มาตามนัด [ ทิชชู่++ ]

1705 Words

ตอนอยู่บนรถผมโทรหาไอ้ไนท์สองสายแต่มันไม่รับ จนขับรถมาถึงคอนโดมันหาที่จอดเรียบร้อย ผมโทรหามันอีกแต่มันไม่รับสาย แชตไปก็ไม่ตอบ จนผมเริ่มหงุดหงิด ยืนรออยู่หน้าประตูทางเข้าตึกอย่างกระวนกระวาย โชคดีที่มีคนในตึกออกมาพอดี ผมจึงฉวยโอกาสเข้ามาข้างในได้ทั้งที่ไม่มีคีย์การ์ด กดลิฟต์ไปที่ชั้นไอ้ไนท์อยู่ เลขห้องมันผมจำได้ขึ้นใจเลยล่ะ ระหว่างอยู่ในลิฟต์ผมโทรหาไอ้ไนท์อีกรอบ แต่ในลิฟต์อับสัญญาณ ทำให้ติดต่อไม่ได้ ช่างเถอะ อีกไม่กี่ก้าวก็ถึงห้องมันแล้ว ผมเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกง พอลิฟต์เปิดก็เดินตรงไปที่ห้องไอ้ไนท์ทันที กดออดเรียกคนในห้องแล้วยืนรอเงียบๆ ไม่นานประตูก็เปิดออกพร้อมกับสีหน้าตกตะลึงของไอ้ไนท์ มันกะพริบตาปริบๆ ไม่อยากเชื่อว่าผมจะมาจริง ผมหลุดโฟกัส ลืมเหตุผลที่ตัวเองมาแทบจะทันที มองชุดที่ไอ้ไนท์สวมหัวใจสั่น มันใส่ผ้ากันเปื้อนทับเสื้อยืดยาวคลุมสะโพกแต่สั้นกว่าชายผ้ากันเปื้อนทำให้โชว์ต้นขาขาวเรียวที่เห็นแล้วชวนให้คิดดีไม่ได้ มันขยับขาชิดกันเหมือนรู้ว่าผมกำลังจ้องอยู่ “นึกว่าล้อเล่น ไม่คิดว่าจะมาจริง” เสียงไอ้ไนท์ทำให้ผมได้สติ รีบปรับอารมณ์แล้วมองมันด้วยสีหน้านิ่งขรึม “กูโทรมาตั้งหลายรอบ มึงไม่รับเอง” “โทรศัพท์… ลืมไว้ไหนไม่รู้ ทำความสะอาดครัวอยู่ก็เลยไม่ได้ยินเสียง” “เข้าไปได้ไหม” ผมถามเพราะรู้สึกแปลกๆ ที่ต้องยืนคุยกันหน้าประตูแบบนี้ “อืม… เข้ามาก่อน” ไอ้ไนท์หมุนตัวเดินนำผมกลับเข้าไปในห้อง ผมมองบั้นท้ายที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ชายเสื้อยืดของมัน ลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ตั้งแต่โคนขาลงมาถึงส้นเท้าไม่มีตรงไหนเลยที่ไม่น่ามอง แม้ท่าทางการเดินไม่ได้อรชรอ้อนแอ้นเหมือนผู้หญิงแต่กลับรู้สึกถึงแรงดึงดูดที่เหลือล้น ผมไล่ความคิดไม่ดีออกจากหัว เดินตามมันไปเงียบๆ จนถึงโซฟาห้องโถง “จะไปกินข้าวใช่ไหม นั่งรอตรงนี้ก่อนกูไปเปลี่ยนชุดเดี๋ยวมา” ไอ้ไนท์มันกำลังจะเดินออกไป ผมรีบคว้าแขนมันเอาไว้แล้วกระตุกลงมานั่งที่โซฟาทันที ร่างมันล้มทับลงบนตักผมอย่างไม่ทันตั้งตัว “ตะวัน…” ไอ้ไนท์เบิกตากว้างเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นมันแสดงท่าทางตื่นตระหนกแบบนี้ มันมองหน้าผม ผมเองก็มองตอบอย่างไม่หวั่นไหว “หรือว่าจริงๆ แล้วมึงตั้งใจใส่ผ้ากันเปื้อนรอกู เพราะมึงรู้ว่ากูจะมา” ผมกอดเอวมันที่พยายามจะลุกออกเอาไว้แน่นแล้วเป่าคำพูดเบาๆ ข้างใบหูมัน ไอ้ไนท์ขมวดคิ้ว หันขวับมาถลึงตาใส่ผมแต่มันคงลืมไปว่าผมอยู่ใกล้แค่ไหน พอมันหันมากะทันหันแบบนั้นก็ทำให้ปลายจมูกของผมกับมันชนกัน ความรู้สึกวาบหวิวแผ่วเบาลามไปทั้งตัว “….” ไอ้ไนท์ชะงัก ตกใจกับสัมผัสที่เกิดจากการเคลื่อนไหวของตัวเอง ในขณะที่ผมไร้ซึ่งความแตกตื่น ขยับเข้าหาริมฝีปากที่ห่างแค่ปลายเล็บแต่ยังไม่ทันได้จูบสมใจอีกฝ่ายก็เบือนหน้าหนี มันดันแผ่นอกผมออกเพื่อรักษาระยะห่างเอาไว้ “จะไปกินข้าวไม่ใช่เหรอ” “ตอนนี้ยังไม่หิว” “….” ไอ้ไนท์มันมองหน้าผมนิ่ง คล้ายจะต่อว่าแต่ท้ายที่สุดมันก็ถอนหายใจออกมา แขนที่ดันแผ่นอกผมเอาไว้ก็อ่อนแรงลง “บอกไว้ก่อนว่ากูไม่ได้แต่งตัวแบบนี้มายั่วมึง” มันยืนกราน เหมือนกลัวว่าตัวเองจะเสียหน้าหรือถูกผมเข้าใจในตัวมันผิด แต่ผมไม่สนเรื่องนั้นเลยสักนิด ผมโถมกายเข้าหาอีกฝ่ายทำให้ไอ้ไนท์เอนตัวลงนอนบนโซฟา มันไม่ได้ขัดขืน แถมยังโอบแขนรอบลำคอผมเอาไว้อีกต่างหาก มือหนึ่งผมยันกับพนักพิงหลัง อีกมือสอดเข้าไปใต้เสื้อ ลูบปลายนิ้วกับเม็ดเล็กๆ บนหน้าอกแบนราบ ลูบไม่กี่ทีมันก็แข็งเป็นไตขึ้นมา “แล้วแบบนี้เรียกยั่วหรือเปล่า” ผมโน้มหน้าลงไปกระซิบถามข้างหูก่อนกดริมฝีปากร้อนผ่าวลงที่ข้างลำคอเย็นชื้นเหนียวเหงื่อนิดๆ ของมันแต่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของครีมอาบน้ำปนอยู่ในนั้น “ถูกกระตุ้น ใครจะไม่รู้สึก” มันตอบอย่างไม่เขินอาย แต่ไม่ตอบโต้ นอนนิ่งๆ ให้ผมดอมดมตามใจชอบ “รู้สึกไวไปหรือเปล่า” “อึก” ผมผละมือออกจากหน้าอกของมันแล้วขยับลงมาล้วงข้างล่างแทน ไอ้ไนท์แอ่นตัวกลั้นหายใจเมื่อผมรวบพวงผลไม้ของมันเอาไว้เต็มกำมือ ขยำไปมา “อือ… ตะวัน… อา” “ทำไมไม่ชอบใส่กางเกงใน” “ก็อยู่… ห้อง อึก… พอ อื้อ เลิก…บีบ สักที” “ไม่ชอบเหรอ” ผมตะบมจูบไปทั่วซอกคอจนถึงปลายคางก่อนจะย้ายไปขบเม้มกลีบปากที่กำลังเผยอและปล่อยเสียงครางไม่เป็นคำออกมา “อือ…” มันกำลังจะพูดอะไรสักอย่างแต่ถูกผมปิดปากซะก่อนทำให้น้ำเสียงเลือนหายไปท่ามกลางความร้อนรุ่มที่ปะทุขึ้นมา ผมเลื่อนมือลงไปใต้ลูกตุ้มเนื้อ คลำไปทั่วร่องแคบก่อนคลึงหัวแม่มือกับปากทางเข้า วนไล้จนกล้ามเนื้อตรงนั้นร้อนผ่าวกระตุกริกๆ ไอ้ไนท์หายใจติดขัด เนื้อตัวร้อนจัด ถึงปากจะกำลังจูบแลกลิ้นกับผมอย่างเมามันแต่ตั้งแต่เอวลงมากลับซุกไซ้เข้าหาผมอย่างไม่คิดปิดซ่อนความต้องการตัวเอง มันเอื้อมมือลงมาจับมือผมให้กดเข้าไปข้างใน ปราศจากสารหล่อลื่น ช่องทางด้านหลังทั้งแน่นทั้งคับ ผมเบียดเข้าไปได้แค่ปลายนิ้วก็รู้สึกถึงแรงบีบรัดรุนแรง ผนังด้านในร้อนจัดจนนิ้วผมแทบละลาย ผมกระดิกปลายนิ้วเพื่อขยายช่องทางและค่อยดันไปข้างหน้าทีละนิด ร่างตรงหน้าหายใจอย่างหนักหน่วง ส่งเสียงครางออกมาเป็นระลอก ขณะที่เหงื่อผุดพรายขึ้นตามใบหน้าทั้งที่เครื่องปรับอากาศทำงานปกติ “เจ็บเหรอ” ผมชะงักมือที่เถือกไถเข้าไปได้เกือบครึ่งนิ้ว ถามอย่างเป็นห่วงเพราะรู้สึกถึงอาการเกร็งของมัน แต่ไอ้ไนท์กลับส่ายหน้าและบอกผมด้วยเสียงหวามไหวว่าไม่ต้องสนใจ ทำต่อได้เลย แต่ผมดึงนิ้วออกไม่ฟังที่มันพูด ไนท์มองผมด้วยสายตาสับสน มันลุกขึ้นกึ่งนั่งกึ่งนอนโดยที่ขายังพาดค้างอยู่บนโซฟาข้างหนึ่ง อีกข้างเกยอยู่ที่เอวผม “เจลอยู่ไหน” “ห๊ะ?” ไนท์มันทำหน้างงครู่หนึ่งก่อนจะเข้าใจความคิดผม ความรู้สึกไม่มั่นใจที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนพลันหายไปจากแววตาของไอ้ไนท์ มันจ้องผมด้วยแววตาเย้ายวน ก่อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่กระชากอารมณ์ “ไม่ต้องหาให้เสียเวลา” มันถอดเข็มขัดผมออก ปลดหัวกางเกง ตามมาด้วยเสียงรูดซิปกางเกงดังกรีดแก้วหู… ก่อนจะล้วงของลับของผมออกมารูดรั้งสองสามทีแล้วขึ้นคร่อมทั้งอย่างนั้น ส่วนปลายแข็งขืนสัมผัสกับกล้ามเนื้อหูรูดส่งผ่านความรู้สึกซ่านกระสันแล่นพล่านไปทั่วทุกส่วนของร่างกาย ผมมองไอ้ไนท์อย่างตะลึง เมื่อรู้ว่ามันคิดจะใส่ของผมเข้าไปทั้งอย่างนั้น ผมประคองเอวมันเอาไว้ “อย่าฝืน กูไม่ได้บังคับให้มึงทำแบบนี้” ไอ้ไนท์ส่ายหน้า กัดริมฝีปากล่าง อย่างพึงพอใจกับความเจ็บปวดปนแสบเสียวที่ได้รับ ผมขมวดคิ้ว จะว่าไปครั้งแรกที่ผมมีอะไรกับมัน ก็แทบจะด้นสดแบบนี้เหมือนกัน ต่างกันตรงที่ครั้งนั้นมันโดนยาปลุกเซ็กส์ทำให้ควบคุมตัวเองไม่ได้ “อือ…” มันซุกหน้าลงที่ซอกคอผมราวกับต้องการที่พักพิงเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดจากการกลืนกินแก่นกายแข็งกร้าวและขยายตัวขึ้นของผม ผมเลื่อนมือข้างหนึ่งจากเอวของไอ้ไนท์ลงไปนวดคลึงแก้มก้นช่วยกระตุ้นให้มันไม่ทรมานมาก “อึก!…” เสียงครางหนักๆ นี่ไม่ใช่ไอ้ไนท์แต่เป็นผม ขณะที่มันพยายามกดสะโพกลงมาเพื่อจะครอบครองท่อนเนื้อผมมากขึ้น มันก็กัดไหล่ผมไปเต็มเขี้ยว ผมทั้งเจ็บทั้งปวดไหล่ชาไปถึงต้นแขน “ขอโทษ” ไอ้ไนท์มันเงยหน้าขึ้นมามองผมเลิ่กลั่ก ไม่ได้ตั้งใจจะกัดผมแต่ว่ามันดันลืมตัวไปหน่อย ผมไม่ถือสา รั้งต้นคอมันเข้าหา จ้องดวงตาสั่นไหวที่ดูอ่อนแอต่างจากทุกทีของมันอย่างใจกว้าง “มีอะไรให้ขอโทษ แค่นี้กูไม่สึกหรอหรอก” “….” ไอ้ไนท์เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม มันหลบสายตาผมพลัน แก้มที่ก่อนหน้านี้ซีดเจื่อนกลับแดงระเรื่อขึ้นมาจนผิดสังเกต ผมมองตาม มันก็เบือนหน้าหนี จนผมต้องจับปลายคางบังคับให้มันหันกลับเผชิญหน้ากันตรงๆ ถึงแบบนั้นมันก็ไม่ยอมสบตาผม เอาแต่มองลงอยู่อย่างนั้น “เป็นไร เขินเหรอ” ผมถามหลังมองท่าทางประหลาดๆ ของมัน ไอ้ไนท์ตวัดสายตาขึ้นมาสบตาผมทันที แต่ไม่ได้พูดอะไร สีหน้าคล้ายคนกำลังช็อก แต่สีแดงระเรื่อบนแก้มลุกลามไปถึงใบหูแล้ว ผมรู้สึกว่ามันน่ารักอย่างบอกไม่ถูก มองยังไงก็ไม่มีเบื่อ กระทั่งทนไม่ไหว เคลื่อนใบหน้าเข้าไปจรดริมฝีปากลงบนเรียวปากของมัน จูบเม้มด้วยความรู้สึกหลงใหล ไอ้ไนท์ชะงักงันชั่วขณะ แต่พอรู้สึกตัวก็ตอบสนองจุมพิตของผมด้วยความลุ่มหลงไม่ต่างกัน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more