Chapter 10
1484 Words
รวีลูบไล้ตามตัวหญิงสาวอย่างต้องการ เขาบีบเค้นตามตัวของเธอก่อนจะค่อยๆปลดเสื้อผ้าบนร่างกายของเธอออกทีละชิ้น ทับทิมกำผ้าปูที่นอนแน่น เห็นเธอใจกล้าแบบนี้แต่ไม่เคยมีความสัมพันธ์กับชายใดมาก่อนเพราะทั้งชีวิตโตมากับคุณน้าและท่านหวงเธอมาก ไม่มีผู้ชายคนไหนถูกใจท่านสักคนจึงไม่มีโอกาสที่เธอจะได้สานสัมพันธ์กับใคร ท่านบอกว่าเธอมีโอกาสเลือกอีกหลายคนที่เข้ามาในอนาคตเพราะฉะนั้นให้ใจเย็นๆ แต่ตอนนี้เธอกำลังใจง่ายยอมให้ผู้ชายที่ชอบข่มขู่และเอาเปรียบเธอได้มาเชยชมเรือนร่างที่เธอหวงแหน
หญิงสาวเลื่ิอนมือไปจับไหล่ของชายหนุ่มไว้ก่อนจะจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของเขาเพราะตอนนี้มือของคุณรวีเริ่มอยู่ไม่นิ่ง
“คุณรวี อ๊ะ”
“เจ็บเหรอ เธอกำลังทำเหมือนเด็กที่ไม่รู้ประสีประสาอยู่นะ เธอจะรุกฉันบ้างก็ไม่ว่านะฉันชอบ”
เขาอมยิ้มก่อนจะมองเรือนร่างของหญิงสาวที่เปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้าเขา บอกเลยว่าสวยมากเป็นผู้หญิงที่ดูแลตัวเองอย่างดีและคงออกกำลังกายมากพอสมควรถึงได้ดูดีขนาดนี้
“คุณนี่มัน…”
เธอมองหน้าชายหนุ่มอย่างเอาเรื่อง จะทำอะไรก็ไม่รีบทำพูดมากอยู่นั่นแหละ เธอก็ไม่รู้หรอกว่าเค้าทำยังไงบ้างแต่จะยอมเออออไปกับเขานั่นแหละ ในเมื่อหนีไม่ได้ก็สมยอมไปเลยจะได้จบๆไป
“อ่ะๆฉันทำเองก็ได้”
พูดจบเขาก็ขยับตัวลุกขึ้นก่อนจะถอดเสื้อผ้าของตัวเองโชว์ซิกแพคเป็นลอนสวย ทับทิมกลืนน้ำลายลงคอเล็กน้อยก่อนจะเบือนหน้าไปอีกทางอย่างรู้สึกร้อนผ่าวบนใบหน้า ทำไมถึงรู้สึกร้อนแบบนี้ก็ไม่รู้สงสัยแอร์ไม่เย็นล่ะมั่ง
“ยัยหื่น หึ”
เขาขยับเข้าไปใกล้หญิงสาวก่อนจะซุกไซ้ตามตัวอย่างแกล้งหยอก เธอกำมือตัวเองแน่นกัดริมฝีปากอย่างรู้สึกแปลกกับสัมผัสที่ชายหนุ่มมอบให้ในตอนนี้ ทั้งสองคนขยับแนบชิดกันก่อนที่ความเป็นชายจะพองโตพร้อมสำหรับกิจกรรมอันแสนเร่าร้อนสำหรับทั้งคู่
รวีจับความเป็นชายค่อยๆสอดใส่เข้าไปในร่องสาวของเธอ ทับทิมเอามือปิดปากตัวเองไว้เพราะความรู้สึกในตอนนี้มันเหมือนเนื้อฉีกขาดออกจากกัน ชายหนุ่มนิ่วหน้าอย่างเสียวสุดๆทำไมถึงรู้สึกร่องสาวมันฟิตมากขนาดนี้ แต่ว่ามันถูกใจเขามากอย่างบอกไม่ถูก
“อื้อออ จะ…เจ็บ”
หญิงสาวกัดมือตัวเองร้องครางออกมาอย่างทรมาน ไม่คิดว่าครั้งแรกมันจะเจ็บปวดขนาดนี้แล้วเมื่อไหร่มันจะหายสักทีเนี่ย รวีขยับความเป็นชายไม่เร่งรีบนั่นทำให้หญิงสาวถึงกับครางออกมาเสียงดังลั่น เขาจูบปิดปากเธอไม่อย่างนั้นเดี๋ยวคนอื่นได้แห่มากันหมดบ้านแน่
ทั้งสองคนมีความสัมพันธ์ในแบบชายหญิงด้วยกันครั้งแรกและก็ไม่ได้มีใครฝืนใจใคร ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ชายหนุ่มถึงจะพอใจแล้วหยุดรังแกเธอต่อ เขาลุกขึ้นมองหญิงสาวที่ตอนนี้นอนคว่ำหน้าเหม่อมองไปนอกหน้าต่าง เขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อขำระร่างกายให้มันสะอาดก่อนจะหยุดชะงักไปเมื่อมีคราบเลือดติดอยู่
เขาทำความสะอาดให้เรียบร้อยก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องนอน หยิบชุดคลุมมาสวมใส่ก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างเตียง
“ทับทิมประจำเดือนเธอมารึเปล่า”
หญิงสาวส่ายหน้าอย่างเหนื่อยหอบ เขาไม่สนใจเลยว่าเธอจะรับไหวรึเปล่าทั้งที่เป็นครั้งแรกด้วย ไม่แคร์เลยว่าเธอจะเจ็บปวดขนาดไหนใจร้ายที่สุดเลย
“ครั้งแรกใช่มั้ย”
เธอไม่ตอบอะไรก่อนจะเบือนหน้าหนีไปอีกทาง รวียื่นมือไปลูบผมหญิงสาวก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิด
“เจ็บมากมั้ย”
เธอไม่ตอบอะไรหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้าในตอนนี้เธอไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต่อกรกับเขา เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่แล้วกัน รวีถอนหายใจออกมาก่อนจะลงไปนอนกอดเธอแล้วหลับไปพร้อมกัน ตอนแรกว่าจะบอกให้ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่ดูจากสภาพแล้วไม่น่าไหว พรุ่งนี้ค่อยอาบทีเดียวแล้วกัน
เช้าวันต่อมา….
ทับทิมตื่นนอนตอนเช้าตรู่แต่ว่าก็ไม่เจอชายหนุ่มแล้วไม่รู้ว่าออกไปตอนไหนเหมือนกัน แต่ก็ช่างเขาเถอะสมใจอยากแล้วนี่คงพอใจแล้วล่ะมั่ง
เธอค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นก่อนจะนิ่วหน้าอย่างเจ็บแสบในช่วงล่าง เธอยอมเขาขนาดนี้แล้วหวังว่าจะรักษาสัญญาที่ให้ไว้นะแต่ถ้าไม่รักษาสัญญาขึ้นมาเมื่อไหร่บอกเลยนะว่าเธอจะทำเขาเจ็บจนเจียนตายเลยคอยดู ทับทิมลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะลงมาทานข้าวเช้าข้างล่างกับคุณน้าและคุณลุง ส่วนคุณรวีปกติก็ไม่ทานข้าวด้วยอยู่แล้วจึงไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่ไม่เห็น
“ทับทิมมาแล้วเหรอลูก มานั่งข้างน้าสิกินข้าวกัน”
“นมแจ่มคุณหนูของนมล่ะ”
“ไม่ออกมาค่ะสงสัยจะยังไม่ตื่น คุณท่านทานเถอะค่ะนมแบ่งไว้ให้คุณหนูแล้ว ตามสบายนะคะ”
นมแจ่มยิ้มกว้างออกมาก่อนจะเดินออกไปปล่อยให้ครอบครอบครัวเค้าทานข้าวกันไป คุณน้าแอบสังเกตเห็นหลานสาวดูเหนื่อยล้าจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ทำไมดูเหนื่อยขนาดนั้นล่ะลูก หนูพักผ่อนไม่เพียงพอเหรอถ่ายละครเยอะรึเปล่า”
คุณน้าจับตัวหลานสาวมาสำรวจร่างกาย เธอรีบเอามือปิดหน้าอกก่อนจะยิ้มกว้างออกมาทันที
“ไม่เป็นไรค่ะคุณน้าหนูสบายมาก แต่ว่าช่วงนี้นอนไม่ค่อยหลับก็เลยดูเหนื่อยนิดหน่อย เดี๋ยวว่าจะขึ้นไปนอนพักอีกสักนิดรับรองว่าสดชื่นแน่นอนค่ะ”
เธอไม่อยากให้คุณน้าไม่สบายใจเพราะรู้ว่าท่านรักและห่วงเธอมากที่สุด น้าเรย์ได้ยินแบงนั้นก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้างนึกว่ามีอะไรรึเปล่าถึงได้อาการแบบนี้
“ไม่เป็นไรก็ดีไป กินข้าวเถอะน้าตักให้”
น้าเรย์ตักกับข้าวให้หลานสาวพร้อมกับตักให้สามีด้วยอย่างเอกอกเอาใจ ท่านทวีให้เธอได้ทุกอย่างแถมตอนแต่งงานเธอยังได้สินสอดมามากพอสมควร การแต่งงานในครั้งนี้ไม่ได้จดทะเบียนสมรสกันเห็นท่านทวีบอกว่าลูกชายไม่ยอมถ้าอยากจะจดทะเบียนสมรสกับผู้หญิงอื่นต้องทำเรื่องแบ่งสมบัติแยกกันให้หมดก่อนเขาจึงเลือกที่จะไม่ทำและทุกอย่างจะได้เป็นของลูกชายก็เลยเลือกที่จะให้เงินทองของใช้เก็บไว้ดีกว่า
“ทานข้าวไม่รอกันเลย วันนี้ผมอารมณ์ดีจะมาร่วมโต๊ะอาหารด้วยนะ”
รวีเดินยิ้มเข้ามาในห้องอาหารอย่างอารมณ์ดี ทับทิมก้มหน้างุดๆไม่ยอมสบตากับเขาเพราะเรื่องเมื่อคืนเธอยังรู้สึกเขินอายอยู่ ท่านทวีหันไปมองหน้าภรรยาอย่างแปลกใจเพราะตั้งแต่เขาแต่งงานมาลูกชายไม่เคยมาร่วมโต๊ะอาการเลยสักครั้ง
“จะทานข้าวกับพ่อเหรอ”
“ทำไม… ผมทานไม่ได้เหรอ”
“ได้สิ นั่งเลยๆ ปุ๋ยมาตักข้าวให้คุณหนูทีเร็วๆเลยนะ ไปบอกนมแจ่มให้เอาอาหารมาเพิ่มอีก”
ท่านทวีหันไปสั่งแม่บ้านให้รับตักข้าวก่อนที่ลูกชายจะเปลี่ยนใจ รวีนั่งลงตรงข้ามกับทับทิมก่อนจะใช้เท้าสะกิดเธออย่างกวนประสาท หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยก้มลงมองข้างล่างก่อนจะเงยหน้ามองสบตากับเขาที่มองเธอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แถมยังยักคิ้วใส่เธออย่างกวนประสาท ทับทิมยกเท้าตัวเองไปวางไว้ให้ไกลที่สุดเพราะเขาจะได้สะกิดเธอไม่ถึง
“ทานเยอะๆนะคะคุณรวี คุณทวีบอกว่าเป็นของโปรดคุณทั้งนั้นเลยใช่มั้ยคะ”
“ใช่…ของโปรดทั้งนั้นเลย กินสิครับตามสบาย”
เขาพูดกับแม่เลี้ยงแต่สายตามองไปยังหญิงสาวตลอดเวลา ทับทิมรีบก้มหน้ามองจนข้าวตัวเองก่อนจะรีบกินให้อิ่มจะได้รีบอแกไปจากตรงนี้สักที
‘ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิด แต่ดูเหมือนว่าเขาจะทำตามที่พูดนะอย่างน้อยก็พูดดีกับคุณน้าของเธอก็ถือว่าเริ่มต้นได้ดี’
- Writer
