พอธงชัยช้อนอุ้มนลินธาราก็เริ่มแผลงฤทธิ์ ดิ้น และทุบธงชัยสุดแรง
“เอา! ทุบเข้าไป ทุบตีผัวแบบนี้ เดี๋ยวก็ได้ตกบันไดลงไป ได้พิการกันพอดี สวยๆ แบบนี้พิการไปเสียดายของแย่” ธงชัยพูดว่านลินธารา
“ก็ปล่อยฉันลงสิไม่ต้องอุ้ม มีอะไรก็พูดกันตรงนี้ฉันไม่ขึ้นไปข้างบน”
“พี่ไม่ได้จะพูดแต่พี่จะทำ” ธงชัยพูดน้ำเสียงกรุ้มกริ่ม
“นี่คุณ ไอ้คนบ้า โรคจิตหรือไง ปล่อยฉันนะ คุณจะเอาอะไรอีก คุณก็ได้ไปหมดแล้ว อยากได้ฉันคุณก็ได้ไปหมดแล้ว ปล่อยฉันไปเถอะ…” นลินธาราพูดอ้อนวอนให้ปล่อยตัวเอง
“ได้แล้วแต่ยังไม่อิ่ม โรคจิตแบบพี่น้ำก็รู้ ครั้งสองครั้งพี่ไม่อิ่มหรอก” ธงชัยตอบกลับมาและดันเปิดประตูห้องนอนเข้าไป พาร่างบางของเมียไปว่างบนฟูกนอนหนานุ่มที่วางกับพื้นห้องที่เป็นไม้กระดาน ไม่มีเตียงนอน
“ว้าย! นี่คุณจะทำอะไรฉัน ปล่อยฉันนะ” นลินธารากรีดร้องโวยวายปัดป้องไม่ให้ธงชัยเข้ามาโดนตัวของตนเอง
“อ้าว! พี่ก็จะเอากับเมีย จะเข้านอน
