Chapter 15
1526 Words
สารวัตรภาคินเดินทางมาถึงที่โรงพยาบาลก็รีบวิ่งไปหาหญิงสาวทันที เขาเดินมาถึงที่หน้าห้องฉุกเฉินก็เจอคุณหมอกำลังยืนคุยกับคุณหมอท่านอื่นซึ่งถ้าจำไม่ผิดน่าเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาล
“อาจารย์อยากให้คุณหมอประกวดนะ ทางจังหวัดเค้าจะจัดงานประกวดสาวงามประจำจังหวัดและทางผู้ใหญ่เค้าขอเป็นหมอแสนดี นี่ยังไม่ได้คุยกับกำนันคงเลยนะกลัวจะไม่ยอม”
“นั่นแหละค่ะปัญหาใหญ่ พ่อกำนันจะยอมเหรอที่ให้แสนดีประกวดอะไรแบบนี้”
เธอเอ่ยออกมาอย่างลำบากใจอย่างสุดๆ พ่อกำนันไม่เคยให้เธอไปประกวดโชว์ตัวที่ไหนมาก่อนแม้กระทั่งประกวดระดับตำบลยังไม่เคย ทั้งที่มีแต่คนติดต่อให้เธอไปประกวดนางงามด้วยซ้ำแต่พ่อบอกว่าไม่เหมาะสมเธอเป็นผู้หญิงซึ่งก็ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเปลี่ยนใจหรือยัง
“งั้นหมอแสนดีไปคุยกับพ่อกำนันดูมั้ย”
“ไม่รับปากนะคะแต่ว่าอาจารย์หมอยืนยันใช่มั้ยคะว่าจะไม่มีชุดว่ายน้ำ”
“ไม่มีแน่นอนเห็นว่างานปีนี้นางงามจะเรียบร้อยไม่โชว์เนื้อหนัง อันนี้อาจารย์ไปประชุมมานะเค้าว่ามาแบบนั้น งั้นอาจารย์ไปก่อนหมอไปพักเถอะ”
“ค่ะ”
เธอพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะหันไปเจอกับสารวัตรภาคินที่ตอนนี้ยืนมองเธออยู่อีกด้าน หญิงสาวยิ้มกว้างออกมาก่อนจะเดินมาหาทันที
“มาตรงเวลาตลอดเลยนะคะคนนี้”
“แน่นอนสิ ไม่งั้นก็จะอดกินข้าวกับคุณหมอแสนดีคนสวยนะสิ”
เขาเอ่ยหยอกล้อหญิงสาวก่อนจะผายมือเชิญให้เดินไปด้วยกัน วันนี้เขาจะพาเธอไปกินของอร่อยในตลาดตัวอำเภอซึ่งมีแววว่าจะเจอแม่พาแต่ว่าไม่น่าจะเจอ
“ไปไหนเหรอคะ”
“ไปตลาดตัวอำเภอค่ะ แต่ว่าขี่มอเตอร์ไซค์ไปนะไม่รู้ว่าคุณหมอจะนั่งได้รึเปล่า”
เขาเอ่ยออกมาเสียงเศร้าทำหน้าให้เธอสงสารหน่อยเพราะตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้มากนัก เธอพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะขยับเข้าไปใกล้
“ได้สิคะ ไปกันเถอะ”
เขาขึ้นไปคร่อมบนรถก่อนจะจอดนิ่งให้หญิงสาวขึ้นมาช้าๆจากนั้นเธอก็กอดเอวชายหนุ่มไว้ก่อนจะพากันขี่รถออกไปจากโรงพยาบาล ตลอดทางเขายิ้มหน้าบานเป็นกระด้งเมื่อวันนี้มีสาวสวยซ้อนท้าย และข่าวที่คุณหมอแสนดีซ้อนท้ายก็ไปถึงหูลูกชายของนายกอบต. นายโตได้ยินก็กำมือแน่นอย่างโกรธจัด
“อะไรนะ! แกบอกว่าไอ้ภาคินมันเอาคุณหมอของข้าซ้อนท้ายไปในตลาดเหรอ ฉันจะไปจัดการมัน”
นายโตลุกขึ้นจากโซฟาจะไปจัดการสารวัตรภาคินตามที่พูดก็ถูกคุณพ่อของเขาเรียกไว้ซะก่อน
“จะไปสร้างเรื่องที่ไหนอีกละไอ้โต จะอยู่บ้านช่วยงานพ่อไมได้เลยหรือไงหาแต่เรื่อง”
นายกตาลเอ่ยออกมาเสียงดังลั่นบ้านเพราะตอนนี้เขาเหนื่อยใจกับลูกชายมาก มีลูกชายคนเดียวก็ไม่คิดที่จะมาสารต่อในสิ่งที่เขาทำไว้ มีลูกสาวก็แต่งตัวสวยไปวันๆไม่รู้ว่ากรรมเวรอะไรที่มีลูกไม่ได้เรื่องถึงสองคน
“พ่ออ่ะ พ่อต้องจัดการไอ้ภาคินให้ผมนะพ่อ มันมาแย่งคุณหมอไปจากผมอ่ะไม่ยอมจริงด้วย”
“ผู้หญิงเค้าไม่รักไม่ชอบเอ็งจะไปสนใจทำไมวะ! ผู้หญิงในอำเภอมีตั้งเยอะแยะหาเอาสิ ถ้าเอ็งทำตัวดีช่วยพ่อทำงานผู้หญิงที่ไหนจะไม่อยากได้”
นายกตาลเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ เขาไม่รู้จะสั่งสอนลูกยังไงให้ได้ดีเหมือนอย่างคนอื่น ดูรุ่นเดียวกันกับไอ้โตสิเค้าได้ดิบได้ดีเป็นตำรวจเป็นหมอเป็นครูกันหมดแล้วเหลือแต่ลูกเขาเนี่ยแหละที่ยังไม่เอาถ่าน
“ก็ฉันอยากได้คุณหมอแสนดีไงพ่อ พ่อก็ไปสู่ขอให้ฉันสิ”
“ก่อนจะสู่ขอเมีย เอ็งนะเอาตัวให้รอดก่อนเถอะไม่ทำงานทำการผู้หญิงที่ไหนก็ไม่เอาหรอก อย่าออกไปสร้างเรื่องนะเอ็ง ถ้าข้ารู้จะจับขังไว้ในบ้านไม่ให้ออกไปเห็นเดือนเห็นตะวันเลย”
นายกตาลชี้หน้าด่าลูกชายก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที นายโตสบถออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่เดิมเพราะถ้าพ่อยื่นคำขาดแบบนี้แล้วล่ะก็อยู่เฉยๆไปก่อนสักพักดีกว่า
“พวกเอ็งไปสืบมาเลยนะว่าตอนนี้น้องแสนดีกับไอ้ภาคินมันทำอะไรกันอยู่ ไม่เข้าใจวะไอ้ภาคินมันมีดีตรงไหนทำไมน้องแสนดีถึงทำเหมือนสนใจมัน ข้านี่สิมีเงินทองมากมายทำไมถึงไม่สนใจข้าวะ!”
“เอาน่าลูกพี่ผู้หญิงมีตั้งเยอะแยะหาใหม่ดีกว่าจ้ะ นังใบตองที่พ่อกำนันกับแม่พาเอามาเลี้ยงก็สวยนะจ้ะ ตอนนี้มันอายุครบ18ปีพอดี เค้าว่ากินเด็กเป็นอมตะนะลูกพี่”
เขาหันไปมองหน้าลูกน้องอย่างชั่งใจ ไอ้ใบตองก็ไม่ได้แย่นะสวยมากเลยด้วย อีกอย่างมันเป็นลูกกำพร้าพ่อแม่ไม่มี เห็นเขามีเงินทำเหมือนสนใจคงไม่คร้านวิ่งตามมาแทบไม่ทัน
“นั่นสิจ้ะลูกพี่ ฉันว่านะถ้าคุณหมอแสนดีรู้ว่าพี่หันไปสนใจผู้หญิงคนอื่นต้องหึงหวงรีบกลับมาหาพี่แน่นอนเลย”
“พวกเอ็งนี่ความคิดดีจริงๆ เอาไอ้ใบตองมาแก้ขัดก่อนก็ได้วะส่วนคุณหมอแสนดีต้องเป็นตัวจริงของข้าเท่านั้น”
นายโตยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะนอนพิงกับโซฟาด้วยใบหน้าอารมณ์ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
‘พรุ่งนี้จะเอาดอกไม้ไปจีบใบตองดีกว่า เผื่อว่าพรุ่งนี้จะได้ขึ้นสวรรค์ ฮ้า! สบายใจจัง’
เมื่อสารวัตรภาคินและคุณหมอมาถึงที่ตลาดทั้งสองคนก็ไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวเจ้าอร่อยด้วยกัน ชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยสายตาหวานฉ่ำและก่อนหน้านี้เขาได้ยินว่าเธอจะไปประกวดอะไรสักอย่างได้ยินไม่ค่อยชัดก็เลยคิดว่าจะลองถามดู
“ไม่กินเหรอคะพี่ภาคิน เอาแต่มองแสนดีอยู่นั่นแหละ”
“ก็แสนดีสวยนี่คะ อ่อ พี่ได้ยินน้องแสนดีคุยกับคุณหมอท่านหนึ่งเรื่องประกวดอะไรสักอย่าง คืออะไรเหรอจ๊ะ”
“อ่อ ประกวดนางงามประจำจังหวัดจ้ะ เห็นอาจารย์หมอบอกว่าทางผู้ใหญ่ระดับจังหวัดเค้าอยากให้แสนดีไปประกวดด้วย แต่ไม่ได้รับปากนะจ้ะเพราะว่าพ่อกำนันไม่น่าจะอนุญาต แสนดีต้องปรึกษาพ่อก่อน”
“พี่ไม่เห็นด้วยเลยนะที่แสนดีจะประกวด เป็นนางงามมันต้องใส่ชุดว่ายน้ำด้วย พี่หวงไม่อยากให้ใครมองคนสวยของพี่”
เขายื่นมือไปกุมมือหญิงสาวเอาไว้ก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงออดอ้อน คุณหมอแสนดียิ้มแก้มปริก่อนจะมองสบตาชายหนุ่มอย่างเขินอาย
“พี่ภาคินหวงแสนดีเหรอคะ”
“หวงสิหวงมากเลยด้วย”
“พูดอะไรก็ไม่รู้คนบ้า! ถ้าพ่อกำนันรู้ว่าพี่ภาคินแอบมาหยอดแสนดีแบบนี้ทุกวันนะ โดนลูกปืนพ่อกำนันแน่”
เธอเอ่ยออกมาก่อนจะดึงมือกลับแล้วทานก๋วยเตี๋ยวต่อ เขาหัวเราะออกมาขำๆก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน
“พ่อกำนันไม่ยิงพี่หรอกถ้ารู้ว่าพี่จริงใจกับน้องแสนดีอ่ะ”
“พ่อไม่มองถึงตรงนั้นหรอก”
“แสนดีอ่ะ! ให้กำลังใจพ่ี่บ้างสินี่พี่กำลังพยายามเพื่อเราสองคนอยู่นะ”
“พยายามอะไรคะ เกี่ยวอะไรกับแสนดีเล่าถ้าอยากจะจีบก็เข้าหาพ่อเองแสนดีไม่ช่วยหรอก”
เธอยิ้มออกมาก่อนจะไม่สนใจเขาที่ทำหน้าน้อยอกน้อยใจเธอในตอนนี้ ถ้าอยากจะจีบเธอจริงๆก็ไปคุยกับพ่อเองเธอไม่ยุ่งหรอกเดี๋ยวว่าออกตัวเยอะไปอีก
“ชิ! พี่ไปเอาใจพ่อกำนันเองก็ได้ เราอ่ะใจร้ายที่สุดแทนที่จะช่วยกันพ่อกำนันจะได้ใจอ่อนยอมให้พี่กับน้องแสนดีคบกัน เชอะ! โคตรน้อยใจเลย”
“เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันเลยนะคะ แสนดีจะช่วยในฐานะอะไรล่ะ”
“งั้นเป็นแฟนกันนะคะพี่จะได้ลุยเต็มที่เลย”
เขาเอ่ยออกมาเสียงจริงจังจนหญิงสาวไปต่อไม่ได้ เธออึกอักก่อนจะมองซ้ายขวาแล้วเปลี่ยนเรื่องทันทีเพราะมาขอตอนนี้เธอตั้งตัวไม่ทันและยังคิดคำตอบในทันทีไม่ได้ต้องใช้เวลาหน่อย
“น้ำตาลหมดค่ะแสนดีอยากเติม”
“เนี่ย! เปลี่ยนเรื่องอีกล่ะผู้หญิงใจร้าย!”
- Writer
