สินธุขับรถกลับจากร้านยาดองมาถึงสวนยาง กำลังจะไปส่งธงชัยที่บ้านพักแต่ธงชัยกลับให้ขับไปจอดหน้าบ้านพักของนลินธาราก่อน
“สินขับไปจอดหน้าบ้านเมียกูก่อน กูคิดถึงเมีย”
“พี่ธงน้องธาราคงหลับแล้ว จะไปจอดรถหน้าบ้านเขาทำไมอีกครับ”
“ก็คิดถึง ไม่เห็นหน้าเห็นหลังคาบ้านก็ยังดี”
“อาการหนักแล้วนายกู” สินธุพูดเบาๆไม่ให้ธงชัยได้ยินพร้อมกับส่ายหน้า
“กูได้ยินนะไอ้สิน ไปจอดหน้าบ้านน้ำก่อน กูคิดถึงเขา”
“ครับ ไปก็ได้ แต่พี่จะปลุกพิกุลให้มาเปิดประตูให้พี่เข้าไปนอนกับเมียหรือเปล่า”
“ไม่ต้องดีกว่า เมียกูไม่สบายอยู่ ไม่อยากกวนใจเขา ให้เขาพักผ่อนไปเถอะ หายดีก่อนแล้วค่อยว่ากัน”
สินธุขับรถมาจอดที่หน้าบ้านพักของนลินธาราได้สักพัก ธงชัยนั่งมองหน้าต่างห้องนอนเมียอยู่นานสินธุจึงถามขึ้น
“จะมองอีกนานไหมพี่ ผมว่าเข้าไปนอนข้างในเถอะ ผมเรียกให้พิกุลมาเปิดประตูให้ดีกว่า” สินธุถามขึ้นด้วยความหนักใจ ตนเองก็ง่วงนอนจะแย่
