Chapter 43

2004 Words

Napatayo na ako nang dahil sa katanungan niyang iyon. Hindi ko nagustuhan ang kanyang sinabi. Sa gagawin niyang iyon ay lalo niyang palalalain ang sitwasyon ko sa university. Hindi naman ako dehado at nagpapakampi. Umiyak lang naman ako dahil sobra akong nag-expect na magiging maayos ang first day ko. Hindi na ako nasanay. Mas malala pa nga doon ang inaabot ko dahil wala ako halos panibagong gamit. Puro luma iyon. Unlike ngayon na kahit papaano ay halos lahat bago ang mga gamit ko. Hindi ko na napigilan na maningkit ang aking mga mata sa kanya. Kung igigiit niya ang gusto niya, hindi ako mangingimi na sabihin din sa kanya ang lahat ng gusto kong sabihin. Napipikon na ako. Akala ko pa naman ay matiwasay na kaming kakain ng dinner after ng pangako niyang papalitan niya ng same number ang s

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD