The Fate of Love( BOOK 1)

chapter 34

Arabella pov's

Pakiramdam ko ay ako na ang pinakamalas na tao sa mundong ibabaw.Biruin mo sabay inilibing ang asawa at anak ko.Ni hindi man lang ako nabigyan ng chance na masilayan silang dalawa!

Ilang araw din akong walang malay after I gave birth to my child.And when I found out ay tapos nang nailibing na sila.

Which is the hardest part of my life yung sabay pang nawala sila diko man lang sila nayakap muna.

I know that Sean wouldn't be my true love but he made me believe that love truly exist.Sean was my greatest love at kahit na sa umpisa ang nais ko lang ay tulungan siya but as days passed when we're together ay napamahal na siya sa akin,bagay na hindi ko inaasahang mangyayari sa akin.

I was deeply fall Inlove with David and over years it was just him I really love.Pero nung nakilala at nakasama ko si Sean as my husband,I actually felt the real meaning of love.He made me realize na pwede palang mangyaring magmahal ka ng iba lalo nat ang taong iyon ay kamahal mahal naman talaga.

Sa sobrang sakit na tinamasa ko nang mga panahong iyon.I decided to leave,gusto kong lumayo sa mga bagay bagay na makapag paaalala sa akin sa mga masasakit na dinadanas ko.

And that included David,He broke me,in several times,iniwanan niya ako at pinabayaan..David is my first love and definitely my true love

I thought I was over him na enough na yung pagmamahal ni Sean sa akin,I thought I was okay,na hindi kuna siya mahal.

But true love never fade!

When I saw him in the hospital, halos bumalik lahat...bumalik lahat ang sakit na nararamdaman ko,Ang sakit na dinulot ni David sa akin!

He left me without any words...I tried to reached him..but he never cared to answered everything on it.

I was damn so lost,when he left.Pakiramdam ko,half of my life was gone.

Tapos babalik na naman siya sa akin?

Para Anu? to break me again? and made me miserable again? never! I never let myself drowned his lovely words!not anymore!

Nang gabing umalis ako sa hospital,pinapangako ko sa sarili ko,that I will stand for my own and never asked for anyone's help lalong lalo na sa pamilya g Alonzo!

I was just thankful that Aling Rosa,brought my bag in the hospital and there andun lahat ang importante kung gamit.

I had my own savings kaya iyon ang ginamit ko para makipag umpisa.

From hospital,agad akong nagtungo sa bilihan nang mga damit and I widraw all my savings dahil alam kong,kapag dun ko wiwidrahin iyon sa Lugar na pupuntahan ko matitrace nila ako panigurado.

And I never had any plans to see them again.

At napadpad nga ako sa Isang probinsya...Sa Bacolod.

Dito nakaramdam ako nang katahimikan at dito sa lugar nato ay pinipilit kung maghilom ang mga sugat na natamo ko sa mga Alonzo.

Nagtayo ako nang maliit na plants business and I also do Landscaping natutunan ko ito nung nakilala ko ang kauna unahang taong nakilala ko dito sa Bacolod..

Ininrole niya ako sa Isang ahensya na nagtuturo nang ibat Ibang skills sa bahay,like cooking,pagtatahi at iba pa well I chose Landscaping.

At dahil dun natuto ako at yun ang ginagawa kong hanap buhay para makaipon at makaraos sa pang araw araw.

As days passed na nandito ako sa Bacolod.Masasabi kong natutunan kong mamuhay nang mag isa na akala ko nun ay hindi ko kakayanin.

At mas minabute ko ding palitan ko ang pangalan ko.Bella Sayson..Yun ang pagkakilala nila sa akin dito.

Kung noon si Alora at si Grant lang ang tanging kaibigan ko pero dito sa Bacolod nagbago ang lahat.Mabbait ang mga tao dito.

.

At dito ko natagpuan ang sarili ko,na kaya ko din palang makipag sabayan palagi nila ako sinasali sa kahit na anung patimpalak...

Games ,pageant at masasabi kong,madami pa pala talaga akong dapat iexplore.

Sa loob nang dalawang taon na yun,never nawala sa isip ko si Sean at ang anak ko.But I chose to healed myself,ayaw kong ikulong ang sarili ko sa kalungkutan.

Tanggap kuna,dahil kailangan kong iapgpatuloy ang buhay ko.

Kailangan kung harapin ang bagong buhay ko..Ang panibagong ako at kasama dun ang mga alaala namin ni Sean at ang baby ko.

Pero may isang bagay pa akong hindi sigurado.Yun ay ..kung..kung tuluyan na naba talaga akong nakakapag move on kay David.

Hindi ko kayang dayain ang sarili ko,all these years ay bumabalik balik pa din siya sa isip ko.I know I've been unfair to Sean ...but I swear to God, sinubukan ko naman talaga.

When David left me,natutnan kong mahalin si Sean but not as deep as David.And when he came back,halos bumalik lahat ang sakit! Simple because siya naman talaga ang minahal ko ng higit pa sa buhay ko.

Pero hindi kuna iniisip Yun...malayo na ako..at alam kong hindi na nila ako masusundan pa .at malabong magkikita pa kaming muli...kaya alam kong makakalimutan ko din siya balang araw...

Unfortunately,may regular na service ako sa araw araw...dahilan para hindi kuna poproblemahin ang pag iipon ko para sa pag aaral ko...

Gusto kung ituloy ang kurso ko...gusto kung mkatapos..

Lance Martinez,Ang Kaisa isang anak nang Congressman sa amin lugar dito sa Bacolod...

Kilala ang pamilya nila,dahil bukod na sa mayayaman ito...mahilig ito tumulong sa kapwa...

. I admit guapo si Lance my dating,pero hindi ko talaga siya type...kaya kahit sinusungitan ko ito palagi pa din ako nitong nilalapitan..

And I can say...that he is one of my friend here in Bacolod...he knew that busted Siya sa akin..kaya hayaan ko nalang daw itong maging kaibigan ko...

Hanggang isang hapon,nagulat nalang ako nang makita ko si David sa harapan nang bahay ko..

And ..halos malalagutan ako nang hininga when I saw him there..titig na titig ito sa akin...at agad akong niyakap nito..

Sa totoo lang gustong gusto Kuna din itong yakaping muli..pero hindi maari....

Okay na ako...tahimik na Ang Buhay ko..Hindi na kailangan papasukin kopa siya sa buhay ko...

Kaya agad akong nagpanggap nang Ibang tao..

Galing ako sa laro Namin na volleyball,kaya agad akong umuwe sa bahay ko at nag linis nang katawan ko...

Pero ganun nalang ang pag kaasar ko nang makarinig ako nang sunod sunod na katok..

kasalukuyan palang Kasi ako nagbibihis..tapos kung makakatok akala nama'y emergency..

Agad akong sumigaw..

.

" Sandali lang..nagbibihis ako ihh" Ang sigaw ko...

Sino naman kaya ito..kakairita talaga..agad akong pumunta sa pinto at pinagbuksan ko ito..

Pero ganun nalang Ang gulat ko kung sino ang nakita kong kumakatok..

"A-arabel?"..nauutal na sambit niya sa pangalan ko,at bakas na bakas sa mukha nito ang pagkagulat..

Hindi ko din mapigilan ang kakaibang t***k nang puso ko ngayon,gaya nang dati...nagwawala pa din ang puso ko sa twing nakikita ko Siya...

..God how did he know,that I'm here...hindi pwede ito...agad akong umayos at pilit pianpakitang hindi ako apektado..

" S- sino Po kayo?" ang tanong ko sa kanya..

.God napakahirap magpanggap....pero kailangan ko itong gawin...

Pero ganun nalang ang pamimilog nang mag mata ko..when he suddenly wrapped his arm around me....

Isang mahigpit na yakap ..na tila ba hinahanap nang sobra nang puso ko .nangungulila sa kanya....

Pero agad kong nagising sa realidad..hindi na dapat ako magpadala sa taong ito...

Agad akong nag ipon nang lakas .at walang kung Anu man..tinulak ko ito...

" Teka nga ! sino kaba?? bakit kaba nangyayakap ha? rapist ka ano!??" kailangan kong galingan sa pagpapanggap...akmang sisigaw na sana ako...na agad naman nitong tinakpan ang bibig nito...

What the heck!! anu bang gagawin Niya? kikidnapin ba niya ako?

" hey calm down.. please..Wala akong gagawin sayo..,I am just being happy...na nakita na kita...Ang tagal na kitang hinanap.... please Arabel,umuwe kana..please" he cried..

"Hindi mo na ako madadala jan sa iyak iyak na Yan David" Ang wika ko sa sarili ko..

" Hindi ko alam ang pinagsasabi mo..hindi kita kilala...kaya kung pwede lang sana umalis kana..." Ang wika ko sa akin..pero kita ko sa mga tingin niya na hindi ito naniniwala sa mga sinasabi ko..

Well wala akong paki...Basta Hindi na karo si Arabella...SI Arabella na ginagawa niya lang parausan..

" Alam kong galit ka lang..kaya mo ginagawa yan,pero alam kong ikaw Yan Arabel...hindi mo maitatanggi sa akin iyan.." Ang wika niyang muli...

.

Hindi ko alam pero I hate this feeling that I felt right now ...Yung pakiramdam na unti unti na naman akong nadadala...

.

Bwecit na puso na ito!it's been years pero baliw na blow pa din ito Kay David...

Pero kailangan kung tigasan..

" Ayaw kong maging bastos..pero pwede umalis na ho kayo,hindi ko alam ang mga pinagsasabi mo...umalis na ho kayo bago pa ako tatawag nang pulis.." Ang mauturidad kung wika dito..

Dahil any moment... pakiramdam ko,babagsak na ang mga luha ko,kanina kupa pilit kinukubli...

Na kapag magtatagal pa siya sa harap ko.. mahihirapan na akong magpanggap..dahil kunting kunti nalang..bibigay na ako...

" babalikan kita..at sa pagbalik ko,sasama kana sa akin..sa ayaw at sa gusto mo.." Isang madiin na wika niya sa akin at tuluyan na itong umalis...

At sa pagtalikod ni David....Ang siya namang walang tigil na pagbagsak nang mga luha ko...Agad akong napaupo...at hawak hawak Ang aking dibdib....

"okay na ako ihh ...Masaya na ako..pero bakit nagpakita pa Siya sa akin....bakit pa niya ako hinahanap?" Ang wika ko sa sarili ko....dahil sa totoo lang malakas talaga ang dating ni David sa pagkatao ko..

Dahil ayaw ko man aminin..mAhal na mahal ko pa din ito...