คุณอาของหนู...น่ารักกว่าใคร

-จุดเริ่มต้น- เมื่อ 6 ปีก่อน ในเวลา 21.45 น. ชายหญิงทั้งหมด 4 คน กำลังล่องเรือกลางแม่น้ำเจ้าพระยา ชายหนึ่งคนขับเรือซึ่งถูกว่าจ้างมา และอีกคนกำลังโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง โดยที่ผู้หญิงสองคนอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ปกติ หญิงสาวสุดสวยในมาดของนางพญามีใบหน้าเรียบนิ่ง ทว่าถ้าสังเกตดูดี ๆ จะพบว่า มีความไม่พอใจเป็นอย่างมาก ส่วนผู้หญิงอีกคนมีความหงุดหงิด และกระวนกระวายใจอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเหตุการณ์ไม่เป็นอย่างที่คิด “เธอกล้ามากนะนิตยา ที่หลอกฉันมา เธอคิดได้ยังไงถึงหลอกฉันมาให้ไอ้บ้านี่เอา ฉันระดับไหน แล้วมัน ระดับไหน คิดว่าคนอย่างฉันชอบผู้ชายงั้นเหรอ คิดว่าคนอย่างฉันมันง่ายเหมือนเธองั้นเหรอ ที่จะเอามั่วไปเรื่อย เธอกล้ามาก ฉันยอมใจเธอจริง ๆ” น้ำเสียงเรียบสนิท คล้ายไม่คิดอะไร ทว่า บรรยากาศกลับแฝงไปด้วยความน่ากลัว “พี่พิช นิตย์ขอโทษ นิตย์ไม่ได้ตั้งใจ พี่พิชให้อภัยนิตย์ด้วยนะคะ” อ้อนวอนอย่างหนัก ต้องการให้คู่ขาสุดที่รักเห็นใจ ไหนจะหวาดกลัวผู้ชายที่อยู่บนเรือคนนั้นด้วย ผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่มีเงิน เขาเป็นเพื่อนกับเธอทางเฟซบุ๊ค เมื่อเห็นภาพของเพลงพิชชา จึงเกิดสนใจขึ้นมา จึงแชทคุยกัน ตลอดเวลาที่รู้จัก จนกระทั่งมีอะไรกันแล้ว เธอไม่เคยรู้เลย ว่า ผู้หญิงคนนี้ เป็นใคร ประกอบกับเงินที่จะได้มันเยอะมาก นิตยาจึงเกิดความโลภ อยากนำคนที่ตนนอนด้วยไปสังเวยผู้ชายทาง เฟซบุ๊ค เมื่อตกลงกันเรียบร้อยจึงโอนเงินมัดจำส่วนหนึ่งมาให้ แผนการจึงเริ่มขึ้นโดยที่นิตยาไม่รู้ตัวเลยว่า จะทำให้ตัวเองลำบากและหาทางออกไม่เจอแบบนี้ แม้จะมีความกังวลใจมากแค่ไหน แต่เพราะเงินจำนวนหกหลักมันช่างยั่วใจเหลือเกิน หญิงสาวได้แต่กัดฟันรับงานนี้ เมื่อเพลงพิชชารู้ความจริงเกิดไม่พอใจถึงขั้นทะเลาะกันใหญ่โต “หึ ถ้าอยากได้เงินมาก ทำไมเธอไม่ขายตัวให้กับมัน เธอมาหลอกให้ฉันมาเอากับมันได้ยังไง” หญิงสาวที่ถูกหลอกมาไม่พอใจขั้นสุด “นิตย์ขอโทษนะคะ พี่พิชอย่าโกรธนิตย์เลยนะคะ นิตย์ไม่ได้ตั้งใจ” เอ่ยขอร้องเสียงระล่ำระลัก แต่ผู้ชายอีกคน กลับไม่พอใจซะงั้น เขาตวาดเสียงก้องเรือ “แค่มาเอากับกูมันต้องยุ่งยากขนาดนี้เลยเหรอ เอาน้ำแตกไม่กี่ครั้ง เงินแสนก็อยู่ในมือแล้ว อย่าเรื่องมากได้ไหม” การเหยียดหยามด้วยคำพูดแบบนี้เหมือนเป็นการดูถูกเพศแม่ ทำให้คนถูกหลอกของขึ้น “มึงหุบปากเน่า ๆ ของมึงลงไปเลยนะ อย่าสะเออะเอาปากเน่าของมึงมาพูดกับกู กูไม่เอากับมึง มึงดูปากกูนะ ว่ากูไม่เอากับมึง” “อีนี่ มึงกล้าปฏิเสธกูงั้นเหรอ มึงคิดว่ากูเป็นใคร ผู้หญิงอย่างมึง กูจะเอากี่คนก็ได้ อย่ามาเล่นตัวให้มาก ไม่งั้น มึงจะได้นอนอยู่ใต้น้ำนี่แน่” ข่มขู่ นึกว่าหญิงสาวจะหวาดกลัว ทว่า เขาคิดผิด เพราะคนอย่างเพลงพิชชา ไม่เหมือนใคร “น้ำหน้าอย่างมึงจะทำอะไรกูได้ มึงคิดว่า คนกระจอก ๆ อย่างมึง จะสามารถทำกูได้ง่าย ๆ เหรอ ระหว่างมึงและกู ใครกันแน่ ที่จะลงไปนอนอยู่ใต้น้ำ มึงอย่าเสือกมาทำเก่งกับกู” หญิงสาวเสียงเย็นจัดดุจน้ำแข็ง ดวงตามองผู้ชายตรงหน้าอย่างรังเกียจ ยิ่งทำให้เขาไม่พอใจมากกว่าเดิม “เล่นตัว มึงไปขายให้คนอื่นก็ไม่ได้เป็นแสนหรอก กูอยากเอากับมึง เพราะเห็นว่าสวยเหมือนดารา แต่ปากเหี้ย หยิ่งไม่เข้าเรื่อง งั้นมึงก็ถูกกูเอาฟรี ๆ ล่ะกัน” ว่าแล้ว เขาก็เคลื่อนกายเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว แต่แล้ว !! ตั่บ !! ลูกเตะของหญิงสาวดังไปทั่วทั้งเรือ จนคนถูกเตะต้องยืนอึ้งอยู่กับที่ “…..” เขางง ไม่คิดว่าจะถูกผู้หญิงอ่อนแอเตะได้ เมื่อตั้งสติ ก็เกิดความโกรธจัด คว้าขวดไวน์ฟาดไปที่ศีรษะของเพลงพิชชา กลับถูกถีบเข้าที่หน้าท้องเต็มแรง ผัวะ !! “อั่ก” จุกไปทั้งร่างกาย จ๋อม !! ขวดไวน์ตกลงไปในน้ำ เพลงพิชชาจึงสาวเท้าเข้าหาผู้ชายชั่ว เตะเข้าซี่โครงสองทีซ้อน ตั่บ ตั่บ !! “อั่ก อีห่านี่ มึงอย่าอยู่เลย” หยิบขวดไวน์ขวดที่สอง โยนใส่หญิงสาว ทว่า ผิดเส้นทาง เพราะขวดนั้นลอยละลิ่วเข้าใส่ผู้หญิงที่ชื่อนิตยาแทน ตั่บ !! “อะ จะ เจ็บ” ถูกศีรษะเต็มแรง หญิงสาวทรุดกายลงกับพื้น แต่แล้วต้องกรีดร้องเสียงดัง เมื่อผู้ชายคนนั้น ก้าวเข้าหา กระชากเธอขึ้นมา ความเจ็บที่ถูกขวดฟาด ยังไม่จางหาย กลับต้องเจ็บปวดอีกครั้ง ที่หน้าท้อง เพราะถูกชก !! ตั่บ !! “มึงหลอกกูงั้นเหรอ อีนิตย์ มึงกล้าหลอกเอาเงินกู งั้นมึงอย่าอยู่เลย” หลังจากที่ปล่อยมือ เขาก็เตะไปที่ชายโครงเธอเต็มแรง ตั่บ ตั่บ ตั่บ !! “อะ จะ เจ็บ ฮือ ๆ ปละ ปล่อย” ร้องไห้อ้อนวอนอย่างน่าสงสาร เพลงพิชชาเห็นแล้วก็โกรธจัด ผู้ชายคนนี้ มันชั่วที่สุด ไม่ได้ดั่งใจก็เตะต่อยผู้หญิง คนแบบนี้ อย่าหวังว่าเธอจะปล่อยให้รอด “มึงมานี่ กูเกลียดคนที่กล้ามาหลอกกูที่สุด อย่าอยู่เลยมึง” มันลากนิตยาไปที่ท้ายเรือ “ปละ เปล่า อย่านะคะ ฉะ ฉันไม่ได้หลอกนะ ฮือ ชะ ช่วยด้วย” คนจะถูกฆ่าหวาดกลัวจนไร้ซึ่งเรี่ยวแรงในการช่วยเหลือตัวเอง “มึงไม่ต้องร้องขอความช่วยเหลือจากใคร เพราะไม่มีใครในเรือที่จะช่วยมึงได้” มันลากมาถึงท้ายเรือแล้ว กำลังจะผลักหญิงสาวให้ตกลงไปในน้ำ แต่เพราะนิตยาดิ้นรนอย่างหนัก จึงโมโห ตบเข้าที่ใบหน้าของเธอเต็มแรง เพียะ !! “ดิ้นงั้นเหรอ มึงดิ้นงั้นเหรอ” จะตบอีกครั้ง ทว่า เพลงพิชชากลับถีบเขาเต็มแรง หัวดุนเกือบตกเรือ ตั่บ !! “อะ…” ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็โดนเตะอีกครั้งจนได้ ตั่บ !! เพลงพิชชาสับขาเตะตรงซี่โครง จนชายคนนั้นเซไปนิดนึง แต่ด้วยความที่เป็นผู้ชาย พละกำลังจึงมากกว่าเขาจึงตั้งหลักได้ทัน “มึงคิดจะทำอะไร รังแกผู้หญิงแบบนี้เหรอ” เพลงพิชชาโมโหขั้นรุนแรง “อีนี่ มึงกล้าเตะกู ก็ไม่ปล่อยให้มึงรอดแน่” ปล่อยมือจากนิตยา แล้วหันมาหาเพลงพิชชา แต่หญิงสาวไวทายาด ถ้าแค่สู้กับผู้ชายสารเลวคนนี้ไม่ได้ อย่าหวังว่าเธอจะมีโอกาสเรืองอำนาจ เพราะคนในตระกูลของเธอมีแต่คนเก่ง ๆ พร้อมที่จะเสียบแทนตำแหน่งสูงสุดได้ทุกเมื่อ คนขับเรือเห็นเหตุการณ์ร้ายก็ตกใจทำอะไรไม่ถูก อยากเข้าไปช่วยแต่ก็ไม่รู้จะช่วยใครดี อีกอย่างเขากลัว กลัวว่าจะเกิดเรื่องร้ายขึ้นในครอบครัวของเขา จึงได้แต่ขับเรือต่อไป ซึ่งมันทำให้เพลงพิชชาถูกใจเป็นอย่างมาก ที่คนขับเรือไม่เข้ามายุ่งวุ่นวาย ไม่เกะกะการที่เธอจะเชือดผู้ชายชั่ว ๆ คนนี้ หญิงสาวมองไปรอบเรือ ก็เห็นว่า มีเชือกเส้นเล็กอย่าหนึ่งขด ทั้งที่ตอนแรกเธอไม่เห็นแท้ ๆ เพลงพิชชาถลาไปคว้าเอาไว้ ก็พอดีกับที่ชายโฉดกระโจนเข้าหา ทว่า สาวมาดนางพญาก็คลายเชือกได้ทัน จึงรีบตวัดไปที่ร่างสูงใหญ่ พร้อมทั้งมัดอย่างรวดเร็ว “อะ มะ มึง มึงจะทำอะไรกู” มันโมโหจึงสะบัดเต็มแรง เพลงพิชชาเซไปไกล เกือบจะตกน้ำอยู่แล้ว ดีที่คว้าเสาเรือได้ทัน ไม่อย่างนั้น คงเป็นเธอที่ตกลงไป แทนที่จะเป็นมัน หญิงสาวรีบมัดเชือกกับเสาเรือกันไว้ก่อน หากช่วงชุลมุนเธอจะทำไม่ทัน เมื่อมันเห็นว่าหญิงสาวที่มันต้องการเกิดเสียหลัก มันจึงย่ามใจ พร้อมทั้งกระโจนเข้าหา ทว่า มันคิดผิด เพลงพิชชารออยู่แล้ว เมื่อชายชั่วพุ่งมา หญิงสาวก็กระตุกเชือกในมือเต็มแรง “เหวอออ” เบรกไม่ทัน ร่างสูงใหญ่ของเขาหัวดุนไปด้านหน้า เพลงพิชชาจับเสาเรือไว้แน่น แล้วกระโดดถีบสุดแรงเกิด ชายชั่วลอยอยู่กลางอากาศได้เพียง 1วินาที แล้วก็ตกน้ำ “ชะ ช่วย ช่วยด้วย” เขาร้องลั่น แต่เพลงพิชชายิ้มหวาน พร้อมกับกระตุกเชือกในมืออีกครั้ง คราวนี้สั่งการเสียงเข้มจัด “ลุงคะ ออกเรือค่ะ เร็ว ๆ” ชายขับเรือเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าเต็ม ๆ ตา เขาถึงกับกายสั่นเทา หัวใจเต้นรัวเร็ว สติกำลังจะหลุดหาย ถ้าหากเพลงพิชชาไม่ตวาดเสียงใส่ เขาคงสติหลุดไปแล้วแน่ ๆ “ลุงคะ ฉันบออกว่าให้ออกเรือ ขับแรง ๆ ถ้าไม่ทำตามก็ออกมานี่ ฉันจะขับเอง” เดินเข้าไปหาอย่างไม่หวาดกลัว ซึ่งชายคนขับรถก็ตาลีตาเหลือก ขับเรือในลักษณะกระชาก ก็พอดีกับเชือกนั้นบาดลึกเข้ากับลำตัว ประกอบกับน้ำในแม่น้ำเจ้าพระยาหมุนวน ดูดดึงร่างของเขาลงไปทุกขณะ เรี่ยวแรงจึงค่อย ๆ หมดไป ชายใจร้ายตาเหลือกโพลง หวาดกลัวต่อความตายที่กำลังมาเยือนเหลือเกิน เขาพยายามดิ้นรน ทว่า กลับสู้แรงของน้ำไม่ได้ ร่างสูงใหญ่จึงจมลงๆ พร้อมกับการสำลักน้ำอย่างรุนแรง เพลิงพิชชามองภาพสุดท้ายของมัน จนมั่นใจแล้วว่า ชายคนนั้นตายไปแล้วอย่างแน่นอน จึงเดินมาหานิตยา ซึ่งอยู่ในท่าตะลึงสุดขีด เมื่อการฆ่ากันปรากฏต่อหน้าแบบสด ๆ ร้อน ๆ แต่แล้วกลับสะดุ้งสุดตัว เมื่อเพลงพิชชาพูดเสียงเย็นจัดกับเธอ “มันตายแล้ว คราวนี้ ตาเธอบ้าง นิตยา” “มะ ไม่ คุณพิช คุณจะทำอะไรนิตย์คะ” “หึหึ ก็…ไปนอนอยู่ในน้ำไง เย็นดีออก” “ไม่นะคะ นิตย์กลัว” เสียงสั่นเครือดูน่าสงสาร “แล้วที่เธอทำกับฉันล่ะ ฉันไม่กลัวเหรอ” “นิตย์ ขะ ขอโทษ” ยกมือไหว้ปลก ๆ “ไหนเงิน” “คะ?” “ค่าตัวฉันไง หรือเธอจะฮุบเอาไว้คนเดียว” มองอย่างอำมหิต “ดะ เดี๋ยว เดี๋ยวนิตย์ อะ โอนให้ค่ะ” “งั้นโอนมา ไม่งั้น เธอไปนอนเป็นเพื่อนกับมันได้เลย เลขบัญชี *****” “ค่ะ ค่ะ …” นิตยาหวาดกลัวรีบโอนเข้าบัญชีอย่างรวดเร็วอยะ ด้วยความกลัวจึงลืมสนใจสิ่งรอบข้าง แต่แล้ว “อะ อยะ อย่า อย่านะ กร๊ดดดดดดดด”