SINFUL AFFINITY

PT. 12

Elaine's POV

"Be careful again." That's what he said to me right after he saved me earlier. Ni hindi man lang niya ako magawang tingnan. He was alone, we are alone. Pero bakit ganun, totohanan na ba ang iwasan namin? Ang paglimot namin sa isa't-isa? I don't know why in his single touch and gestures, nakakaramdam ako ng kakaiba. It was like I'm longing for it, I miss it. Naiinis ako sa situwasyon namin. I know this is insan'ty but, can't we just forget about our mistake and start again? Kase kung magtatagal kami na ganito, feeling ko matutuliro itong utak ko sa kaka-overthink sa kanya.

"H-Hanz!" Tawag ko sa kanya nang tinalikuran na niya ako. Hindi man lang siya nag-abalang lingunin ako. Sa ganoong simple na bagay, may something na kumikirot sa ilalim ng dibdib ko. Naninikip. Paunti-unti akong kinapos ng hininga.

"What? Do you need something?" Sa pagtatanng niya, nahihimigan ko yung kakaibang lamig. I know he was cold, but his coldness while speaking to me now is real different compare to the cold Hanz I used to talk with. Bakit ganun, we're just apart for weeks and he's already like this.

"I-I..." Nauutal pa ako, at magmamakaawa sanang magsimula muli. Pero na realize ko, ang baba ko na pag ginawa ko 'yun. I wasn't born to beg, especially when it tackles men. Siya na rin mismo ang nagsabi sakin. Dapat ang babae ay hindi gumagawa ng hakbang para mapansin ng lalake. And this is what I do now.

Tiyaka naman siya lumingon sa gawi ko, he found my eyes and just like that... Napayuko ako kaaagad. Ano ba itong ginagawa ko? Well... I don't know! Hindi ko rin alam! Sadyang kumilos nalang ang katawan ko nang walang pasabi, at isa pa... Para akong binudburan ng hiya kaya ganito ang ending ko.

"May sasabihin ka?" Aniya, I even saw how his face appears expressionless. Hindi naman siya ganito dati, he always treat me like a sister, a princess. Kahit suplada ako ay pinakisamahan niya pa rin ako. Sa iisang pagkakamali namin, unti-unti ring nawala ang samahan na mayroon kami dati.

They say, dapat kinakalimutan ang nakaraan at mag focus sa kasalukoyan. I know myself better, and I'm trying to focus in the current, pero hinahatak pa rin ako sa nakaraan. Kung saan masaya kami, nag-aasaran, walang problema, at walang pakealam sa ibang tao, kami lang.

Nanlulumo ako sa tuwing naiisip ko 'yun. Kaya kahit masakit, pipilitin kong muli na magpatuloy. I couldn't let myself beg to him. Hindi bale na kung masaktan ako, magseselos... Dignidad at pride nalang ang meron ako ngayon.

"Wala, never mind..." And just like that, we separate ways. Nilingon kong muli ang unggoy, siya naman ay umalis na. Sinundo siya ni Skye. Sa nakikita ko, sumasakit ang mata ko sa kanila. Kung hindi ako iiwas ay baka masipa ko ang babaeng 'yun kasama si Hanz sa landas ko. Tiyaka naman dumating sila Eli at Honey.

"Ito na ang order mo ma'am." She mocked at me with sarcasms, na sinuklian ko lang ng ngiti.

"Salamat!" Sabi ko at tinungga ang tubig. Binubuhos ang nangangalaiting kaloob-looban ko sa ngayong pangyayari.

The rest of our time in Zoo ay masaya, nagawa kong kalimutan ang engkuwntro ko kay Hanz. Eli ang Honey helped me to freshen up and enjoy the moment. Hanggang sa nagpunta kami sa last destination namin, which is the temple. Tahimik ang lugar at napakaaliwalas. Malinis at tila ba hinihintay kami na dumating. It's like, nasa joseon ako o hindi nasa japan or sa china. Ang patulis na nila at ang paraan ng pagdesenyo ng templo ay tunay na nakakahalina. I couldn't help but amaze the structure. Ito rin ang una kong punta dito. Sa tinagal-tagal ko dito sa pinas, ngayon lang talaga ako nakabisita sa templo na kagaya nito.

"Elijah, picturan mo kami ni Elaine please?" Nag please nga si Honey pero pinagdudul-dulan naman kay Elijah ang camera kahit pa na hindi pa ito pumayag. And you know what's worst? Hinatak-hatak pa talaga ako. Okay, ako na ang kawawang kuting na inalipusta ng sarili niyang amo. Shempre, joke lang 'yun. Honey is a friend, and I'm treating her one.

"Okay, my pleasure!" Is all Eli can say and step backward para maka-buelo na at makuhanan na kami ni Honey ng litrato. "Smile, ladies!" Agad naman akong ngumiti, yung pinaka-maganda ko talagang ngiti ang ibinigay. Damn problems, kung hindi kita kayang kalimutan, then I know kung papaano kita balewalain. "That's great!" Komplimento ni Eli sa amin, na ikinahagikhik naming dalawa. "In 1, 2, 3 say cheeze!"

Hanz's POV

"Babe angganda dito right?" Skye muttered, and I just nod to her. She's slinging her hand to my arm again, as we continue touring around. "Take me a picture, please!" Tiyaka siya humiwalay sakin at ibinigay ang cellphone niya. Pagkatanggap ko sa cellphone niya ay patakbo niyang tinahak ang daan paabante, naghahanap ng magandang puwesto.

Even if I tried to have fun with my girlfriend, kahit anong pilit ko... Sa totoo lang ay siya pa rin ang hinahanap-hanap ko. This is crazy, I know! Pero kahit anong pilit ko, I keep on thinking about her.

I was worried about her, kaya ako pumanhik para makita siya kanina. But our situation seems to be more awkward. Naduduwag ako, hindi ko man lang siya matitigan ng maayos and I know she felt the same way to me. Nakikita ko 'yun sa kanya. I always ask to myself, bakit siya nagpipigil? Hindi naman ganito ang Elaine na kilala ko noon. She's always been vocal with her feelings, sa mga gusto niyang matutunan at malalaman. She was too easy to read, pero ngayon... She isn't anymore. Kahit anong tingin ko sa mga mata niya. Pagbasa sa maaaring nararamdaman niya, hindi ko mabasa at mawari kung ano 'yun. I felt disappointed, especially sa sarili ko.

Kung hinayaan ko nalang ba siya na magdusa sa gabing 'yun, wala pa rin bang magbabago samin at hindi kami parang tuod na nag-iiwasan sa isa't-isa? Can it still remains the same?

"Picturan mo na ako babe!"

Natutunogan ko kanina, may gusto siyang sasabihin sakin. Pero bakit hindi niya tinuloy? What happened to her at nagpigil siya? Damnit Hanz! Pwede bang tumigil ka na sa kakaisip?

"Babe, ready na ako. Capture a picture of me now!" Nabalik ako sa kasalukoyan nang marinig ang naiinis na galit ni Skye.

"I'm sorry," pagpapaumanhin ko nalang at tingnan na sana siya, when my peripheral view caught Elaine. She's smiling all wide. There were no problems in her face anymore. At hindi naman talaga siya nagmumukhang problema ngayon. Napaka-aliwalas na niyang tingnan. Yung ngiti niya, it's like a blooming flower. She's so cute, parang pusa na gusto kong kurotin ulit. Pero hindi ko na magagawa ang bagay na 'yun. It's over, what we shared before had finally reach it's end, and that was no other than my fault. Why am I thinking about her having the same emotions as mine, by the way? Masyado na bang natutuliro ang utak ko para magsiksik ng mga mukha na hindi naman nage-exist sa realidad? Nagkamali ba ang mga mata ko sa nakita ko kanina? Siguro nga, ako lang itong nago-overthink ng sobra at dinamay siya na wala naman talagang problema?

Maayos pa ba ang takbo ng utak ko?

"Babe! What's wrong with you?!" Was I thinking that much to not be reminded that I'm with Skye right now and she's my girl as of today and beyond? She was raising her voice, already. Sino bang hindi magagalit? Ako ang kasama niya, pero iba ang hinahanap-hanap ko? Isn't it a damn cliche?! I'm fvcked up!

"I'm so--" I was about to apologize again when...

"You keep on saying sorry, pero paulit-ulit mo naman ginagawa!"Singhal niya sakin at nag-iwas ng tingin. Obviously, she's controlling her temper. "Can't you just tell me your problem, para matulongan kita?" Ngayon naman ay naging malumanay. I felt bad for her, she had a man who can't even give his attention to her. Look on how much a bastard I am. "You can't even capture me a picture. It was so simple, you will just have to focus the camera on me and so be it! It's done! Pero hindi mo ginawa!" Still ended up reprimanding me. Wala akong ibang ginawa kundi ang manahimik at hayaan siyang pagalitan ako.

Padaskol na binawi niya ang cellphone at tiningnan ito. Habang ako ay, nakikiramdam sa paligid. Looking up unto her with regrets. Pinagsisihan ko ang naging desisyon ko. I shouldn't have drag Skye in this situation. Sa ganitong aspeto, para ko nalang siyang ginawang panakip-butas. And it's irritating! "And who's this?" Doon ako napanaog mula sa malalimang pag-iisip.

"Why?"

She looks up on me, "Isn't this girl... you bestfriend?" she asked. My lips twitched a bit upwards, habang tinitingnan ang litrato na hindi maayos ang pagkakuha. I did not even notice na nakuhanan ko pala siya ng litrato, how lame...

Nilingon ko ang kabilang tulay na tinayoan nila kanina, unfortunately wala na sila doon. Nakita ko nalang sila na nagpalit ng direksyon at sa ibang spots na naman nag picture taking. Whenever and wherever I go, I kept on thinking about her, and wherever I am... She was there. Lalong ginugulo ang isipan ko at ang sistema ko. Can someone tell me, kung ano na ang nangyayari sa akin? It was just Elaine, my stubborn friend who I am wishing na layuan ako para mawalan na ako ng sakit sa ulo. Pero ng lumayo, mas lumala pa ata ang mga alalahanin ko... I don't know what to do anymore. My words and my actions, sometimes do not match.

"Yes, it's her." I answered lazily.

"Was it her the reason why you stop? Shall we go to her?" May diin sa bawat salita na binibitawan niya. That means...

"Nagseselos ba ang girlfriend ko?" Damn, saan ba ako nakapulot ng minatamis na salita? Sa sinabi ko mas lalo ko lang sinilaban ang guilt na mayroon ako sa katawan.

"Huh?!" Was the only thing she said. Nilapitan ko siya at hinawakan ang kamay, tiyaka kami umalis sa lugar na 'yun. If Elaine is the cause of this addiction, then I will have to avoid that drug again.

I have my own life, she has too. We're completely separated now and are facing puberty and adolescence. I should let go of her, and let her do the things she desire to do from this time on.

Elaine's POV

Five thirty in the afternoon, thirty minutes bago mag gabi...

Nandito kami ngayon sa Tanay, Rizal. Actually, in Spring's mountain park. I'm kind of happy dahil ito 'yung napili naming pag-stayhan. I once visit here and it was a satisfying stay. So good for a one night staycation. Lalo na ang ipinagmamalaki nilang spring pool dito, yung open grounds kung saan kami nakatayo ngayon. Elijah part ways from us, nagpapaalam naman ito na sumama sa mga kaibigan dahil nasa ka-partner niya ang gamit niya. Besides, I want us to separate ways too. Naiilang ako bigla kapag may kasamang lalake na hindi ko close.

Anyways, back to the topic. From here in the open frounds, it's not just the place who're good. But also the sightseeings. At this point of stay, you can feel a view of a province, maraming bundok, mga kahoy at a great picture of sunset in the evening and sunrise in the morning. Na siyang hinihintay ko ngayon. I wanna witness it again.

"Elaine, mag set-up na tayo." Sabi ni Honey at inilatag ang ibang gamit namin sa pwesto na napili naming pagtatayoan ng tent.

"Sige," Tiyaka ko siya tinulongan sa pag assemble ng tent. Its an easy thing to do tho, pareho kaming maalam sa ganitong bagay, since ilang beses na rin naman ako nakasubok ng Camping at kasama si Hanz... Oh... Siya na naman. I was happy nang hindi ko siya makita sa nakalipas na mga oras. And now, heto na naman ako ulit. Feeling down, dahil aksidente ko na naman siyang naalala. How narrow the space of my mind was?

"Oi? Tulala ka na naman diyan, Ms. girl Hernandez." Unlike earlier na may pagka suplada si Honey,ngayon naman ay naging mapagbiro. Tumawa nalang din ako at nagpatuloy sa ginagawa. Naka-ilang kibit-balikat na rin ako. Like, I'm trying to ignore the bad vibes na gustong makigulo sa fine stance ko ngayon. Just let me take a break for a bit okay? "Si Hanz na naman iniisip mo noh?" Nanunukso na tanong niya.

"Silly! Hindi noh!" I denied, pwede na ba akong mag apply to be a certified liar member in the sinungaling club? Mukhang nakakarami na ako ngayon eh!

"Weh? Akala mo ba hindi ko pansin?" Nakks, ang lola niyo naging imbestigador na. Nahawaan ata ni Celes.

Para hindi naman masyadong halata, inarkohan ko siya ng mata na may kasamang mumunting tawa. "Ano bang pinagsa-sabi mo diyan?"

Pinanliliitan niya naman ako ng mata, in a friendly way of tease naman. So, kahit sabihin kong okay! Hindi ko pa rin mapigilang hindi mahihiya. Lalo na sa mga mata niyang nanunuya. "Alam kong alam mo, wala ka namang ibang pino-problema kundi ang bestfriend mong gwapo. Kaya aminin mo na kase!"

Ako na nag react kaagad. "Naka move-on na ako dun, ano ka ba Honey."

"Aysus! Kung naka move-on ka na, edi sana hindi ka dinungaw ng pagkatulala! Ako pa talaga binibiro mo eh! Ang sabihin mo, nagseselos ka dahil may jowa na ang bestfriend mo at hindi na ikaw ang mapagtutuonan ng pansin ni Ha--hmp!" Dapat sana ay hahayaan ko nalang siyang magdada nang mahagip ng mga mata ko si Hanz at ang jowa niya na pumwesto sa lugar na medyo malapit lang sa lugar namin.

"Ikaw na babae ka, pahamak ka talaga noh?" Bulong ko sa kanya habang tinatakpan ang bibig niya gamit ang kamay ko. "Ang lakas pa ng bunganga mo, gusto mo talaga akong ipahamak Honey eh!" Nag-iwas ako ng tingin nang mapansin ang ulo ni Hanz na palingon sa gawi namin. I don't wish to meet his eyes tho. Baka mas magiging malala ang problema ko kapag ginawa ko pa. Gusto ko na ngang kalimutan, lumilitaw naman ang loko kung san-san ako naroroon. Can't he just... Hindi ba pwedeng tantanan niya nalang ako?

When I situate that its safe to free Honey, ay pinakawalan ko rin ang mabunganga kong kaibigan. "Grabe ka naman sakin Elaine! Ang harsh mo! I hate you!" Nagtatampo na sabi niya. Sinuklian ko lang siya ng mapaningkit mata.

"Kasalanan mo rin naman yan, kaya take it girl!" Sinimagutan lang niya ako, at tumahimik na rin sa wakas. Namamahamak pa eh! Bagay lang sa kanya yung ginawa ko sa kanya.

"Okay, everyone! All ears here!" Sabi ni Sir sabay palakpak. As usual, kasama na naman niya ang favorite bebe boys niya, hikhok. Sumunod naman kaming lahat, nilingon namin siya at nakinig kami. "Are all things done and prepared?"

"Yes, sir!" Hindi na ako sumama sa pagsagot, kaya na nila 'yun. Hindi naman ako kindergarten kagaya nila. Shempre, echoss lang. I just want to joke myself kahit konti lang. Masyado ng seryoso ang umagsa sakin, at masakit sa ulo. It's pressuring me out, kaya I just want to do this.

"Alright, that's good to know. Since it's sunset, why now enjoy our dinner with a nice view?"

Parang minions na nagdiwang ang mga kasama namin, habang kami ni Honey. Natural lang na nakatayo, in short... We're not feeling thrilled. And I'm not that childish to act that way. Graduate na ako diyan.

"Nice!"

"Tara, and let's eat!"

Yun nga ang nangyari, nagpunta kami sa Multi-purpose Hall at doon kumain. Kahit nandito kami ay, tanaw pa rin namin ang kalawakan. Sa pagbaba ng haring araw, ay nakakuha na ako ng pagkain ko at tinatanaw nalang ito. It's such a beauty. Kaaya-ayang tingnan at hindi nakakasawa. I will always love this kind of scene, lalo na ang magandang tanawin na dala ng kalikasan. It gives me peace, both in mind and the heart.

At dahil busy si Honey sa pakikipag-usap sa mga kakilala niya, nagdesisyon akong maghanap ng makakainan nalang. Then I found a lone gazebo, tamang-tama walang tao. May maliit na lamp naman na nagbibigay ng kaunting liwanag. Para bang nasa kuwarto lang ako, dim ang light. Romantic lang ng dating, hindi masakit sa mata.

"Dito tayo, babe! Come on!" Susuboan ko na sana ang sarili ko, nang marinig ko ang pamilyar na kakonyohan ni Skye. Bwesit! Sa dinami-dami ng lugar na pwede nilang kainan, bakit dito pa?! Maganda na sana ang puwesto ko dito, pero may epal. May sumusunod na mga panget. Kay bagong taon, mga panget pa ang bubungad sakin.

Mabilis kong sinubo ang kanin at nginuya 'yun. Tumayo din ako kaagad, makakaalis na nga lang. Pero sa pagtayo ko, hindi ko inaasahan na bubulaga pala sakin ang isang bulto na iniiwasan ko talaga simula pa kanina. Kay sama naman ng tadhana sakin, nananadya talaga eh!

"Elaine, hi!" Bati ni Skye. She seems energetic, nahalikan na naman ba 'to at masyado siyang masaya? Lol, magpakalunod na sana sila sa kahalayan nila. Yun sanang hindi ko nakikita. Pero ah, january pa kaya ngayon, inuunahan na nila ang february.

"Hi," Maasim kong pagbati pabalik. I'm not in the mood to greet some pests who ruins my day. They can just eat their words if they want. Matapos ko bumati ay lalagpasan ko na sana sila para ibigay ang puwesto ko. You heard me right? Ibibigay ko na sa kanila ang pwesto ko. Fine, ako na ang maga-adjust! Nakakahiya naman sa mag C.O.U.P.L.E!

"Join us, please?" She pleaded, but sorry not totally sorry. I'm not plastic and I hate pretending lalo na kapag nasaganitong situwasyon.

"I apologized, but I'm kind of... hindi na nagugutom. I'm returning the food." Tiyaka ko sila tuloyan na nilagpasan. They are still standing in front of the gazebo. Take it thick faced peps! Ako na ang mag-a-adjust kaya grab niyo na! Choosy pa kayo. Makakaalis na nga!

"Hindi ka pa kumakain, aren't you?" It's him. Sh't! Why is his voice sounds so manly? Before, I used to hate that tone. But, why's the sudden change?! This is bad news, I despised it!

"Pake mo!" For the very first time, nakapaglabas ako ng init ng ulo ko. It feels heaven na nakabulyaw ako, gumaan ang loob ko, after ko ginawa yun.

And ofcourse, nilayasan ko sila pagkatapos ko manigaw. Wala akong pakealam kung magugulat ang girlfriend niya. It's his problem anymore. I wasn't born to be an easy goer with those people I hate. Manigas siya!