บทที่-5-คู่หมั้น

1903 Words

บทที่-5-คู่หมั้น ความเจ็บปวดที่คนเป็นหลานนอกไส้ได้สัมผัส เพลงพิชชาอดที่จะสงสารไม่ได้ เธอจึงก้าวเข้าไปหา พร้อมทั้งลูบศีรษะกลมสวยแผ่วเบา “เอาล่ะ ถ้าผลตรวจ DNA มาถึงแล้วบ่งบอกว่าเธอเป็นหลานของฉัน เรื่องการตายของพี่นีย์ ฉันจะจัดการให้เอง ฉันจะทวงความยุติธรรมคืนกลับมาให้ เธอไม่ต้องกังวลอะไรนะ” กายที่สั่นเทา มันบาดลึกเข้าสู่หัวใจอาสาวโดยไม่รู้ตัว “อื้อ…” “ที่พวกหนูมาที่นี่ เพราะว่า แม่นีย์นั้นเพิ่งจะบอก ว่าไอ้ เอ๊ย ยัยสุมีอาอยู่กรุงเทพฯ และบอกในวันที่เสียด้วย เมื่อจัดงานศพเสร็จก็อยู่ต่อเพราะไม่อยากมากรุงเทพฯ แต่ว่า ไอ้โจรแหกคุกมันก่อคดีอีกครั้งด้วยการฆ่าข่มขืน พวกหนูจึงเผ่นมาหาอาพิชค่ะ” สุพรรณษาพยักหน้าหงึกหงักเป็นเชิงบอกว่าใช่แล้ว “รอผลตรวจก่อนนะ ถ้าเป็นตามที่เล่า ฉันจะให้ทุกคนมาเรียนที่นี่กับทอง” เพลงพิชชาพูด ทุกคนพยักหน้า แต่ทองธนาหน้าบูด เขาไม่ชอบ และไม่อยากมีญาติบ้านนอก ๆ แบบนี้ มันขัดกับคนไฮโซอย่างเขาที่สุดเลย “เอาล่ะ ฉันจะไปอาบน้ำ แล้วค่อยทานข้าวพร้อมกันนะ” หันหน้าไปมองหลานชายเพียงคนเดียว ซึ่งฝ่ายนั้นก็รีบลุกอย่างรวดเร็ว สองน้าหลานเดินออกจากห้องรับแขกไปแล้ว เหลือเพียงสามสาวที่มองหน้ากัน ก่อนจะสุมหัวกันพูดคุยรอเวลาให้เจ้าของบ้านลงมาทานอาหาร เมื่อทานข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้วก็คุยกันเล็กน้อย ก่อนจะแยกย้ายกันเข้าห้องนอนของใครของมัน ในค่ำคืนนั้น สุพรรณษาได้หลับสนิทเป็นครั้งแรก แต่แล้วในความฝัน กลับเต็มไปด้วยเสียงสะอื้นและโหยหวนของผู้ให้กำเนิด รวมทั้งรอยเลือดกองอยู่กับพื้นเต็มไปหมด “ฮะ ฮึก ฮือ ๆ สุ ชะ ช่วย ช่วยแม่ด้วย ฮือ ๆ ๆ ช่วยแม่ด้วย แม่ทรมานเหลือเกิน ฮือ ๆ” หญิงสาวหันรีหันขวางเพื่อที่จะหาคนเป็นแม่ แต่กลับไม่พบอะไรทั้งนั้น นอกจากเสียงร่ำไห้ด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส “แม่ แม่อยู่ไหน แม่บอกสุสิคะ สุหาแม่ไม่เจอเลย” หญิงสาวตะโกนจนสุดเสียง แต่กลับไม่เห็นแม่แม้แต่เงา “สุ ฮือ ๆ ชะ ช่วย ช่วยแม่ ช่วยแม่” น้ำเสียงมีแต่ความหวาดกลัว “สุจะช่วยแม่ไง แต่สุหาแม่ไม่เจอ” ยิ่งไม่พบก็ยิ่งร้อนรน ไม่ว่าจะด้านหน้า ด้านหลัง หรือด้านข้าง ก็เต็มไปด้วยหมอกควันและกลิ่นคาวเลือด มือน้อยควานหามารดาก็พบว่ามันหนืด ๆ เมื่อนำมาดมจึงพบว่าเป็นเลือด แล้วเลือดของใครกัน จู่ ๆ ผู้ชายร่างผอมเกร็งผอมผมยาวและผมสั้นหยิกก็ปรากฏขึ้นราง ๆ พร้อมกับหัวเราะอย่างสะใจ เมื่อเหยื่อดิ้นรนหลีกหนีต่อความตาย “ฮ่ะ ฮ่ะ มึงหนีกูไม่พ้นหรอก วันนี้มึงจะต้องตายเป็นผีอยู่ที่นี่แหละ” ผู้ชายผมยาวเงื้อมือขึ้นสูง เห็นมีดวาววับ จากนั้น มันก็จ้วงแทงมารดาของเธอเต็มแรง ฉึก !! “กรี๊ดดดดดดด” . “สะ สุ สุ ชะ ช่วยแม่ ช่วยแม่ ฮือ ๆ แม่เจ็บ แม่ทรมาน สุ ช่วยแม่ด้วย” สุนีย์ร้องไห้เสียงปวดร้าวทรมาน “มะ แม่ อยะ อย่านะ ปล่อยแม่กูไอ้พวกเลว มึงปล่อยแม่กูเดี๋ยวนี้” สุพรรณษาวิ่งไปหาแม่ แต่ไม่ว่าจะวิ่งเร็วแค่ไหนก็ไม่ถึงแม่สักที พวกมันรุมฆ่าแม่ พร้อมทั้งข่มขืน จนแม่หมดลมหายใจ จากนั้น มันก็หันหน้ามาหาเธอ พร้อมทั้ง ถือมีดอันเก่า ที่มีแต่เลือดหยดติ๋ง ๆ ก้าวมาหาเธออย่างช้า ๆ “ฮะ ฮ่า เดี๋ยวมึงก็จะเป็นรายต่อไป มึงเตรียมใจไว้เลย ฮ่ะ ฮ่า” มันเงื้อมือขึ้นสูง แล้วเขวี้ยงใส่เธอเต็มแรง “มะ ไม่ กรี๊ดดดดดดด” “สะ สุ ไอ้สุ” เม็ดทรายและจอมขวัญเขย่าตัวเพื่อน เมื่อสุพรรณษาร้องไห้พร้อมทั้งดีดดิ้นด้วยความทุรนทุราย จนกระทั่งได้ยินเสียงเพลงพิชชาเคาะประตู ตามด้วยการเปิดประตูเข้ามา ก๊อก ก๊อก !! “หนูสุ หนูเป็นอะไร ใครร้อง เปิดประตูหน่อย” เมื่อไร้เสียงตอบกลับ นักธุรกิจสาวจึงสั่งแม่บ้านเสียงเข้ม “ป้าออ เอากุญแจมาเปิด” “ค่ะ ค่ะ” ผัวะ !! “ใครเป็นอะไร” เมื่อเข้ามาได้แล้วก็ก้าวอาด ๆ มาอย่างรวดเร็ว “สะ สุค่ะ ไอ้สุเป็นอะไรก็ไม่รู้ ร้องไห้ไม่ได้สติเลยค่ะ” เขย่าตัวสุพรรณษา แต่หญิงสาวก็เอาแต่ร้องไห้ พร้อมทั้งกรีดร้องสุดเสียง “มะ แม่ แม่ ไม่ หยุดนะ กะ กลัวแล้วว กรี๊ดดดดด” “หนูสุ” ถลาเข้าหาหลานสาวนอกไส้ พร้อมทั้งคว้าตัวเข้ามากอดเอาไว้เต็มวงแขน กระซิบที่ห้างหูนุ่มเพื่อเรียกขวัญและสติ “หนูสุ หนูสุได้ยินอาไหม อาอยู่นี่นะ หนูสุไม่ต้องกลัวนะ รู้ไหม อาจะไม่ปล่อยให้ใครหน้าไหนมาทำอันตรายหนูสุแน่ หนูสุได้ยินอาพูดไหม” พูดอย่างนี้ซ้ำ ๆ จนกระทั่งครบรอบที่ห้า สุพรรณษาจึงได้สติ “…..” หญิงสาวเห็นว่า เพลงพิชชากกกอดเธอเต็มอ้อมแขนก็มึนงง แต่แล้ว สิ่งที่เพิ่งพบเจอมาก็ทำให้ปล่อยโฮออกมา “ฮึ ฮือ ๆ อาพิช โฮฮฮฮ มะ แม่ แม่ถูกฆ่า ฮือ ๆๆ แม่ถูกแทง มะ มันสองตัวแทงแม่ ฮือ ๆๆ” ซุกใบหน้าเข้าหาหน้าอกของอาสาว แล้วกอดเอวบางแน่น “อืม อารู้ หนูสุฟังอานะ อาจะสืบหาเรื่องนี้ให้ได้ จะไม่ปล่อยให้พี่นีย์ตายฟรีแน่” ลูบผมนุ่มสลวยของสาวอีสานเบา ๆ ความสงสารพุ่งเข้าสู่กลางใจอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว นักธุรกิจสาวเกิดอยากปกป้องกายนุ่มนิ่มนี้ขึ้นมากะทันหัน จนถึงขั้นอยากกอดปลอบตลอดไป ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ ผลตรวจ DNA ก็มาอยู่ในมือเพลงพิชชา สุพรรณษานั้นเป็นบุตรของไพรัชจริง ๆ และคงเป็นลูกสาวของสุนีย์อย่างไม่ต้องสงสัย ในฐานะที่เป็นอา และเป็นผู้ปกครอง เพลงพิชชาจึงให้สามสาวมาเรียนที่เดียวกันกับทองธนา และสั่งการให้คนของตนกลับไปพร้อมกับเม็ดทรายและจอมขวัญ เพื่อคุ้มครองทั้งขาไปขากลับ เรื่องราวของพี่สะใภ้ เธอเองก็ไม่ทิ้ง เพราะคนของเธอนั้น ปักหลักอยู่ที่บ้านของสุพรรณษา ในฐานะ ญาติเพียงคนเดียวของไพรัชผู้เป็นพ่อ ที่ทำแบบนี้ เพราะต้องการหาตัวฆาตรกร พี่สะใภ้จะได้นอนตายตาหลับสักที ! มหาวิทยาลัย หลังจากทำเรื่องซิ่วมาเรียนที่กรุงเทพฯ สามสาวก็ได้มาเรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับทองธนา ผู้เป็นหลานชายวัยเดียวกัน เรียนห้องเดียวกันอีกด้วย ครั้งแรกทองธนาก็ไม่ยอมญาติดีด้วย แต่พอสุพรรณษาช่วยติวทำให้ทำข้อสอบผ่านฉลุย ชายหนุ่มจึงให้อภัย 50% วันเวลาก็ล่วงเลยมาได้หนึ่งเดือนเต็ม ๆ กับการที่เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้อย่างเป็นทางการ ไปมหาวิทยาลัยพร้อมกัน กลับบ้านพร้อมกัน ทำงานด้วยกัน ไม่มีการหนีกลับไปก่อน แม้ว่าครั้งแรก ๆ ทองธนาจะทำแบบนั้นอยู่บ่อยครั้งก็ตามที แต่ว่า ญาติคนละสายเลือดคนนี้ กลับใส่สีตีไข่ให้เพลงพิชชาฟัง เขาจึงโดนทำโทษด้วยการตัดเงินในบัตรเครดิต ชายหนุ่มจึงจำยอมคืนดีด้วยอย่างไม่ค่อยจะเต็มใจนัก แต่ไป ๆ มา ๆ กลับขาดพี่สาวคนละสายเลือดไม่ได้ อย่างวันนี้ก็เช่นกัน ที่สามสาวสุดสวยและหนึ่งหนุ่มรูปหล่อ ได้นั่งทำงานจนหัวหมุน จนกระทั่งเสร็จเรียบร้อย ก็ถึงคราวที่ท้องจะต้องประท้วง หลังจากเลยเวลาทานข้าวมานานหลายชั่วโมง จ้อกก ! “…..” ทุกคนต่างมองตากัน จากนั้นจึงหัวเราะอย่างชอบใจ “ฮ่า ฮ่า ท้องร้องแล้ว สงสัยจะประท้วง” เม็ดทรายพูดเขิน ๆ “แหม ร้องขนาดนี้พยาธิคงกัดลำไส้ขาดแล้วล่ะ” สุพรรณษาเอ่ยยิ้ม ๆ “แฮร่ งั้นไปกินส้มตำ น้ำตก ซอยจุ๊กันเถอะ กูหิวแล้ว” เม็ดทรายพลางลูบท้องไปด้วย “อะเค” จากนั้นทุกคนจึงยกโขยงไปกินส้มตำ ไก่ยางอย่างเอร็ดอร่อย แรก ๆ ทองธนาเป็นคุณหนูติดหรู การกินข้าวข้างทางมันเสียภาพพจน์ของเขา เสียไปถึงวงศ์ตระกูล ชายหนุ่มจึงไม่เหลือบมองแม้แต่หางตา แต่พอรู้จักญาติผู้พี่ ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป อย่างเช่นตอนนี้ไง ที่เขากำลังกินลาบดิบอย่างเอร็ดอร่อย ในระหว่างทานอาหารสุพรรณษาก็ไถโซเซียลไปเรื่อยเปื่อย แต่แล้วกลับพบบางอย่าง ที่ทำให้หัวใจของหญิงสาวกระตุก เนื้อหาข่าวในวงธุรกิจระบุว่า สาวสวยไฮโซ เพลงพิชชากำลังออกเดทกับนายทหารยศสูงคนหนึ่ง ในฐานะคู่รัก หญิงสาวจึงอึ้งไป “…..” “มึงเป็นไร…” จอมขวัญเห็นว่าเพื่อนดูแปลกไปจึงถามขึ้น “ผู้ชายคนนี้เป็นใครเหรอ” ไม่ตอบ แต่กลับกระซิบกระซาบพร้อมทั้งยื่นคืนไอแพดให้ทองธนาดู ทุกคนต่างชะโงกหน้าไปดูอย่างพร้อมเพรียงกัน “ใครอะ หล่อมาก” เม็ดทรายเคลิ้ม “หือ…อ้อ ร.ท. อานัส เขาเป็นคู่หมั้นของน้าพิชเอง” คำพูดจากปากทองธนา ทำให้หลานสาวนอกไส้ชะงักกึก ความรู้สึกวูบโหวงมันพุ่งเข้าสู่กลางใจโดยที่ไม่ได้ตั้งตัว และก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่ามันเป็นแบบนี้ได้ยังไง “คู่หมั้นเหรอ ปังมากเลย” เม็ดทรายชม พลางเพ่งมองรูปนั้นอีกครั้ง “แต่ทำไมมันดูแปลก ๆ นะ” เม็ดทรายรำพึงรำพัน ทุกคนหูผึ่ง “หือ แปลกยังไง” จอมขวัญอยากรู้ “ท่าทีของคุณอาพิชดูแปลก ๆ ขัด ๆ ยังไงไม่รู้ เหมือนกับว่าไม่ได้ชอบอะ มึงเห็นเหมือนกูปะ ไอ้สุ” ไม่รู้คิดยังไง เม็ดทรายถึงได้ถามคนเป็นหลานนอกไส้อย่างสุพรรณษา คนถูกถามชะงักกึกแล้วก็เพิ่งพินิจพิจารณาอย่างถ้วนถี่อีกครั้ง “…..” ครุ่นคิดอยู่ในใจ ก็พบว่า มันเป็นอย่างที่เพื่อนพูด จู่ ๆ ความโล่งอกมันก็วาบเข้ามาจนรู้สึกแปลกใจในตัวเอง “…อืม กูก็คิดแบบมึงไอ้ทราย” ปากตอบเพื่อน แต่สายตากลับจับจ้องภาพในไอแพดไม่วางตา “อาพิชกับผู้ชายคนนั้น เป็นคู่หมั้นกันนานแล้วเหรอ” จอมขวัญถาม “…อืม ก็ราว ๆ ห้า-หกปีนี่แหละ” “ทำไมได้มาหมั้นกันอะ” จอมขวัญถามต่อ เม็ดทรายและสุพรรณษาต่างก็เงี่ยหูฟังเต็มที่ “น่าจะเป็นเพราะคุณตามากกว่า เพราะก่อนที่คุณตาจะเสีย บอกให้น้าพิชหมั้น” เพียงแค่นี้ ทุกคนก็เข้าใจอย่างโจ่งแจ้ง “แล้วกำหนดวันแต่งยัง” สุพรรณษาเป็นคนถาม “น้าพิชไม่อยากแต่ง เพราะเห็นว่ายังสนุกกับงานอยู่” สมกับเป็นน้าหลานกัน รู้ใจกันทุกเรื่อง กำลังจะถามต่อ เสียงโทรศัพท์ของทองธนาก็ดังขัดขึ้นมาพอดี กริ๊งงงง ! “ใครวะ…” บ่นเล็กน้อย แต่ก็รีบควักออกมาจากกระเป๋ากางเกง แต่แล้วก็ต้องตาเหลือก เพราะหน้าจอมีชื่อว่า น้าพิช “ตายห่า น้าพิชโทรมา” ตาลีตาเหลือก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more