Chapter 9
1424 Words
เขายืนกอดอกมองนายโตและพรรคพวกกำลังล้างถนนอยู่เหตุเพราะริอาจเล่นพิเรนทร์เอาน้ำมันมาราดบนท้องถนนซึ่งกะว่าจะแกล้งเขาแต่ลืมไปว่าคนที่สัญจรผ่านเส้นทางนี้มีชาวบ้านด้วย
“เสร็จยังคนอื่นเค้ารอใช้ถนนอยู่”
นายโตกำมือแน่นอย่างโกรธจัดสั่งให้ลูกน้องรีบล้างให้เสร็จจะได้รีบไปเพราะตอนนี้เขาขายขี้หน้าหมดแล้ว ชายบ้านจอดรถอยู่ข้างถนนหัวเราะคิกคักมองเขาเหมือนเห็นตัวตลก สารวัตรภาคินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายวิดีโอไว้ก่อนจะกดส่งไปให้คุณหมอแสนดี
“เอ้าเร็วๆดิท่านลูกนายก เค้ารอกันเนี่ย”
“บ้าเอ้ย! รีบๆดิวะจะได้ไปสักที”
ทางด้านของคุณหมอแสนดีเธอได้รับข้อความในโทรศัพท์ก็กดดูว่ามันคืออะไรเพราะคนที่ส่งมาคือผู้ชายที่พาเธอไปทานกลางวันมา
“นายโตนี่นาไปทำอะไรตรงถนน”
‘เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ’
หญิงสาวกดส่งข้อความกลับไป ชายหนุ่มเห็นข้อความก็รีบตอบกลับไปทันที
‘เอาน้ำมันมาราดถนนครับคงหวังให้พี่รถล้มแต่ลืมคิดไปว่ามีคนอื่นใช้ถนนอีก พี่ไม่เป็นไรมากหรอกไม่ต้องห่วงนะปลอดภัยดี’
หญิงสาวเห็นดังนั้นก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก นึกว่าเขารถลื่นล้มได้รับบาทเจ็บเสียแล้วถ้าไม่เป็นอะไรมากก็ดีไป
‘ไม่เป็นไรก็ดีแล้วค่ะ แสนดีบอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับนายโตเลยมันอันตราย’
‘เอาน่าพี่จะระวังตัวให้มากขึ้นครับ เดี๋ยวคุยกันนะ’
‘ค่ะ’
หญิงสาวกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เธอเลิกคิดเรื่องของชายหนุ่มก่อนจะเดินไปยังห้องพักฟื้นเพื่อดูอาการคนไข้ต่อ
ทางด้านของสารวัตรภาคินเขายืนเฝ้าจนนายโตกับพวกลูกน้องล้างถนนจนเสร็จจากนั้นก็เดินไปขึ้นคร่อมรถคันที่เขาปล่อยลงป่าหญ้า ดีนะที่ไม่เป็นไรมากไม่อย่างนั้นได้ชดใช้กันอีก
“คราวหน้าไม่ลอบกัดเหมือนหมาแล้วนะนายโต ไม่สมกับเป็นลูกท่านนายกอบต.เลยอ่ะ ถ้าอยากจะเอาคืนก็มาท้าตัวต่อตัวนะ ลอบกัดมันเหมือนหมาอ่ะ”
เขายิ้มออกมาอย่างกวนๆก่อนจะขับรถออกไปอย่างอารมณ์ดี นายโตกำมือแน่นมองตามเขาไปอย่างโกรธจัด หันไปมองคนอื่นที่ตอนนี้หัวเราะใส่เขาอย่างขำๆ
“มองอะไรวะอยากเจอหรือไง”
เขามองคนอื่นๆอย่างหาเรื่องก่อนจะรีบเดินออกไปจากตรงนั้นทันทีเพราะว่าอายมากที่ต้องมาล้างถนนต่อหน้าผู้คนมากมาย
“คอยดูเถอะฉันไม่จบแค่นี้แน่ไอ้ภาคิน ฉันจะเอาคุณหมอคืนมาให้ได้!”
สารวัตรภาคินขับรถไปส่งเอกสารจนครบทุกหน่วยงานก็เดินทางกลับมาที่อุทยาน เขาเดินไปหาหัวหน้าอุทยานเพื่ออัพเดตความคืบหน้าแต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อเจอผู้ใหญ่คนหนึ่งยืนอยู่กับหัวหน้า
“ขออนุญาตครับหัวหน้า”
“มาพอดีเลยคุณภาคิน มานี่สิครับคุณภาคินมาทำความรู้จักกับกำนันคงหน่อยไหนๆก็เจอกันแล้ว”
เขายิ้มกว้างออกมาทันที กำนันคงหรือว่าที่พ่อตาของเขานั่นเองคุณพ่อกำนันของคุณหมอแสนดีผู้หญิงที่เขาหมายปองอยู่
“สวัสดีครับพ่อกำนัน”
“สวัสดี… ชื่อภาคินเหรอเรามาทำงานใหม่ล่ะสิไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันเลย”
“ครับผมเพิ่งมาทำงานที่อุทยาน ยังไงฝากเนื้อฝากตัวกับกำนันด้วยนะครับ”
เขาพยายามทำตัวดีๆให้กำนันคงชอบใจอยู่ อย่างน้อยจะได้ไม่เป็นอุปสรรคในการคบหากับลูกสาวของท่าน
“ฝากทำไมเอ็งกับข้าไม่ได้เจอกันบ่อยๆหรอก หรือว่าอาจจะเจอกันบ่อย”
กำนันคงหันไปหาหัวหน้าอุทยานด้วยความอยากรู้ เขากับหัวหน้าร่วมมือกันสืบเรื่องของไอ้พวกค้าไม้เถื่อนอยู่และไม่ค่อยมีใครรู้มากเพราะไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น
“เจอกันบ่อยครับเพราะภาคินจะมาช่วยเราสืบอีกแรงหนึ่ง เขาเป็นเจ้าหน้าที่ออกลาดตระเวนจะช่วยเราสืบได้ดีทีเดียว”
“ไว้ใจได้เหรอ”
กำนันคงมองชายหนุ่มอย่างไม่ค่อยไว้ใจเท่าไหร่ หัวหน้ามองสารวัตรภาคินก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย
“คนนี้ไว้ใจได้แน่นอนครับกำนัน”
“ถ้างั้นก็ดีจะได้มาช่วยกันสืบ ไอ้พวกคนเลวๆมันจะได้หมดไปเร็วๆสักที เอาไว้คุยกันวันนี้เดี๋ยวฉันต้องไปรับลูกสาวแล้ว น่าจะใกล้เลิกงานแล้ว”
“ครับกำนันคง เอาไว้ผมจะไปเยี่ยมนะครับ”
“ไม่ต้องมาหรอกนัดเจอกันที่อื่นเอา ลูกสาวข้าอยู่ที่บ้านไม่อยากให้ใครไปเจอ”
เขาเอ่ยออกมาเสียงจริงจังไม่ว่าจะเป็นผู้ชายคนไหนเขาก็จะไม่ให้มาใกล้ลูกสาวทั้งนั้น สารวัตรภาคินกลืนน้ำลายลงคอเล็กน้อยเพราะรู้สึกว่ากำนันคงจะหวงลูกสาวมากเกินที่เขาคาดการณ์เอาไว้
“ท่าทางกำนันหวงลูกสาวมากเลยนะจ้ะ”
“ก็เออนะสิ ไอ้พวกผู้ชายอำเภอดอนไม้หวานมันชอบมาเกาะแกะลูกสาวข้าจนเบื่อที่จะตามไปขู่มันละ ก็เลยต้องตามดูแลไม่ให้คาดสายตาเอา งั้นข้าไปล่ะเดี๋ยวไอ้แสนดีจะรอ ผมไปก่อนนะหัวหน้าเอาไว้เจอกัน”
“ครับกำนันเดินทางปลอดภัยนะครับ”
สารวัตรยกมือไหว้บอกลากำนันคงก่อนจะมองตามเขาไปจนลับสายตา ชายหนุ่มหันไปมองหันหน้าอุทยานก่อนจะเอ่ยถามอย่างสงสัย
“กำนันเค้าดูหวงลูกสาวมากเลยนะครับ”
“มากซะยิ่งกว่ามากอีก รายนั้นอ่ะไม่ให้ใครมายุ่งจริงๆนะและคุณหมอแสนดีก็เป็นลูกสาวที่น่ารักมาก พ่อไม่ให้ยุ่งกับใครเธอก็ไม่ยุ่งเลย ผมยังรอดูนะว่าใครกันที่จะได้ใจของลูกสาวกำนันไป คงต้องเป็นระดับคนใหญ่คนโตหรือถ้าเป็นสารวัตรภาคินผมว่ากำนันน่าจะชอบ”
หัวหน้ามองสำรวจเขาก่อนจะยิ้มออกมาอย่างคิดว่าพอไหว ถ้าเป็นสารวัตรตำแหน่งใหญ่โตกำนันน่าจะพิจารณาเป็นลูกเขยได้ แต่ตอนนี้คงมีแต่พวกธรรมดาก็แหง่แหละส่งลูกเรียนหมอจนจบจะให้คบคนธรรมดาก็คงไม่เหมาะสมเท่าไหร่
“จริงเหรอครับ หัวหน้าว่าถ้าผมจะสมัครเป็นลูกเขยของกำนันจะพอได้ใช่มั้ยครับ”
“พูดแบบนี้แสดงว่าสารวัตรไปเจอคุณหมอแสนดีมาแล้วแน่ๆ สวยถูกใจล่ะสิ”
“สวยมากเลยครับ นิสัยก็ดีมากแถมยังใจดีกับทุกคนอีก เธอดีเกินจนผมคิดว่าไม่น่าจะมีคนแบบนี้หลงเหลืออยู่แล้ว”
เขาเอ่ยออกมาอย่างเพ้อถึงหญิงสาว หัวหน้าอุทยานส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะเอ่ยตัดความเพ้อฝันของชายตรงหน้า
“สารวัตรภาคินมีโอกาสที่จะจีบลูกสาวกำนันได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ต้องในฐานะสารวัตรนะครับไม่ใช่เจ้าหน้าที่ลาดตระเวนอุทยาน”
สารวัตรภาคินชะงักไปก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ นี่เป็นเหตุผลอีกอย่างที่เขาอารมณ์เสียมาก ถ้าตอนนี้เป็นสารวัตรมาประจำการที่นี่ป่านนี้คงไปไหนมาไหนกับหญิงสาวได้โดยที่พ่อกำนันต้องมีความเกรงใจบ้างแหละ
“หัวหน้าทำผมหมดหวังเลย”
“ไม่หมดซะทีเดียวหรอกครับตอนนี้คงต้องตามจีบแบบแอบๆไม่ให้กำนันรู้ไปก่อน ไม่งั้นก็รีบจบภารกิจพวกนี้ซะที”
“ถ้างั้นผมจะรีบไปจัดการให้จบ อยากมีเมียจะแย่แล้วเนี่ย ฮ่าๆ”
สองคนมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมาขำๆกับความอารมณ์ดีของสารวัตร ถ้าเขาได้ลูกสาวกำนันเป็นภรรยาขึ้นมาจริงๆสารวัตรภาคินจะเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดและมีแต่ชายหนุ่มอิจฉา เพราะคุณหมอแสนดีกับนางฟ้าต่างกันแค่นางฟ้าอยู่บนสวรรค์ส่วนเธออยู่บนดิน ใครได้ครอบครองหัวใจเธอนั้นบอกเลยว่าโชคดีที่สุดในโลกใบนี้แล้ว เธอเป็นผู้หญิงที่ใจดีพูดเพราะแถมยังชอบช่วยเหลือคนอื่น คนแบบนี้หายากมากถ้าเจอต้องรักษาไว้ให้ดีที่สุด…
- Writer
