Chapter 6

1426 Words
ใช้เวลาเกือบชั่วโมงกว่าคุณหมอจะเย็บแผลและทำแผลให้ชายหนุ่มเสร็จ โดยปกติเธอไม่มีหน้าที่ทำแผลให้คนป่วยเพราะหน้าที่นี้คุณพยาบาลจะเป็นคนจัดการเอง แต่เช้านี้ไม่มีเคสใหญ่อะไรและเธอก็พอว่างก็เลยทำให้เขาจนเสร็จ “คุณหมอแสนดีใจดีจังเลย ทำแผลให้ผมจนเสร็จเลย” “หมอว่างอยู่นี่คะก็เลยทำให้ คราวหลังทำอะไรระวังตัวหน่อยนะคะอย่าทำให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บเยอะขนาดนี้ ว่าแต่ขับเร็วมากเลยเหรอคะถึงได้แผลมาเยอะมากขนาดนี้” เธอมองชายหนุ่มอย่างสงสัย เอาจริงสภาพบาดแผลมันก็ฟ้องนะว่าโดนอะไรข้างทางแต่รถล้มลงไปมันไม่ควรจะทั่วตัวขนาดนี้ เว้นแต่จะลงไปกลิ้งเองซึ่งยังสงสัยอยู่ว่าเขาทิ้งรถแล้วกระโดดหรือยังไง “ผมกระโดดลงรถนะครับ ช่างมันเถอะว่าแต่เย็นนี้คุณหมอว่างมั้ยครับเราไปทานข้าวกัน” “ไปไม่ได้หรอกค่ะพ่อกำนันมารับ” หญิงสาวเอ่ยออกมาตามตรงถ้าพ่อกำนันมารับเธอไปไหนไม่ได้หรอก โดยเฉพาะถ้าเป็นชายหนุ่มตรงหน้าด้วยแล้วคงยากน่าดู “แล้วแบบนี้ผมจะมีโอกาสได้ทานข้าวกับคุณหมอบ้างมั้ย” “ไม่รู้สิคะ แต่ว่าถ้าเป็นช่วงกลางวันได้นะคะแสนดีก็หาอะไรกินแถวนี้แหละ” “งั้นดีเลยผมจะมากินด้วย แต่ว่า… วันนี้ผมต้องไปทำงานนี่นา สายแล้วด้วย!” เขาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองต้องไปรายงานตัวที่อุทยานช่วงเช้า ชายหนุ่มรีบโดดลงจากเตียงนอนของคนไข้ก่อนจะกุมมือคุณหมอเอาไว้แล้วเอ่ยเสียงหวาน “ขอบคุณนะครับที่ทำแผลให้ ผมต้องไปรายงานตัวทำงานก่อนเอาไว้ผมจะโทรมาหานะ” เขายิ้มกว้างออกมาก่อนจะรีบเดินออกไปทันที แสนดีก้มมองมือของตัวเองที่เมื่อก่อนหน้านี้เพิ่งถูกชายหนุ่มกุมมือเอาไว้ เธอเอียงคอมองตามชายหนุ่มไปก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย “คุณหมอรู้จักกับผู้ชายหล่อๆคนเมื่อกี้ด้วยเหรอคะ ทำไมดูสนิทกันจัง” เธอเหมือนจะได้สติรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที “เปล่าหรอกเจอกันไม่กี่ครั้งเอง หมอไปทำงานก่อนนะคะมีอะไรก็ทักมา” “ค่ะ ตามสบายนะคะ” คุณพยาบาลยิ้มออกมาก่อนจะปล่อยให้คุณหมอไปทำงานของตัวเองต่อ วันนี้ไม่ใช่เวรของเธอออกตรวจที่ห้องก็เลยมีเวลาช่วงเช้านิดหน่อยก่อนที่จะไปตรวจคนไข้ที่ห้องพักฟื้น ทางด้านของสารวัตรภาคินเขารีบออกมาจากโรงพยาบาลนั่งรถสองแถวไปลงที่อุทยานเพราะตอนนี้ค่อนข้างจะสายแล้ว เมื่อมาถึงเขาก็วิ่งตรงไปยังตัวอาคารก่อนจะหยุดชะงักไปเมื่อมีเสียงคนเรียกไว้ซะก่อน “คุณภาคินใช่มั้ยพนักงานใหม่ของอุทยาน” “ครับ.. ใช่ครับผมภาคิน” “เชิญที่ห้องหัวหน้าอุทยานครับ ท่านมีเรื่องมีจะคุยกับคุณ” เขานิ่งไปอย่างใช้ความคิดไม่รู้ว่ามีอะไรรึเปล่าทำไมถึงดูเป็นอะไรที่สำคัญมาก เขาเดินตามพนักงานไปจนถึงห้องทำงานของหัวหน้าคนที่พามาก็หันมายิ้มให้ทันที “เข้าไปได้เลยนะท่านรออยู่แล้ว” “ขอบคุณครับ” เขายกมือไหว้ขอบคุณก่อนจะเคาะประตูหน้าห้องแล้วเดินเข้าไปทันที “ขออนุญาตครับ” เขาเดินเข้าไปข้างในภายในห้องเงียบสงบและมีผู้ที่อายุมากกว่านั่งเซ็นเอกสารอยู่ เขาเงยหน้ามองสบตากับสารวัตรภาคินก่อนจะยิ้มออกมาทันที “สวัสดีครับสารวัตรภาคิน เชิญนั่งก่อน” “หัวหน้ารู้ได้ยังไงว่า…” เขามองหัวหน้าอุทยานอย่างตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะรู้ว่าเขาเป็นใครแล้วรู้ได้ยังไง…. หัวหน้าอุทยานหัวเราะออกมาขำๆก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบ “ผู้การเป็นคนฝากคุณมาทำงานที่นี่เอง และที่ผมให้คุณทำตำแหน่งอัตราจ้างเพราะตำแหน่งนี้ไม่ต้องอยู่สำนักงาน ส่วนใหญ่ออกลาดตระเวนมากกว่าคุณจะได้ทำงานอย่างเต็มที่” “อย่างนี้นี่เอง ผมก็นึกว่าตัวเองไปหลุดตอนไหนรึเปล่า” เขายิ้มออกมาอย่างโล่งอกก่อนจะนั่งลงแล้วคุยธุระกับหัวหน้าอุทยาน และเรื่องที่จะคุยส่วนใหญ่เป็นเส้นทางของพวกค้าไม้เถื่อนทั้งหลาย พวกเขาชำนาญทางมากและหัวหน้าก็เพิ่งย้ายมาไม่นานจึงไม่รู้จะเริ่มตรงไหนก่อน “หัวหน้าอุทยานคนก่อนที่ย้ายไปเพราะอยู่ที่นี่ไม่ได้ น่าจะถูกข่มขู่จากผู้มีอิทธิพลในอำเภอนี้แหละ ผู้กำกับก็พยายามตามจับตลอดแต่พวกมันไหวตัวทันและหนีไปได้ทุกครั้ง” “มีที่สงสัยมั้ยครับ” “พอมีแต่หลักฐานไม่ได้มากมายถึงขั้นที่จะปักปำใครได้ ผมว่าสารวัตรต้องตามเรื่องนี้ต่อเองและผมจะคอยช่วยและให้ข้อมูลอยู่ห่างๆ อ่อ สายของเรามีอยู่หลายคนส่วนใหญ่ก็เป็นคนในพื้นที่เนี่ยแหละ กำนันคง ผู้ใหญ่หมู่2 หมู่4 หมู่6 ส่วนคนอื่นยังไม่ค่อยน่าไว้ใจอย่าเพิ่งไปคุยอะไรด้วยมาก” หัวหน้าพยายามให้ข้อมูลชายหนุ่มให้มากที่สุด เขาชะงักไปเมื่อได้ยินชื่อของกำนันคงละถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นคุณพ่อของคุณหมอแสนดี “กำนันคงเหรอครับ” “ใช่… กำนันคงบ้านดอนผักหวานมีลูกชายกับลูกสาวอีกเดี๋ยวสารวัตรคงได้เจอบ่อยๆ ลูกสาวสวยมากเลยนะเป็นคุณหมอประจำโรงพยาบาลในอำเภอดอนไม้หวาน แต่ว่าคนนี่อย่าไปยุ่งนะครับพ่อหวงมาก” เขาอมยิ้มเล็กน้อยไม่พูดอะไรเพราะคนอย่างเขาถ้าอยากได้ขึ้นมาไม่มีคำว่ากลัว อีกอย่างเขาเป็นตำรวจยศสูงพอสมควร ตำแหน่งก็ดีฐานะก็ร่ำรวยมีตรงไหนที่พ่อกำนันจะรังเกียจ… “ครับ บ่ายนี้ผมจะไปหาผู้กำกับเอาคลิปไปเปิดให้ดู หัวหน้าไปด้วยกันมั้ยครับ” “ผมกลัวว่าจะมีคนสงสัยนะ งั้นเอางี้ผมจะให้คุณเอาเอกสารไปส่งให้แต่ละหน่วยงานเกี่ยวกับการปลูกป่าที่จะมีขึ้นในอีกสองอาทิตย์ อำเภอ อบต. โรงพยาบาล อนามัย โรงเรียน ไปให้ครบเลยจะได้ไปทำความรู้จักด้วยเอารถมอเตอร์ไซค์ไป” “ได้ครับผมจัดการเอง” เขายิ้มออกมาก่อนจะเดินออกไปรับเอกสารข้างนอกจากเลขาของหัวหน้าเพื่อไปแจกจ่ายตามหน่วยงานในอำเภอ จะได้ไปที่โรงพยาบาลด้วยน่าจะกลางวันพอดีซื้อของอร่อยไปฝากคุณหมอดีกว่า สารวัตรภาคินขับรถมอเตอร์ไซค์คันเก่าออกไปทั่วอำเภออย่างสนุก ไม่ลืมที่จะแวะไปซื้อขนมไทยเจ้าอร่อยขึ้นชื่อของอำเภอหลายอย่างไปฝากคุณหมอแสนดีนางฟ้าของเขาด้วย และเมื่อมาถึงก็เจอกับคุณหมอกำลังเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน เขาเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าเธอก่อนจะส่งขนมไปให้หลายอย่าง “อะไรเหรอคะ” “เอาขนมมาฝากครับ ไม่รู้ว่าคุณหมอแสนดีชอบกินอะไรก็เลยซื้อมาทุกอย่าง” เขายิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีส่งขนมไปตรงหน้าหญิงสาว เธอรับมาถือไว้ก่อนจะยกมือไหว้ขอบคุณชายหนุ่มที่มีน้ำใจกับเธอ “ขอบคุณค่ะซื้อมาเยอะเชียว” “จะไปไหนเหรอครับ” “หาอะไรกินค่ะเที่ยงพอดี” เธอยิ้มออกมาก่อนจะแบ่งขนมที่เขาให้มาเผื่อพยาบาลด้วยและเหลือแค่ที่ชอบเอาไว้กินสองสามอย่าง “งั้นไปกินด้วยกันนะผมเลี้ยง” “เพิ่งทำงานวันแรกไม่ใช่เหรอคะทำไมดูว่างงานจังเลย ระวังเค้าไล่ออกนะคะ” “ไล่ออกก็หางานทำใหม่ไม่เห็นจะแคร์เลยเวลานี้คุณหมอสำคัญที่สุดแล้ว เชิญครับ” เขาหยอกล้อหญิงสาวก่อนจะเชิญเธอให้เดินไปด้วยกันและไม่รอคำตอบด้วยว่าเธอจะยอมตกลงไปหรือไม่เพราะครั้งนี้เขาบังคับเธอไปเอง “ไม่ถามความสมัครใจเลย” “คุณหมอไม่ปฏิเสธผมหรอก ใช่มั้ย…” เขาทำหน้าน่าสงสารจนหญิงสาวใจอ่อนไม่อยากต่อล้อต่อเถียงด้วยก็เลยยอมไปแต่โดยดี “ไปก็ได้ คุณนี่เออออเองเก่ง”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD