ปมรักบ่วงพันธนาการ

บทที่ 5 งานเลี้ยงครบรอบการเปิดตลาด

จนดึกใกล้เที่ยงคืนนลินธาราก็เอาเค้กวันเกิดมาให้สินธุเอาเข้าไปเซอร์ไพรส์พิกุล โดยธงชัยก็ยังคงนั่งดื่มเหล้าอยู่ด้วย

"พี่สิน เมื่อตอนบ่ายธาราฝากคนงานซื้อเค้กมาให้พิกุล พี่จุดเทียนเข้าไปเซอร์ไพรส์สิคะ เดี๋ยวธาราจะเข้าไปแอบปิดไฟให้ พิกุลเขากำลังเข้าห้องน้ำอยู่"นลินธาราบอกกับสินธุ

"ขอบคุณน้องธารามากนะครับที่ช่วยเป็นธุระให้พี่" สินธุพูดขอบคุณ

"เดี๋ยวผมเข้าไปช่วยปิดไฟด้วย" ธงชัยพูดขึ้นบ้าง

"อะไรกันพี่ธง ปิดไฟก็ต้องช่วยด้วยเหรอ" สินธุถามขึ้นด้วยความสงสัย

"ก็เดินไปปิดไฟในครัวมันมืดไง กูเลยจะเดินไปเป็นเพื่อนเขาไง" ธงชัยพูดแก้ตัวและรีบเดินตามนลินธาราไปปิดไฟ

"เดี๋ยวพอมึงเห็นไฟดับมึงรีบเดินร้องเพลงเข้าไปเลยนะไอ้สิน" ธงชัยพูดกับลูกน้อง

"ครับพี่ธง" สินธุรับคำ

ธงชัยเดินตามนลินธารามายังห้องครัว เมื่อนลินธาราปิดไฟธงชัยจึงรีบคว้าเอวบางของนลินธารามากอดไว้และรีบใช้ปากหนาจูบประกบปากบางของนลินธาราไว้ทันที นลินธาราดิ้นขัดขืนและทุบอกกว้างแรงๆไปหลายครั้ง และตั้งใจจะทุบอีกเพื่อให้ธงชัยปล่อย แต่โดนธงชัยรวบมือไว้เสียก่อนและบดจูบกลีบปากบางอยู่ชั่วครู่ จึงยอมปล่อยเพราะได้ยินเสียงร้องเพลงอวยพรวันเกิดจบลงแล้ว

"ปากหวานอร่อยจัง ทั้งหวานทั้งแซบเหมือนแกงคั่วจานนั้นเลย" ธงชัยพูดเสียงกระเส่าบอกนลินธารา แม้จะถอนจูบแล้วแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยเอวบาง

"ไอ้คนบ้า ออกไปเลยนะ นี่คุณเมาแล้วใช่ไหมผู้จัดการ" นลินธาราผลักอกธงชัยและพูดว่าด้วยน้ำเสียงโกรธมากอย่างเห็นได้ชัด นลินธาราสันนิษฐานว่าธงชัยเมาเพราะรับรู้ได้ถึงรสชาติขมและเหม็นกลิ่นเหล้าต้ม

"เมา แต่ไม่ได้เมาเหล้า น้ำก็รู้นิว่าเพราะอะไร......" ธงชัยพูดแต่ไม่ทันได้ทำอะไรหรือพูดอะไรต่อ เสียงสินธุก็เรียกหาตัวเองเสียก่อน

"พี่ธง อยู่ไหนเนี่ย" สินธุเรียกหาเจ้านาย

"เออ อยู่นี่กำลังจะเข้าไป" ธงชัยตะโกนบอกและรีบเดินออกจากห้องครัวไปก่อนปล่อยให้นลินธาราอยู่ในครัวเพื่อให้ไม่ผิดสังเกต

"หายไปไหนมาพี่" สินธุถาม

"ปวดฉี่ ออกไปฉี่มา" ธงชัยบอก สักพักต่อมานลินธาราก็เดินกลับออกมาจากในครัว

"อ้าวพี่ธารา ทำไมไปแอบอยู่ในครัวละคะ" พิกุลถามขึ้นบ้าง

"มันมืดนะ พี่มองทางไม่ค่อยชัดรอให้เป่าเทียนเสร็จเปิดไฟแล้วถึงจะออกมา" นลินธาราบอกพิกุล

"อ๋อค่ะ" พิกุลรับคำอย่างเข้าใจ

"สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะพิกุล ขอให้มีความสุขสมหวังอย่างที่ตั้งใจเก็บเงินไปเรียนต่อได้ไวๆนะ" นลินธาราพูดอวยพร

"ขอบคุณนะพี่ธารา" พิกุลพูดขอบคุณและส่งยิ้มให้

หลังจากเป่าเทียนเสร็จ พวกผู้ชายก็ออกไปนั่งดื่มร้องเพลงกันต่ออย่างสนุกสนาน ส่วนพิกุลและคนงานหญิงก็ช่วยกันเก็บกวาดล้างจานและแยกย้ายกันกลับบ้าน นลินธาราเองก็ขึ้นห้องนอนอาบน้ำเตรียมเข้านอนเพื่อเตรียมตัวไปทำงานในวันพรุ่งนี้ 

นลินธาราเดินเข้ามาอาบน้ำและยืนมองตนเองในกระจก เผลอยกมือขึ้นจับปากตัวเอง นึกถึงตอนที่ไอ้หน้าหนวดมาขโมยจูบตัวเองไปแล้วก็พาลให้นึกโมโห

"ไอ้คนบ้า เมาแล้วนิสัยไม่ดี" นลินธาราพูดกับตัวเองเบาๆ และรีบลงมืออาบน้ำจนเสร็จ พอเดินกลับออกมาที่เตียงนอนก็ได้ยินเสียงข้อความไลน์ดังขึ้นจึงไปเปิดดู

"ฝันดีนะ ขอบคุณมากสำหรับกับแกล้มอร่อยๆ และจูบหวานๆ" ธงชัยพิมพ์ข้อความมาพร้อมกับส่งสติกเกอร์ไลน์รูปหัวใจมาด้วย

"ไอ้คนบ้า มาปล้ำจูบฉันแล้วยังจะหน้าด้านมาขอบคุณฉันอีก ฉันไม่ได้เต็มใจเสียหน่อย" นลินธาราพูดกับตัวเองและปิดโทรศัพท์ พยายามข่มตาเข้านอนเพราะพรุ่งนี้ต้องทำงานแต่เช้า

หลังจากที่ธงชัยปล้ำจูบนลินธาราคืนนั้น นลินธาราก็พยายามหลบหลีกไม่เจอหน้าธงชัย จนหลายวันผ่านไป ย่าของนลินธาราโทรศัพท์มาตามบอกว่าให้กลับบ้านเพื่อไปร่วมงานครบรอบเปิดตลาดครบ20ปีของพ่อ

"ธารา กลับบ้านนะลูกอย่าลืมมางานเลี้ยงครบรอบเปิดตลาดครบ20ปีนะลูกนะ" ย่าดวงแขโทรศัพท์มาตามหลานสาว

"แต่ว่า ถ้าธาราไปคุณน้าอาจจะไม่พอใจ ธาราว่าธาราไม่ไปดีกว่านะคะคุณย่า" นลินธาราพูดถึงความกังวลใจของตัวเองบอกกับย่าออกไป

"ก็ปล่อยให้มันไม่พอใจไป ที่ตรงนั้นมันเป็นที่ดินของฉัน ถึงแม้ว่าแม่อัมราเขาจะกู้เงินพ่อตัวเองมาลงทุนก็เถอะ แต่เงินลงทุนครึ่งหนึ่งมันก็เงินฉัน ที่ดินของฉัน มันจะมาทำกำแหงกับฉันก็ให้มันรู้กันไป" ย่าดวงแขพูด

"แต่ว่า...." นลินธาราพูดด้วยความลำบากใจเต็มที

"ไม่มีแต่ว่าอะไรทั้งนั้น ย่าสั่งในช่างแต่งหน้าทำผมมาที่บ้านและสั่งชุดจากห้องเสื้อมาให้ธาราแล้ว" คุณย่าพูดตัดบท คุณย่าของนลินธาราตัดสินใจแล้วว่าวันฉลองครบรอบ20ปีของตลาด ดวงแข ท่านจะเปิดตัวหลานสาวคนนี้ของท่านให้เป็นที่รู้กันไปทั่วว่า นลินธาราก็มีศักดิ์และสิทธิ์เป็นลูกสาวของภูดิษฐ์คนหนึ่งเหมือนกัน

"ได้ค่ะคุณย่าเจอกันวันงานนะคะ" นลินธาราพูดรับคำอย่างเลี่ยงไม่ได้

ถึงวันงานย่าดวงแขให้ช่างแต่งหน้าทำผมมาแต่งหน้าแต่งตัวให้หลานสาวของท่านและพาไปงานด้วยกัน วันนี้นายภูดิษฐ์พ่อของนลินธาราและคุณนายอัมราแม่เลี้ยงของนลินธารายืนต้อนรับแขกอยู่หน้างาน งานเลี้ยงวันนี้เป็นลักษณะของการเลี้ยงโต๊ะจีนมีคนดังระดับจังหวัดมาร่วมแสดงความยินดี หนึ่งในนั้นก็คือนายอำเภอพรเทพและลูกชาย โดยลูกชายของนายอำเภอนั้นคุณอัมราได้หมายตาเอาไว้ให้เป็นลูกเขยในอนาคตของตัวเอง

"สวัสดีค่ะนายอำเภอ เชิญเข้าไปด้านในก่อนนะคะ" นางอัมราพูดทักทาย

"สวัสดีครับคุณอัมรา ว่าแต่คุณครูดวงแขละครับ" นายอำเภอถามถึงคุณครูดวงแขผู้เป็นที่รักและเคารพของคนในอำเภอนี้

"คุณแม่คุยอยู่กับเพื่อนคุณครูเกษียณอยู่ทางด้านโน้นครับ เดี๋ยวผมพาไปพบ" นายภูดิษฐ์พูดและพานายอำเภอและลูกชายไปหาแม่ของตนเอง

"คุณแม่ ท่านนายอำเภอมากราบสวัสดีคุณแม่ครับ" ภูดิษฐ์พูดขึ้นและขอตัวไปรับแขกต่อทางด้านโน้น

"อ้าวสวัสดีค่ะ นายอำเภอสบายดีนะคะไม่ได้เจอกันเสียนาน" ย่าดวงแขพูดทักทายกับลูกศิษย์ที่ได้เคยอบรมสั่งสอนมา

"ผมกราบสวัสดีครูครับ ผมสบายดีครับครูดวงแข ว่าแต่ครูเถอะครับสุขภาพแข็งแรงดีอยู่นะครับ" นายอำเภอพูดถามด้วยความรักและเคารพ

"ก็ตามประสาคนแก่ละค่ะนายอำเภอ ก็เจ็ดสิบกว่าแล้วนะ" ย่าดวงแขพูดยิ้มแย้มอย่างคนมีเมตตา

"ตาอาร์ม สวัสดีคุณย่าเสียสิ คุณย่าท่านเป็นครูของพ่อ สอนพ่อมาให้ได้ดิบได้ดีจนถึงทุกวันนี้" นายอำเภอพรชัยบอกลูกชาย

"สวัสดีครับคุณย่า" ผู้หมวดพรศักดิ์ลูกชายนายอำเภอสวัสดีย่าดวงแข

"ไหว้พระเถอะลูกผู้หมวด เออ ย่ามีคนจะแนะนำให้รู้จักกันไว้ด้วย" ย่าดวงแขรับไหว้และเรียกนลินธาราให้มาหา

"ธารามาสวัสดีท่านนายอำเภอกับพี่เขาเสียสิลูก หลานสาวอีกคนค่ะ ลูกสาวของภูดิษฐ์กับเมียคนแรก" ย่าดวงแขพูดแนะนำนลินธารา

"สวัสดีค่ะท่านนายอำเภอ สวัสดีค่ะผู้หมวด" นลินธารายกมือไหว้สวัสดีนายอำเภอและลูกชาย

"ไหว้พระเถอะหลาน โตขึ้นเยอะนะครับครู เรียนจบหรือยังหนูธารา"นายอำเภอถาม

"เรียนจบทำงานแล้วค่ะท่านนายอำเภอ" นลินธาราตอบและยิ้มน้อยๆให้นายอำเภอ

"เขาเรียนจบบัญชี มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ จบเกียรตินิยมอันดับหนึ่งเชียวนะคะ" ย่าดวงแขอวดหลานสาวคนสวยของตัวเอง

"ผมจำได้แล้ว น้องธาราน้องเคยประกวดนางนพมาศสมัยเรียนมอ.5 พี่ยังไปดูน้องประกวดอยู่เลย แต่น้องคงไม่รู้จักพี่" ผู้หมวดหนุ่มพูดขึ้น

"รู้จักสิคะ พี่อาร์มพี่เป็นประธานสโมสรนักกีฬาว่ายน้ำของโรงเรียน ธารารู้จักแต่แค่ไม่เคยได้คุยกันค่ะ" นลินธาราพูดบอกผู้หมวดหนุ่มออกไป

"ตายจริงโลกกลมนะ สองคนนี้กลายเป็นพี่โรงเรียนน้องโรงเรียนกันไปเสียแล้ว เชิญเข้าไปนั่งข้างในกันเถอะนะคะ" ย่าดวงแขพูดแต่ไม่ทันได้เข้าไปข้างในมารตีหลานสาวอีกคนของย่าดวงแขก็ส่งเสียงเรียกหมวดพรศักดิ์มาแต่ไกล

"พี่อาร์ม มาถึงนานแล้วยัง นิวรอตั้งนานคิดว่าจะไม่มาเสียแล้ว" มารตีเข้ามาเกาะแขนผู้หมวดหนุ่มและถามขึ้น

"ยายนิว สวัสดีนายอำเภอเสียก่อนสิลูก" ย่าดวงแขพูดดุหลานสาว

"สวัสดีค่ะคุณลุง นิวขอโทษค่ะ คือนิวไม่ทันมองว่าคุณลุงมาด้วย เชิญคุณลุงนั่งด้านใน โต๊ะเดียวกับคุณย่านะคะ ส่วนพี่อาร์มเชิญทางนี้ดีกว่านะคะ คือเพื่อนๆของนิวอยากรู้จักพี่อาร์มมากค่ะ" มารตีลากแขนอาร์มให้เดินตามตนเองไปแต่หมวดอาร์มกลับบอกปฏิเสธเสียงนุ่มนวลว่า

"น้องนิว เดี๋ยวพี่ขอเข้าไปทักทายผู้หลักผู้ใหญ่ด้านในก่อน แล้วพี่จะเดินไปทักทายเพื่อนๆของน้องนิวที่โต๊ะนะครับ น้องนิวไปนั่งรอที่โต๊ะกับเพื่อนๆก่อนดีกว่านะครับ เชิญคุณพ่อคุณย่าและน้องธาราที่โต๊ะครับ" ผู้หมวดหนุ่มพูดกับมารตีและเดินไปที่โต๊ะของย่าดวงแข ปล่อยให้มารตียืนหน้าเหวอและมองตามนลินธาราไปด้วยความไม่พอใจและกระแทกส้นเท้าเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองทันที

ในวันงานวันนี้ บรรยากาศกินเลี้ยงโต๊ะจีนดำเนินไปจนถึงช่วงหัวค่ำ มีการแสดงบนเวที งานวันนี้ก็เหมือนกับงานพบปะสังสรรค์กันของคนใหญ่คนโตในอำเภอนี้ คุณย่าเปิดตัวแนะนำหลานสาวคือนลินธาราอย่างออกหน้าออกตาให้ทุกคนรู้จักสร้างความไม่พอใจให้คุณนายอัมราและมารตีเป็นอย่างมากโดยเฉพาะมารตีที่เห็นท่าทางของอาร์มผู้หมวดหนุ่มแสดงความสนใจนลินธาราเป็นพิเศษก็ยิ่งเจ็บแค้น

"คุณแม่ดูคุณย่าท่านทำสิคะ แนะนำอีหลานรักลูกสาวอีตัวชั้นต่ำจนออกนอกหน้า นิวเห็นแล้วเกลียดมันจริงๆ ไหนจะพี่อาร์มอีกคนแสดงออกชัดเจนว่าสนใจอีธารา แม่ต้องจัดการให้นิวนะ" มารตีฟ้องแม่ของตัวเอง

"แม่เห็นแล้ว นิวใจเย็นๆ แล้วก็ยิ้มสวยๆอย่าทำหน้าแบบนี้ แล้วเข้าไปในงานกับแม่ ว่าแต่ตานันมันหายไปไหนลูกแม่ยังไม่เห็นหน้าตานันมันเลย" นางอัมราบอกลูกสาวและถามถึงลูกชายคนเล็ก

"มันจะหายไปไหนได้ละคะแม่ นอกจากสุ่มหัวเล่นเกมกับพวกเพื่อนๆ บ้าบอของมัน นี่อีกหน่อยมันก็คงติดน้ำกระท่อมเหมือนเพื่อนๆ ที่มันคบหานั่นแหละค่ะ" มารตีบอกแม่ของตัวเอง

"ตายแล้ว ฉันจะบ้าตายกับมันจริงๆ นิวให้ใครไปตามไปลากตัวมันมางานให้ได้นะ เดี๋ยวพ่อแกคงถามหามัน" นางอัมราขอช่วยลูกสาว

"นิวให้คนไปลากตัวมันมาแล้วค่ะ คงใกล้ถึงแล้ว เราเข้าไปในงานกันก่อนเถอะค่ะ พ่อคงมองหาเราแย่แล้ว" มารตีบอกแม่ของตัวเอง

ฝั่งนลินธาราและผู้กองหนุ่มก็พูดคุยกันถูกคอ มีการถ่ายรูปร่วมกันกับผู้ใหญ่หลายคน

"น้องธาราไปเรียนที่มอ. นี่อยู่หอพักหรือครับ" หมวดพรศักดิ์ถาม

"ค่ะ ธาราอยู่หอ" นลินธาราตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

"แล้วตอนนี้น้องธาราทำงานที่ไหนครับ" หมวดพรศักดิ์ถามอีก

"ธาราทำงานเป็นพนักงานบัญชีของสวนยางเหมราชกรุปค่ะ" นลินธาราบอกหมวดพรศักดิ์ หมวดพรศักดิ์ชวนนลินธาราคุยจนเพลิน ลืมไปว่าบอกกับมารตีไว้ว่าจะไปทักทายกลุ่มเพื่อนของมารตี จนมารตีต้องเดินมาตาม

"พี่อาร์ม ไหนบอกว่าจะไปทักทายเพื่อนๆนิวไงคะ เพื่อนนิวรอกันนานแล้วนะ" มารตีเดินมาตามและเกาะแขนลากผู้หมวดหนุ่มพาเดินออกไปและหันกลับมามองหน้านลินธาราด้วยความไม่พอใจ