี่มีอะไรกับมึงอยู่คนเดียว มึงรู้ตัวเองดีว่ามึงป้องกันหรือไม่ป้องกัน" ภีมเอ่ย
"ดูมึงจะเป็นเดือดเป็นร้อนกับเรื่องของกูจังนะไอ้ภีม" เบย์เอ่ย
"ว่าไงไอ้เบย์!" บรีสเอ่ย
"ผมมีอะไรกับน้องเขาจริง" เบย์เอ่ย
"มึงมีเรื่องต้องคุยกับกุอีกยาวเบย์ ส่วนหนูเดี๋ยวลุงให้ป้าแม่บ้านพาไปพักผ่อน เดี๋ยวแม่มาค่อยคุยกันอีกทีนะ" บรีสเอ่ย
'คะ..ค่ะ"
หลังจากนั้น เรมี่ถูกพาตัวขึ้นมาบนห้องนอนแขก เธอนั่งบีบมือตัวเองด้วยความกังวล เธอไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ ดูก็รู้ว่าเบย์ไม่ได้อยากรับลูกของเธอ แบบนี้มันคงจะวุ่นวายกันใหญ่แน่ๆ
ผ่านไปหลายชั่วโมงจนค่ำ แม่บ้านก็มาตามเรมี่ลงไปพบบรีสและเฌอที่ห้องอาหาร เมื่อมาถึง กลับพบว่ามีเบย์นั
