Agad akong napatawag sa kaniya at umalis sa kusina. Narinig ko pa nga ang sigaw ni Mom sa akin. “Vaughn! Where are you going? Hindi mo pa nakakalahati ang kinakain mo!”
Pero hindi ko na siya nagawang pansinin pa. Hindi naman sinasagot ni Jeneive ang tawag kaya muli ko pa siyang tinawagan. Narito na ako ngayon sa labas ng bahay namin at handa nang pumasok sa loob ng kotse ko para puntahan siya. Maya-maya ay sinagot na rin niya ang tawag ko.
“Why did you take so long to answer my call? Where are you? What happened to your lips?” sunod-sunod naman na tanong ko sa kaniya.
“Hey, hey. Calm down. I’m fine. Hindi naman masakit. Tsaka sanay na ako.”
Nahilot ko naman ang sentido ko dahil sa sinabi niya. “How can you say na hindi naman masakit? What happened to you? Ang ama mo ba ang may kaga
