ปมรักบ่วงพันธนาการ

"ไอ้สิน! มึงจัดการเปิดรับสมัครพนักงานบัญชีใหม่แล้วยัง นายสั่งมาหลายวันแล้วนะ" ธงชัยผู้จัดการสวนยางเหมราชกรุปถามลูกน้องคนสนิทของตัวเอง "ลงรับประกาศไปเมื่อวานครับ เงินเดือนหมื่นห้า ยินดีรับนักศึกษาจบใหม่" สินธุบอกเจ้านาย "แล้วมีคนสมัครมาบ้างแล้วยังไอ้สิน" ธงชัยถามขึ้นทั้งที่ยังก้มหน้ามองเอกสารบิลน้ำยางตรงหน้า "มีมาห้าคนนาย เป็นผู้หญิงสาม ผู้ชายสอง นายหัวอยากได้ผู้ชายเพราะอยากให้อยู่ประจำที่สวน ไอ้คนที่สมัครมามันก็ดันจบแค่ปวช คุณสมบัติไม่ถึงเกณฑ์ที่นายหัวเขาอยากได้อีก แต่มีน้องผู้หญิงคนหนึ่งครับพี่ธงสวยมาก จบม.อ.ด้วย ชื่อก็เพราะมาก น้องนลินธาราอะไรเนี่ยแหละ แต่ก็นะนายหัวสั่งไว้ไม่ให้รับผู้หญิง" สินธุบอกเจ้านายพูดไปเรื่อยอย่างไม่ได้คิดอะไรมาก "เดี๋ยวนะ ชื่ออะไรนะ ขอกูดูโปรไฟล์หน่อย" ธงชัยถามสินธุและรีบขอดูโปรไฟล์ทันที "ครับพี่ธงเดี๋ยวผมหยิบให้ ว่าแต่พี่รู้จักน้องเขาเหรอครับ" สินธุถามเจ้านาย "เสือก! ไปเอาโปรไฟล์มา แล้วก็ไปทำงานได้แล้วไป" ธงชัยว่าลูกน้อง "น.ส.นลินธารา พิพัฒน์สกุล เกียรตินิยมอันดับหนึ่งสาขาบัญชี เรียนเก่งจังจบเกียรตินิยมอันดับหนึ่งเลยเหรอ" ธงชัยพลิกอ่านเอกสารที่นลินธาราสมัครเข้ามา "ไอ้สิน! เข้ามาหาหน่อยมีเรื่องให้มึงจัดการ" ธงชัยเรียกลูกน้องคนสนิทเข้ามารับคำสั่ง หลังจากวันนั้นหนึ่งอาทิตย์ ธงชัยได้นั่งรอสัมภาษณ์พนักงานบัญชีอยู่ในห้องส่วนตัวของสำนักงาน "คุณนลินธาราใช่ไหมครับ" สินธุยืนคอยต้อนรับว่าที่พนักงานบัญชีคนใหม่ ที่เพิ่งจะขับรถญี่ปุ่นคันเก่าเข้ามาจอดบริเวณสำนักงาน "สวัสดีค่ะ ดิฉันนลินธาราค่ะ ขอโทษด้วยนะคะดิฉันมาสายไปห้านาที พอดีดิฉันขับรถเลยปากทางเข้าสวนไปไกลเลย ไม่ค่อยคุ้นชินกับทางแถวนี้ค่ะ" นลินธารายกมือไหว้สวัสดีสินธุด้วยความเกรงใจพร้อมกับบอกสาเหตุของการมาสายด้วย นลินธาราแอบกังวลว่าความรู้สึกแรกที่พบกันนายจ้างอาจจะไม่ประทับใจเพราะตนเองมาสายไปห้านาที ทั้งที่ควรจะมาถึงก่อน สมัยนี้งานดีๆ ในต่างจังหวัดมันหายากเสียยิ่งกว่าอะไร ถ้าอยากได้งานดีๆ เงินเดือนขนาดนี้ต้องเข้ากรุงเทพอย่างเดียว ที่นี่ให้เงินเดือนสูงถึง 25,000 บาทมีที่พักให้ฟรีเลี้ยงอาหารกลางวันหนึ่งมื้อ ตอนสินธุโทรมาตามให้เข้ามาสัมภาษณ์นลินธาราดีใจแทบแย่ เพราะอย่างน้อยการได้ทำงานอยู่บ้านเกิดที่พัทลุง ทำให้ตนเองได้อยู่ดูแลย่าผู้มีพระคุณ ที่ตอนนี้ท่านเองก็แก่มากแล้ว และต่างจังหวัดค่าครองชีพไม่สูงมากมีโอกาสได้เก็บเงินสักพักเพื่อหาทางไปเรียนต่อในอนาคตได้ "ไม่เป็นไรครับคุณนลินธารา เพราะผมไม่ได้รอคุณอยู่ แต่คนที่รออยู่เป็นผู้จัดการของผมเอง เขารออยู่ในสำนักงานแล้วครับเชิญด้านในเลย" สินธุบอกและเชิญในนลินธาราเข้าไปในสำนักงาน "ขอบคุณมากค่ะคุณ...." นลินธารากล่าวขอบคุณ "ผมชื่อสินธุเป็นผู้ช่วยผู้จัดการที่นี่ครับ" สินธุแนะนำตัว "ค่ะ ขอบคุณคุณสินธุมากนะคะ" นลินธารากล่าวขอบคุณและส่งยิ้มให้สินธุตามมารยาท "เรียกพี่สินก็ได้ครับ" สินธุพูดเมื่อเดินมาส่งถึงหน้าห้องและให้นลินธาราเซ็นเอกสารสัญญาว่าจ้างทำงานก่อนที่จะให้เข้าไปคุยรายละเอียดกับผู้จัดการในห้อง  "สัญญาจ้างงานครับ เงินเดือน 25,000 ทำงาน5วัน ล่วงเวลามีโอทีให้นะครับ ที่พักฟรี มีบริการข้าวกลางวันหนึ่งมื้อ รายละเอียดตามนี้ ถ้าคุณนลินธาราไม่มีปัญหาเซ็นเอกสารตรงนี้นะครับแล้วถือใบนี้เข้าไปพบผู้จัดการได้เลย" สินธุแจ้งให้นลินธาราทราบ  "ขอบคุณค่ะ คือรับดิฉันแล้วใช่ไหมคะ" นลินธาราถามน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจที่ได้งานทำแล้ว "ครับรับแล้วครับ วันนี้แค่มาเซ็นสัญญาจ้าง" สินธุแจ้งให้นลินธาราทราบ "ค่ะ เซ็นตรงนี้นะคะ" นลินธาราเซ็นชื่อในใบสัญญาจ้างและเตรียมเข้าไปพบผู้จัดการในห้องทำงานด้านใน "ผู้จัดการครับคุณนลินธารามาถึงแล้ว เซ็นสัญญาจ้างเรียบร้อย ขออนุญาตเข้าไปพูดคุยถึงระเบียบต่างๆนะครับ" สินธุโทรศัพท์เข้าไปแจ้งเจ้านายของตัวเอง "เชิญให้เข้ามาได้เลย" ธงชัยรับคำ สินธุจึงเปิดประตูให้นลินธาราเข้าไป "สวัสดีค่ะผู้จัดการ ดิฉันนลิน พี่ธง! เอ่อธารา เอ่อดิฉันมาเซ็นสัญญาจ้างค่ะ" นลินธารายกมือไหว้สวัสดีผู้จัดการแต่พอเงยหน้าขึ้นก็ต้องตกใจ เพราะผู้จัดการหน้าหนวดคนนี้ตัวเองจำได้แม่นว่าคือนายธงชัย เหล่าธรรมรักษ์ "สวัสดี นั่งลงก่อนสิ ไม่ได้เจอกันเสียนานยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ แล้วมีผัวยัง เฮ้ยไม่ใช่ ผมหมายถึงคุณแต่งงานแล้วยังเพราะระเบียบการทำงานที่นี่ ทำงานเจ็ดโมงเช้า เลิกงานสี่โมงเย็น คุณต้องพักที่สวนยางเพราะถ้าคุณไม่พักที่นี่กว่าคุณจะขับรถไปกลับขึ้นเขาลงเขาคงไม่เป็นอันได้ทำงาน" ธงชัยเชิญให้นลินธารานั่งและถามถึงเรื่องสถานภาพสมรส "ยังค่ะดิฉันยังไม่ได้แต่งงาน" นลินธาราตอบแต่ก็หน้าร้อนผ่าวด้วยความอาย "เรียนจบจากมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์เหรอ คิดว่าจะไปเรียนต่อที่กรุงเทพเสียอีก" ธงชัยถามความเป็นไปในลักษณะของการสัมภาษณ์ไปด้วย "ค่ะมันใกล้บ้าน พอดีคุณย่าไม่ค่อยสบายเลยตัดสินใจเอาโควตา มอ(มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์) ไม่รอผลสอบที่กรุงเทพค่ะ" นลินธาราตอบเสียงเรียบแต่ใจนั่นเต้นตึ๊กตั๊กด้วยความรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เจอกับธงชัย "เรียนยังไงให้ได้เกียรตินิยม" ธงชัยถามยิ้มๆ ด้วยความชื่นชม "ก็ตั้งใจเรียนค่ะ แค่นั้น" "คุณตั้งใจเรียนแสดงว่าคุณยังไม่มีแฟน ใช่หรือเปล่า" ธงชัยถามอีกและคำถามนี้นับเป็นคำถามทั้งหมดที่เขาอยากรู้ที่สุดก็ว่าได้ "คือดิฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวไม่น่าจะเกี่ยวกับงาน ขอไม่ตอบนะคะ"นลินธาราพูดขึ้นสีหน้าไม่ค่อยพอใจธงชัย "แต่บังเอิญว่าสำหรับงานที่นี่มันเกี่ยว ผมหมายถึงสำนักงานมันอยู่ไกลมันอยู่บนเขา การที่คุณมีแฟนอาจจะเป็นอุปสรรคในการคบหากัน หรือไม่ก็ทำให้เกิดผลกระทบกับงานผมได้" ธงชัยชี้แจง "ยัง ฉันยังไม่มีแฟนค่ะ" นลินธาราตอบเสียงสะบัด "แล้วที่บ้านคุณล่ะ ลูกสาวเจ้าของตลาดอย่างคุณ พ่อคุณยอมให้คุณมาทำงานหรือ" ธงชัยถามอีก "ฉันไม่ได้อยู่บ้านพ่อ ฉันอยู่กับย่า ท่านมีพี่แววคอยดูแล ฉันจะกลับไปหาท่านทุกเสาร์อาทิตย์ถ้าไม่ติดงานที่นี่ หรือเวลาหมอนัดฉันอาจจะต้องลางานพาท่านไปหาหมอบ้าง" นลินธาราตอบธงชัย "โอเคผมรับคุณเข้าทำงานแล้ว เริ่มงานพรุ่งนี้ได้เลย วันนี้คุณก็แค่ไปเก็บของพรุ่งนี้ก็มาได้เลย บ้านพักมีพร้อมแค่เอากระเป๋าเสื้อผ้ามาใบเดียวก็เข้าพักได้เลย" ธงชัยพูดสรุป "ฉันขอเริ่มงานวันจันทร์ได้ไหมคะ คือวันนี้วันพฤหัสบดีแล้ว พรุ่งนี้วันศุกร์คืออีกอย่างฉันยังไม่ได้เรียนคุณย่าเลยว่าจะมาเริ่มทำงาน ตอนแรกเข้าใจว่าคุณจะสัมภาษณ์ฉันก่อนยังไม่รับ" นลินธาราพูดต่อรองด้วยเหตุผล "ก็ได้ วันจันทร์มาเริ่มงาน" ธงชัยพูดและจ้องมองหน้าหวานกับดวงตาคู่คมคู่นั้นไม่วางตา ต่างคนก็ต่างมองกันไม่พูดสิ่งใดอีก ห้องทั้งห้องจึงเงียบได้ยินแต่เสียงเครื่องปรับอากาศในห้องจนนลินธาราได้สติเป็นคนถามขึ้นก่อนว่า "เอ่อ ดิฉันกลับได้เลยใช่ไหม" "เชิญ ว่าแต่มายังไงล่ะ จะให้ไปส่งหรือเปล่า" ธงชัยถามขึ้นพร้อมกับเสนอตัวไปส่ง ลึกๆนั้นอยากไม่ส่งนลินธารามาก "ไม่เป็นไรค่ะ ฉันขับรถที่บ้านของคุณย่ามา" "อ๋อ" ธงชัยพูดได้แค่นั้นก็พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ อยากจะพูดต่อแต่ไม่รู้จะเริ่มพูดยังไงดี "ฉันลานะคะ สวัสดีค่ะ" นลินธารายกมือไหว้สวัสดีและขอตัวกลับ เมื่อคล้อยหลังนลินธาราไปแล้ว สินธุจึงเดินเข้ามาหาธงชัยในห้อง พร้อมกับคำถามที่ถามขึ้นด้วยความสงสัย "พี่ธงถามจริงๆนะพี่ พี่รู้จักน้องคนสวยหน้าหวานคนเมื่อกี้ด้วยเหรอพี่"สินธุถามและรอคำตอบด้วยความอยากรู้ "เรื่องของกู ไม่เสือกสักเรื่องจะตายไหมไอ้สิน" ธงชัยถามสินธุ "อุ๊ย! ไม่ตาย แต่ไอ้เงินเดือน25,000นี่ยังไง นายหัวเขาอนุมัติงบจัดจ้างแค่หมื่นห้านะครับท่านผู้จัดการ" สินธุยังคงไล่ต้อนถามผู้จัดการหนุ่ม "ก็หักไปจากเงินเดือนกูให้เขาสิ เดี๋ยวกูคุยกับนายหัวเอง" ธงชัยพูดสรุปไม่ได้ตื่นเต้นกับคำถามของลูกน้อง "โห!.......หักจากเงินเดือนพี่ เหมือนหักให้เมียเลยเนอะว่าไหมผู้จัดการ"สินธุแกล้งพูดล้อเลียน "อย่ามาทำเป็นสู่รู้ ไปทำงานไป วันนี้มึงช่วยเข้าไปดูเตาเผ่าถ่านแทนกูด้วยนะ เย็นๆ กูจะเข้าเมืองไปเจอนายหัวเหมราช" ธงชัยสั่งงานสินธุ "นายหัวกลับมาจากเกาะเหรอพี่ธง" "เออ นัดรวมตัวกับบรรดาเกลอรักทั้งสามคนของเขานั่นแหละ" "แล้วตกลงจะไม่เล่าเรื่องน้องนลินธาราคนสวยตาคมหน่อยเหรอพี่ สินธุอยากรู้ ไม่มีแรงทำงานถ้ารู้ไม่หมด มันต้องมีอะไรระหว่างพี่กับน้องคนสวยแน่ ๆ" สินธุพยายามถามธงชัยอีก "ไม่มีแรงทำงาน งั้นมึงลาออกไหม กูจะได้หาผู้ช่วยคนใหม่เอาไหมไอ้สิน" ธงชัยพูดขู่ลูกน้องเพราะรำคาญในความอยากรู้ของลูกน้องตัวเอง "อุ๊ย มีแรงแล้วครับ ไปทำงานแล้วครับผม" สินธุเดินจากไปปล่อยให้ธงชัยนั่งอมยิ้มคิดถึงแม่หน้าหวานตาคมของเขาไปคนเดียว