ตอนที่ 2 ครอบครัวสุขสันต์ (2)
833 Words
“อิ่มจังเลยครับ อร่อยมากด้วย” เกือบจุก กินหมดไปสองถ้วยเร็วเหมือนกำลังลงแข่งรายการ ‘ถ้าคุณแน่ กินแหลกให้หมด’
น้ำก๋วยเตี๋ยวเอยอะไรเอยซึมรอบขอบปาก ไม่ใช่แค่น้องกิมเล้งรังเกียจแต่เขาเองก็ชักจะทนตัวเองไม่ไหวแล้ว ทำไปได้นะอาร์มเอ๊ย
อาชวินดึงทิชชู่มาซับๆ มุมปาก ลูบท้องปอยๆ ลมในกระเพาะตีขึ้นลำคอจนต้องเรอออกมา ไม้ตายนี้เด็ด น้องกิมคนสวยทำหน้าขยะแขยงคันคอจะอ้วกตาม เค้าลางดีเลย เขาจึงเริ่มปฏิบัติการตัดสัมพันธ์ในขั้นตอนต่อไป “มีหนังแอคชั่นเข้าโรงนะตอนนี้ น้องกิมไปดูกับพี่ไหมครับ”
“เอ่อ… น้องกิมต้องช่วยเตี่ยดูร้านค่ะ”
น้องกิมเล้งปฏิเสธไปตามคาด เขาทำหน้าเหมือนเสียดายแต่ใจจริงลิงโลดมาก บ่นกระปอดกระแปดน้อยใจหาว่าเดทแรกได้กินข้าวแค่นี้เองแล้วก็ทำงอนขอกลับ คุณน้องกิมก็แสนใจร้ายรีบเรียกพนักงานมาเก็บโต๊ะไล่กลายๆ ไม่ยอมเดินมาส่งที่รถด้วยซ้ำ
อาชวินหัวเราะท้องคัดท้องแข็งในรถ เปิดฉากมายกที่หนึ่งเขาก็แต้มต่อคุณย่าแล้ว อยากรีบกลับบ้านไปดูหน้าคุณย่าชะมัด ป่านนี้คงหน้าเปลี่ยนสี ถือกระทะทองแดงพร้อมทอดเขาแล้ว
หนุ่มหล่อกดเปิดเพลงในรถฮึมฮัมอารมณ์ดีแวะซื้อขนมจีบซาลาเปาร้านโปรดหลังตลาดกับขนมโก๋กลับไปฝากคุณย่ากับคุณแม่ ตอบแทนท่านทั้งสองที่อุตส่าห์ลงทุนจัดพิธีกรรมลากเขาขึ้นเขียงได้ในวันนี้
ทางเข้าไร่ดินยังขรุขระเหมือนเดิม ให้คนเอาดินมาถมแล้วแต่ก็ยังมีหลุมมีบ่ออยู่ดี อาชวินคิดว่าตัวเองกำลังออกกำลังกายอยู่บนเครื่องหมุนบิดเอวไปมา อัพแอนด์ดาว ดาวแอนด์อัพ
ปากสั่นตามจังหวะกระแทกของรถจนกระทั่งมาถึงบ้านไม้ขนาดสองชั้นขนาดกะทัดรัดอบอุ่น ก็ไม่ใช่ว่างกไม่ขยายบ้าน ไม่ทำถนนหนทางดีๆ แต่เมื่อกี้ที่ขับมาน่ะทางท้ายไร่ไม่ใช่โซนด้านหน้าที่มีรีสอร์ต
อาชวินถือถุงขนมมากมายลงจากรถ ขึ้นบ้านทางฝั่งโรงรถส่งเสียงเรียกสาวๆ ของบ้าน แต่กลับถูกหนุ่มน้อยเข้ามากอดแทน
“ลุงอาร์ม ซื้ออะไรมาให้น้องหนึ่งกินเหรอครับ ขอน้องหนึ่งดูได้ไหม”
“มีขนมโก๋ ขนมจีบ ซาลาเปาครับ” ตัวเล็กน้ำลายสอขึ้นมาทันที อาชวินลดกายลงไปกอดฟัดอุ้มตัวแสบขึ้นมากอดมาหอม เดินไปหาแม่เจ้าแสบที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่บนโซฟา วางมือลงบนหน้าท้องที่เริ่มนูนเด่นขึ้นมา
“น้องหนึ่งเอาถุงขนมไปให้พี่เอื้อยจัดใส่จานนะครับ”
“ครับผม!” เด็กชายตัวแสบถือถุงขนมได้ก็วิ่งเข้าครัวทันที
“ไม่ต้องรีบวิ่งก็ได้ลูกเดี๋ยวหกล้ม”
คุณแม่ยังสาวส่งเสียงบอกลูกชาย แล้วดูซิเจ้าแสบฟังตัวเองซะที่ไหน วิ่งเข้าครัวร้องหาพี่เอื้อยคำ พี่เอื้อยคำย้ำอยู่อย่างนั้น ทางด้านคุณยายกับคุณยายทวดเห็นเข้าก็ร้องโอดโอยตามหลาน กลัวหกคะมำหัวฟาดฟื้น
อาชวินนั่งลงข้างน้องอิน ลูบหลานบ้าง ตื่นเต้นจะมีหลานเพิ่มมาให้เลี้ยงอีกคน “จะมาทำไมไม่บอกก่อน พี่จะได้รีบกลับ”
“ฉุกเฉินน่ะค่ะ พอดีพี่ไฟเขามาดูที่ดินแถวนี้ อินก็เลยให้พี่ไฟแวะมาส่ง นี่พี่ไฟก็ไปได้สักพักแล้วคงใกล้เสร็จธุระแล้วมั้งคะ” อินทุอร โตมากแค่ไหนก็ดูเหมือนยังเป็นน้องน้อยในสายตาพี่ชายอย่างอาชวิน
“นายไฟสนใจแปลงไหนบอกพี่ได้นะ จะไปคุยกับชาวบ้านให้”
“ขอบคุณค่ะ พี่ไฟเองก็เกริ่นๆ กับอินอยู่เหมือนกัน แล้วนี่พี่อาร์มไปไหนมาเหรอคะ”
“พี่ว่าน้องอินรอถามคุณแม่กับคุณย่าเองเถอะ”
ทำหน้าทำตาล้อเลียนเสียจนอินทุอรตีไหล่พี่ชายเบาๆ หมั่นไส้ แค่ไปเดทกับหลานสาวบ้านนั้นไม่กี่ชั่วโมงกลับมาถึงบ้านทำหน้าลั้นลา
รู้หรอกว่าไปก่อเรื่องอะไรไว้ คุณย่ากับคุณแม่ถึงปักหลักอยู่ในห้องนั่งเล่นคุยโทรศัพท์กับอาม่าร้านก๋วยเตี๋ยวนานสองนาน สีหน้าคุณย่าเหมือนจะต้มยำทำแกงคนได้ ไม่แน่ว่าป่านนี้คงลับมีดรอแล้วมั้ง
“ก่อเรื่องไว้แสบสุดๆ เลยใช่ไหมคะ” ขยับเข้าไปถามใกล้ๆ ซึ่งพี่ชายก็ขยิบตา ยกนิ้วโป้งให้ อินทุอรหัวเราะร่อพอใจกับคำตอบนั้น
“อินว่านี่แค่เริ่มต้นเท่านั้นนะ คุณแม่กับคุณย่าลงขันกันไว้แล้วว่าจะจับพี่อาร์มสละโสดภายในปีนี้ให้ได้”
“ไม่ได้ล้อเล่นนะ” ยกแขนขึ้นให้น้องดู มันลุกชันไปหมด “ไปห้องน้ำแป๊บ”
...........
ฝากนิยายด้วยนะคะ ^^
ติดตามคณานางค์ได้ที่แฟนเพจชื่อเดียวกัน
- Writer
