Chapter 6

2002 Words

"..............." เบย์ไม่ได้เอ่ยอะไร ในขณะที่เรมี่เอาแต่นั่งก้มหน้าเพราะไม่รู้ว่าเขากำลังเล่นอะไรกันแน่ "กูไปเลยดีกว่า" ภีมเอ่ยก่อนจะลุกขึ้นแล้วคว้าแขนเรมี่ "ไอ้ภีม จะรีบไปไหน นั่งก่อน เ****นแล้วหรือไงว่ะ" ชานนเอ่ย "ประมาณนั้น" ภีมเอ่ย "มึงไม่หวงหรือไงไอ้เบย์ น้องมันมากับมึงไม่ใช่หรือไง" ชานนเอ่ย "มันไม่หวงหรอก แค่คู่นอน" ชานนเอ่ยเหมือนรู้ว่าภีมทำอะไร เพราะชานนเองก็สังเกตว่าเบย์แปลกๆ "เร..เป็นแค่คู่นอนเขา..." จู่ๆเรมี่ก็เอ่ยขึ้นเหมือนกับจะพูดบางอย่างแต่พูดไม่จบ "แค่คู่นอน มึงจะทำอะไรก็ทำไปดิ!" เบย์เอ่ยก่อนกระดกเหล้าเข้าปาก เรมี่รู้สึกดวงตาร้อนฉ่าเพราะไม่คิดว่าจะโดนทำแบบนี้ เธอไม่ใช่สิ่งของ ที่นึกจะให้ใครก็ให้ เธอไม่ใช่ของๆใคร "ก็ดี งั้นไปเถอะเรมี่" ภีมเอ่ยก่อนเดินลากแขนเรมี่ไป แวบเดียวของสายตาที่เบย์มองเรมี่ที่เดินออกไปทั้งน้ำตาซึม เขาได้แต่ดื่มเหล้าอยู่แบบนั้น "ไม่สนใจ แต่อากา

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD