“อ๋อ ชื่อจูน เป็นคนทำขนมอ่ะ สนิทกันล่ะมั้งเห็นดิวขนมมาบ่อย เรียกดิวขนมดูไม่ดีเลยว่ะ เอาเป็นว่าสั่งขนมจากเธอมาวางหน้าร้าน เมื่อเช้าก็คิวแน่นเลย” เจ้าตัวว่ามือก็กระดกโค้กดื่มหลายอึก
“หมายถึงคิวสัก” ฉันเลิกคิ้วในเชิงคำถามแล้วยกยิ้มมุมปาก
“ขนม”
“หึ”
“คิวสักนั่นแหละ แน่นจนเพิ่งได้พักเนี่ย”
ว่าแล้วฉันก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ก็เหมือนจะหายใจไม่ค่อยสุดอยู่ดี
ความสนิทสนมเกินเหตุของสองคนนั้นอาจจะทำให้ฉันคลั่งเลยก็ได้ แต่ถ้าไม่มีอะไรในกอไผ่ฉันก็วางใจว่ายังไงเฮียยิมจะไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน
“แล้วนี่มาตามง้อยิมมันหรอ ช่วงนี้มันเงียบผิดปกติเหมือนกัน เพราะเลิกกับเราหรือเปล่า”
“ดีใจที่ได้เลิกกันล่ะสิไม่ว่า”
“ไอ้เข้ม”
“เอ้า งานเสร็จแล้วหรอมึง”
“เออ”
ฉันนั่งกอดขาตัวเองแล้วเอาคางเกยไว้บนหัวเข่า นั่งม้วนผมที่ปรกไหล่มองเฮียยิมแต่ไม่ได้นึกจะชวนคุยอะไร นอกจากกระดิกปลายเท้าเล่นไปพลาง
“รูปล่าสุดในไอจี
