ตึง!
ไอ้เวร! อาทิตย์สบถคำหยาบก่นด่าในใจ
เมื่อหนังสือเล่มใหญ่หล่นกระแทกบนพื้น สติที่เลือนรางถูกฟื้นคืน เมื่อสายตาของมินตราหันไปพบกับคนที่คุ้นหน้า
“กวิน...”
เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!
“เป็นอะไรไป” อาทิตย์แสร้งทำเป็นไม่สนใจ เขาเชยใบหน้าหวานก่อนจะประทับจูบ แต่เพียงแค่ความอุ่นแตะลงบนริมฝีปากเย็นเฉียบ ร่างเล็กก็ยกมือขึ้นดันอกชายหนุ่มให้ออกห่าง
“เดี๋ยวก่อนกวิน มิน...”
“ว่าไงนะ!”
นัยน์ตาของมินตราเบิกกว้างเมื่อเผลอเรียกชื่อผิดไปซะแล้ว เธอเห็นดวงตากรุ่นโกรธของอาทิตย์กำลังเผาไหม้เธอแทบเป็นจุณ
“มินว่ามินเป็นเมนส์” ใบหน้าซีดเผือดยังคงยิ้มสู้ แต่สายตาเธอกลับมองไปที่แฟนหนุ่มอีกคนที่ค่อย ๆ เดินผ่านไปพร้อมกับใครอีกคน มินตราขยับซุกตัวเข้าใกล้ร่างสูงให้มากขึ้นเพื่อหลบสายตาเขา กิริยานั้นยิ่งทำให้ร่างสูงกดริมฝีปากแน่น เหลือบมองมินตราด้วยความอดกลั้น
“เมื่อกี้เธอพูดชื่อใคร”
ใบหน้าของคนมีชนักติดหลังร้อนผ
