Chapter 9
1615 Words
เวลาผ่านไปทับทิมเริ่มสนิทสนทกับคนในกองถ่ายละคร และเธอก็ได้เริ่มคุยกับซีเจมากขึ้นจนคิดว่าวันหนึ่งเราสองคนอาจจะคบหากันได้ ส่วนคุณรวีเขาก็มายังมานอนค้างกับเธอทุกคืนแค่ยังดีที่เขาไม่ทำอะไรเธอเกินเลยไปกว่านั้น แต่ยังไงก็ต้องหาโอกาสออกไปจากคฤหาสน์หลังนั้นเพราะเธอกลัวว่าเราสองคนจะเกินเลยมากกว่านี้
“คุณซีเจคะวันนี้จะพาทับทิมไปกินข้าวตอนเย็นใช่มั้ย”
“ใช่ครับนัดกันไว้แล้วนี่นา งั้นเดี๋ยวชวนตัววายไปด้วยดีกว่าไปกันหลายคนสนุกดี”
หญิงสาวทำหน้าบึ้งบูดทันที นึกว่าจะได้ไปดินเนอร์ด้วยกันสองต่อสองเสียอีก ช่วงหลังเขาดูเปลี่ยนไปจากเดิมแถมยังเอาใจใส่คุณตัววายอย่างออกนอกหน้า เธอไม่ได้รู้สึกไปเองใช่มั้ยว่าเขาแอบรักเพื่อนแต่มันชวนให้คิดจริงๆ ตอนนี้เธอพอทำใจได้บ้างแล้วถ้าเกิดว่าวันหนึ่งเราสองคนจะจบกันในสถานะเพื่อนที่ดีต่อกัน เขาคุยกับเธอบ่อยและดูเหมือนเราเข้ากันได้ดีมากแต่ว่ากับอีกคนเค้าสองคนดูเหมาะกันมากกว่า
“ไปครับคุณทับทิม”
“ค่ะ”
เธอเดินตามทั้งสองคนไปที่รถก่อนจะนั่งเงียบเพราะเหมือนไปเป็นส่วนเกินของทั้งสองคนมากกว่า เค้าคุยกันกระหนุงกระหนิงเหมือนคู่รักส่วนเธอถามว่ามาทำไมดีกว่า
“นายเลี้ยงนะซีเจ”
“รู้แล้วน่าก็เลี้ยงทั้งสองคนนั้นแหละ ร้านไหนนะคุณทับทิมโอมากาเสะที่ว่า”
“ตรงไปเรื่อยๆค่ะใกล้ถึงแล้วเดี๋ยวทับทิมชี้ให้ดู”
เธอเอ่ยออกมาก่อนจะมองไปข้างถนนเพื่อหาร้านโอมากาเสะร้านโปรดของเธอ และไม่นานทั้งสามคนก็มาถึงที่ ตลอดเวลาที่รับประทานอาหารเธอเหมือนบุคคลที่มาคนเดียวมากกว่าที่จะมาเป็นคู่ เพราะคนข้างๆสองคนเหมือนคู่รักกันอยู่แล้ว
‘สงสัยต้องเลิกหวังซะแล้วล่ะมั่ง เฮ้อ!’
เธอถอนหายใจออกมาก่อนจะหันไปโบกไม้โบกมือให้กล้องที่แพลนมาทางเธอ และไม่นานชั่วโมงที่น่าอึดอัดใจก็จบลงสักที คุณซีเจจะไปส่งเธอที่บ้านหญิงสาวจึงตัดสินใจให้เขาพาไปส่งที่บ้านคุณน้าของเธอ เพราะถ้าไปที่คฤหาสน์ของคุณรวีความได้แตกกันหมด
“ขอบคุณนะคะที่เลี้ยงแถมยังมาส่งอีก”
“ไม่เป็นไรอะไรเลยครับเอาไว้เจอกันใหม่นะ”
“บ๊ายบายนะทับทิม”
ตัววายโบกไม้โบกมือให้เธออย่างสดใส หญิงสาวยิ้มกว้างออกมาก่อนจะโบกมือกลับไปเช่นกัน เธอถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะคิดได้ว่าควรตัดใจดีกว่า ถึงแม้ว่าเขาจะทำดีกับเธอสารพัดแต่เขาไม่ได้ทำให้เธอคนเดียว…
ทับทิมเปิดประตูเข้าไปข้างในตัวบ้านขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเองก่อนจะเก็บเสื้อผ้าที่จำเป็นติดตัวไปด้วย ก่อนหน้านี้เธอหยิบไปไม่กี่ชุดเองจึงต้องเอาไปเพิ่มอีก จากนั้นก็ขับรถของตัวเองไปที่คฤหาสน์ของคุณรวีเธอเดินทางค่อนข้างใช้เวลาเพราะว่าเป็นคนขับรถไม่เร็วมากจึงทำให้มาถึงที่บ้านดึกมากพอสมควร ดูเหมือนว่าทุกคนจเข้าห้องนอนของตัวเองไปหมดแล้วเธอจึงเลือกที่จะกลับห้องของตัวเองมากกว่าจะไปทักทายใคร
รวีกดโทรศัพท์ไปหาหญิงสาวอย่างหงุดหงิด เขาบอกเธอแล้วว่าให้กลับมาพร้อมกันแต่พอตกเย็นก็หายไปเลยแถมยังไม่รับโทรศัพท์อีก ลูกน้องของเขาไปสืบมาแล้วว่านั่งรถไปกับตัววายและซีเจ ทั้งสามคนไปทานอาหารด้วยกันจนดึกดื่นโดยไม่บอกเขาก่อนเพราะฉะนั้นเด็กดื้อต้องถูกลงโทษอย่างหนัก
ชายหนุ่มชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูห้องข้างๆ เขาลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องนอนก่อนจะเข้าไปหาทับทิมทันที เธอตาโตอย่างตกใจอยู่ๆเขาก็เข้ามาไม่ให้สุ่มให้เสียงแถมยังทำหน้าตาเหมือนโกรธใครมาเป็นสิบชาติงั้นแหละ
“คุณรวี!”
“ฉันบอกเธอว่ายังไงให้กลับด้วยกันไม่ใช่เหรอทำไมถึงไม่รอแถมยังไปกินข้าวกับคนอื่นหน้าตาเฉย อยากโดนลงโทษใช่มั้ย”
รวีโอบเอวหญิงสาวขยับเข้ามาใกล้ก่อนจะโน้มใบหน้าไปจูบหญิงสาว เธอรีบเบี่ยงตัวหลบก่อนจะพูดเพื่อให้เขาใจเย็นขึ้น
“ใจเย็นก่อนนะคะคือหนูลืมบอก”
“ทำไมเธอถึงไปทานข้าวกับซีเจได้ เพิ่งแสดงละครด้วยกันไม่นานแต่สนิทกันเร็วดีนะ”
“เราสองคนเคยเจอกันผ่านๆค่ะอีกอย่างเค้าเป็นคนไว้ใจได้ไม่เหมือนกับคุณที่ไว้ใจไม่ได้”
ทับทิมเถียงชายหนุ่มอย่างไม่ยอมแพ้ก่อนจะดันตัวเขาออกแต่ดูเหมือนว่าเขาจะโกรธหนักกว่าเดิมอีก
“นี่เธอชมคนอื่นต่อหน้าฉันเหรอ”
“ก็เค้าดีหนูก็ชมมันก็ถูกแล้วนี่คะ คุณจะมายุ่งอะไรนักหนาแฟนก็ไม่ใช่ทำไมจะต้องมาจู้จี้จุกจิกเรื่องไม่เป็นเรื่องด้วย”
หญิงสาวมองชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ ทำเหมือนหึงหวงเธอไปไปได้ นอนด้วยกันหลายเดือนใช่ว่าจะเป็นอะไรกันสักหน่อย อีกอย่างเขาไมมีสิทธิ์ที่จะมาบังคับเธอแบบไหนก็ได้ และครั้งนี้เธอจะไม่ยอมเขาอีกต่อไป
“อยากเป็นเหรอ… แต่ฉันไม่ให้หรอกนะสถานะแฟนอ่ะ แต่ว่า..”
“แต่ว่าอะไรคะ”
เธอเอ่ยถามอย่างระแวงชายหนุ่ม ผลักเขาให้ออกห่างก่อนจะวิ่งหนีไปชนขอบเตียง ทับทิมล้มลงนั่งก่อนจะมองเขาอย่างเริ่มกลัว
“แต่ว่าฉันจะให้สถานะความเป็นผัวกับเธอได้นะ”
พูดจบเขาก็ดันตัวหญิงสาวให้ล้มลงก่อนจะขึ้นไปคร่อมบนตัวแล้วโน้มใบหน้าไปจูบหญิงสาวอย่างระบายอารมณ์ เธอดีดดิ้นไปมาอย่างต่อต้านแต่ดูเหมือนว่าสู้แรงเขาไม่ได้เลยสักนิดเดียว
“คุณรวีปล่อยนะ กรี๊ดดด”
เธอกรีดร้องออกมาก่อนจะตีหน้าอกชายหนุ่มหลายที รวีปลดกระดุมชุดของเธอก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
“ร้องดังกว่านี้สิให้พ่อกับน้าของเธอมาเห็นว่าเราสองคนกำลังทำอะไรกันอยู่ จะได้ไม่ต้องหลบๆซ่อนๆหรือว่าปิดบังอะไรทั้งนั้น เอาแบบนี้ดีมั้ย”
พูดจบเขาก็ลูบแก้มหญิงสาวก่อนจะเริ่มซุกไซ้ตามซอกคออย่างหื่นกระหาย ทับทิมกัดริมฝีปากตัวเองแน่นอย่างไม่กล้าส่งเสียงดัง เธอไม่อยากให้ใครรู้ว่าเขากับเธอนอนด้วยกันทุกคืนโดยเฉพาะคุณน้าของเธอถ้าท่านรู้ขึ้นมาคงเสียใจมากและชีวิตคู่ของท่านที่กำลังสวยงามอาจจะพังลงเพราะเรื่องพวกนี้ได้
“ไม่ขัดขืนเหรอ… มาแปลกนะเนี่ย”
“ถ้าหนูยอมคุณ… หนูจะขอได้ทุกอย่างมั้ยคะ”
เธอเอ่ยออกมาเสียงสั่น ถ้าเธอจะขออะไรจากเขาสักอย่างช่วยทำดีกับคุณน้าแล้วก็ไม่ไปยุ่งเกีี่ยวให้ท่านไม่สบายใจ ถ้าเขาทำได้เธอจะยอมเขาทุกอย่าง รวีผละออกเล็กน้อยก่อนจะมองหญิงสาวอย่างแปลกใจ เธอจะต้องต่อต้านที่เขาทำแบบนี้สิไม่ใช่มีข้อต่อรอง…
“ขอทุกอย่างนี่คือขออะไร… เงิน แบรนด์เนม รถ บ้าน หรือบทบาทนางเอก ได้สิฉันให้ได้นะ”
“ไม่ค่ะ ขอแค่คุณช่วยทำดีกับคุณน้าอย่าทำให้ท่านไม่สบายใจให้ท่านมีความสุขกับคุณพ่อของคุณ แค่นี้ได้มั้ยคะ”
ทับทิมเอ่ยออกมาเสียงอ้อนวอน ชายหนุ่มเงียบไปอยู่นานจนเธอกลัวใจเขาเหลือเกิน หรือว่าเธอจะคิดผิดที่โง่เอาตัวเองไปแลกกับความสุขของคุณน้า หรือเพราะว่าตัวเธอไม่สำคัญพอที่จะทำให้เขายอมญาติดีกับน้าของเธอ
“ช่างมันเถอะค่ะถือซะว่าหนูไม่ได้พูดแล้วกัน ต่อจากนี้ไปคุณช่วยอยู่ให้ห่างหนูนะคะถ้าคุณอยากจะใจร้ายกับคุณน้าหนูก็จะปกป้องเต็มที่เหมือนกัน และถ้าเกิดว่าคุณ…”
“โอเคฉันตกลง… ถ้าเธอยอมอยู่ตรงนี้เป็นของฉันคนเดียว สัญญาว่าฉันจะปฏิบัติกับน้าของเธอดีๆถึงแม้ว่าฉันจะไม่ชอบขี้หน้าและไม่อยากให้แต่งงานกับพ่อแต่แรกก็เถอะ แต่ว่าถ้าของแลกเปลี่ยนมันคุ้มฉันก็จะยอมปล่อยผ่านนะ แต่ถ้าเธอเกเรกับฉันเมื่อไหร่ฉันจะพังครอบครัวใหม่ของพ่อให้พินาศไปเลย”
เขาเกลี่ยแก้มหญิงสาวอย่างแผ่วเบาก่อนจะโน้มใบหน้าไปจูบริมฝีปากหญิงสาวอย่างดูดดื่ม ทับทิมกำมือแน่นก่อนจะหลับตาลงปล่อยให้ชายหนุ่มทำตามอำเภอใจ แต่ถ้าวันหนึ่งเขาผิดสัญญาเมื่อไหร่ตอนนั้นเขาจะต้องเจ็บปวดมากกว่าที่เธอรู้สึกเป็นร้อยเท่าพันเท่า รวีลูบไล้ทรวงอกของหญิงสาวบีบเค้นหน้าอกเล่นอย่างเพลิดเพลิน แบบนี้สิถึงจะคุ้มกับสิ่งที่ขอ…
- Writer
