พันธะรักสิบแสนร้าย (สิบแสน:น้ำฟ้า)

ตอนที่ 2 จะกอดกันอีกนานไหม

"งั้นกูขอคุยกับมึงหน่อยไอ้แสน"

"กูไม่ได้มาเพื่อคุย กูมาเพื่อรับลูกไปอยู่ด้วยเท่านั้น" มึงหูหนวกเหรอไอ้ยอด ไปหาหมออีกคนไหม

"ไม่นะคะ!" เธอคงทำใจไม่ได้แน่หากว่าเขาจะพรากสิบหมื่นไปจากเธอ

"พี่ยอด" น้ำฟ้าส่ายหัวกับพี่ชายตัวเอง ให้พี่ยอดช่วยเธอที

ยอดกุมมือน้ำฟ้า

"ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง พี่อยู่ตรงนี้ อะไรที่ฟ้ากังวลพี่จะไม่ให้มันเกิดขึ้นแน่นอน"

เขารู้ว่าน้ำฟ้ากังวลเรื่องลูก สิบแสนออกปากมาขนาดนี้ว่าจะมารับแค่ลูกแต่ไม่รับแม่ และเขาคงจะปล่อยให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นไม่ได้เหมือนกัน

"มึงจะคุยอะไรกับกู" สิบแสนมองภาพนั้นด้วยความหงุดหงิด ขนาดอยู่ต่อหน้าเขาแท้ๆ ยังกล้า

เมื่อกี้ยังโอบกอดกันไม่พอ นี่ยังมาจับมือกันอีก ไม่อายฟ้าอายดิน ไม่อายเจ้าที่เจ้าทาง ไม่อายผีบ้านผีเรือน ไม่อายจิ้งจกตุ๊กแก ไม่อายมดแมลงสาบ

สรุปก็คือไม่อายอะไรเลยสักอย่างเพราะไม่มียางอายกัน!

"ไปคุยกันข้างนอก"

ยอดพยักพเยิดหน้าแล้วเป็นฝ่ายเดินออกไปก่อน สิบแสนจึงเดินตาม ไม่ลืมหันไปดูฝั่งที่ลูกชายเขานอน อีกฝ่ายยังคงนอนนิ่งไม่รับรู้ว่าพ่อตัวเองมาหาแล้ว และจะรับไปอยู่ด้วยกัน

ยอดข้ามถนนไปอีกฝั่งเพราะไม่อยากให้น้ำฟ้าได้ยิน ไปหยุดข้างรถของสิบแสน เขารู้จักนิสัยสิบแสนดีว่าฝ่ายนี้เป็นคนพูดเสียงดังและไม่รักษาน้ำใจใครอยู่แล้ว คิดยังไงก็พูดอย่างนั้น

สิบแสนเดินมาถึงยอด ยืนกอดอกหันหน้าไปอีกทาง ไม่อยากมองหน้าที่หล่อน้อยกว่าเขาของมันให้เสียสายตา

ต่อให้มันกราบตีนเขา แต่นั่นไม่ใช่เพราะมันสำนึก มันห้ามไม่ให้เขามายุ่งกับลูกกับเมียคิดได้ยังไง!

อ๋อ ไม่ใช่เมียแล้ว

ว่าจะให้เป็นเมีย แต่มายืนให้ไอ้ยอดทั้งกอดทั้งจับก็ไม่ต้องเป็น!

"ที่กูตัดสินใจไปหามึงแล้วเล่าความจริงให้มึงฟังก็หวังอยากให้น้ำฟ้ากับลูกมีที่พึ่งพิง กูสงสารหลานกับน้อง แต่ถ้ามึงคิดจะดูแลแค่ลูกแต่ไม่เอาแม่ กูคงให้มึงพาหลานกูไปไหนไม่ได้"

"มึงเป็นใคร เป็นพ่อของลูกกูเหรอถึงจะมาห้าม" เขาทำจนปวดเอวไปหมด จู่ๆ จะให้มันมาออกคำสั่ง หากมันอยากออกคำสั่งมาก ก็ไปทำลูกเอง!

"กูพูดในฐานะที่กูดูแลน้ำฟ้ากับหลานมาตลอด กูเห็นความลำบากทุกอย่างในชีวิตน้ำฟ้า"

"มึงอยู่ 'คันคาย' ไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมมึงต้องเสนอหน้ามาอยู่ที่ 'คุยใหญ่' ด้วย"

"เพราะกูเป็นห่วงหลาน เป็นห่วงน้ำฟ้า กูเลยมานอนค้างที่นี่ แต่พักหลังๆ กูไม่ค่อยได้อยู่ดูแล กูเลยเป็นห่วงสองแม่ลูกที่ต้องอยู่เพียงลำพัง"

"งั้นหลังจากนี้ไม่ต้อง เดี๋ยวกูดูแลเอง"

"ทั้งแม่และลูกใช่ไหมไอ้แสนที่มึงจะดูแล?"

ไม่รู้ ใครบอกมาทำให้กูเห็นเอง

"กูขอล่ะ มึงอย่าคิดที่จะพรากลูกไปจากน้ำฟ้าเลย กูรู้ว่ามึงสามารถให้สิ่งดีๆ กับลูกมากกว่าน้ำฟ้าได้ แต่สงสารคนที่อุ้มท้องและคลอดลูกมาเองด้วยไอ้แสน"

"ยังไงวันนี้กูก็ต้องได้ลูกกูกลับไปด้วย" พูดอะไรยาวเหยียดขี้เกียจฟัง

"ได้ กูจะคุยกับน้ำฟ้าให้พาลูกไปอยู่กับมึง" เขาเห็นว่าดีเพราะบ้านของสิบแสนหลังใหญ่กว่า ที่ค่ายมวยค่อนข้างกว้างขวางมีที่วิ่งเล่นให้สิบหมื่นตอนโต

สิบแสนเดินขึ้นไปนั่งอยู่บนรถเปิดแอร์สบายใจเฉิบ สรุปไปทั้งแม่ทั้งลูกนะ หึ

ยอดเห็นอย่างนั้นเดินข้ามถนนกลับไปอีกฝั่ง น้ำฟ้าก็รีบเดินมาหาเขาทันที

"พี่ยอด ฟ้าไม่ให้ลูกเขานะคะ" มีอย่างที่ไหนจะมาพรากลูกไปจากเธอ ใจร้ายมากผู้ชายคนนี้ ในอดีตใจร้ายยังไงปัจจุบันยังคงใจร้ายไม่เปลี่ยนแปลง

ตั้งแต่วันที่เธอรู้ว่าตัวเองท้อง จนกระทั่งคลอดลูก เธอก็ไม่เคยเห็นหน้าพ่อของลูกเลยสักครั้ง เพราะฉะนั้นลูกของเธอไม่จำเป็นต้องมีพ่อก็ได้

"ฟ้า" ยอดจับสองมือเรียวมากุม เขารู้ว่าน้ำฟ้าไม่โอเคในสิ่งที่เขาจะพูดต่อไปนี้ แต่เขาคิดว่ามันดีต่อสองแม่ลูกในภายภาคหน้า

"พี่คุยกับมันแล้ว มันไม่ได้จะเอาแค่ลูก แต่มันจะรับฟ้าไปด้วย"

"ไปไหนคะ"

"ไปอยู่ที่ค่ายมวยของมัน"

"ฟ้าไม่ไป" น้ำฟ้าส่ายหัวทันที เธออยู่ที่นี่ก็มีความสุขดีอยู่แล้ว อย่าต้องให้ไปอยู่กับคนใจร้ายเลยนะ

"พี่ห่วงเรา ห่วงหลาน อย่างน้อยช่วงที่พี่ไปทำงานฟ้าก็ยังมีมัน หากไม่อย่างนั้นพี่ต้องทำงานไปด้วยพะวงไปด้วย อีกอย่างสิบหมื่นจะได้มีพ่อ ลูกของฟ้าจะมีครบทั้งพ่อและแม่อย่างคนอื่นๆ ไง"

"ฮึก" น้ำฟ้าปล่อยโฮออกมาเมื่อคิดว่าตัวเองต้องไปจากที่นี่ แถมยังต้องไปอยู่กับคนที่เขาไม่ได้ยินดีตั้งแต่แรก

เพราะหากวันนี้เธอไม่มีลูกกับเขา เขาก็คงไม่มาเจอ เขาไม่มีความรู้สึกดีๆ ให้เธอสักนิดแล้วเราจะอยู่กันยังไง

"ไอ้แสนมันไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรขนาดนั้นหรอก ถึงมันจะพูดจาหมาไม่แดก แต่ฟ้าคิดดูสิ พอพี่ไปบอกมันว่าฟ้ามีลูกกับมัน มันก็รีบวิ่งแจ้นมารับผิดชอบ"

"แต่ในอดีตเขาก็เคยทิ้งฟ้านะคะ" เขารักลูก แต่เขาไม่ได้รักเธอ

"เพราะมันคิดว่าฟ้าคือแฟนของพี่ หากวันนั้นมันรู้ว่าเราไม่ใช่ มันอาจไม่ทำแบบนั้นก็ได้"

"ฮึก" น้ำฟ้าโผเข้ากอดคนพี่ ยอดก็รีบโอบกอดน้องทันที เขาเข้าใจความรู้สึกของน้ำฟ้า

การกลับมาเจอสิบแสนครั้งนี้เป็นการนำพาความรู้สึกเดิมๆ กลับมาว่าสิบแสนเคยทำน้ำฟ้าเจ็บหนักขนาดไหน

โดนฟันแล้วทิ้งไม่พอ แถมยังตั้งท้องด้วย น้ำฟ้าต้องลาออกจากการสอนหนังสือเพราะไม่มีคนเลี้ยงลูกให้ แถมแม่ก็หนีไปอยู่กับผัวใหม่เพราะรับไม่ได้ในสิ่งที่ลูกสาวเป็น

มาวันนี้สิบแสนยังออกปากว่าจะเอาแค่ลูกอีก จึงทำให้น้องสาวเขาเสียใจหนักมาก

แต่เขายังเชื่อ เชื่อว่าสักวันไอ้แสนมันคงจะรักน้ำฟ้าได้ เพราะน้องสาวของเขาจิตใจดี ใครอยู่ใกล้นานวันเข้าต้องมีหลงรักแน่นอน

"จะกอดกันอีกนานไหม"

สิบแสนทนรอไม่ไหวเดินลงมาจากรถมายืนกอดอกมอง คนหนึ่งกอดอย่างกับจะให้จมหายลงไปกับอก ส่วนอีกคนร้องไห้อย่างกับว่ามีใครตาย ดูละครมากไปหรือเปล่าฮะ

กับแค่ต้องเปลี่ยนที่อยู่ใหม่ทำไมมันถึงยุ่งยาก หากคิดถึงบ้าน ระยะทางห้ากิโลเมตรขับรถกลับมา คุยใหญ่กับค่ายมวยของเขามันก็อยู่ห่างกันแค่นี้

"ไปเก็บของเถอะ" ยอดบอกกับน้ำฟ้า

"ไม่ต้องเก็บขึ้นรถเลย เดี๋ยวให้คนมาขนของเอง" โทรกริ๊งเดียวก็จบ ไม่มีอะไรยุ่งยากเท่าแม่ของลูกเขาแล้ว เล่นตัว ลีลา จะเรียกค่าตัวเหรอ เขาให้ยี่สิบล้าน หรือจะเอาทั้งรถทั้งบ้านก็ว่ามา

จดทะเบียนสมรสเลยไหมล่ะ หรือจะแต่งงานก่อนจะได้ให้พ่อแม่ไปสู่ขอ

"ไปวันนี้เลยเหรอคะ" น้ำฟ้ายังไม่ทันตั้งตัว รู้สึกใจหายที่ต้องจากบ้านไปทันที

"นั่นสิ ไปวันนี้เลยเหรอไอ้แสน" อะไรมันจะปุบปับขนาดนั้น

"ไปวันนี้ และเดี๋ยวนี้ จะรอประธานมาตัดริบบิ้นเหรอ" เอ่ยจบสิบแสนเดินเข้าบ้านเพื่อจะไปหาลูก เห็นเด็กน้อยขยับยุกยิกในเปลพอดี ตัดสินใจก้มลงอุ้มลูกน้อยขึ้นแนบอก

แต่ท่าทางเก้ๆ กังๆ ของเขาทำให้น้ำฟ้าที่เดินตามเข้ามาดูเห็นลูกชายจะหล่นรีบวิ่งเข้ามาประคอง

"ไม่ต้อง!"

"แต่คุณอุ้มลูกไม่ถูกค่ะ"

ไม่ช้อนตูด แต่โอบเอาแค่แผ่นหลัง สองขาดีดดิ้นไปมาเธอกลัวสิบหมื่นหล่นลงพื้น อีกฝ่ายใช่ตัวเล็กๆ ที่ไหน สิบหมื่นค่อนข้างสมบูรณ์

"ฉันเป็นพ่อ คงปล่อยให้ลูกตกลงไปตายหรอกมั้ง"

เด็กน้อยเริ่มหน้าเสียเมื่อมองเห็นคนที่อุ้มตัวเองไม่ใช่ลุงยอด เบะปากก่อนจะตามมาด้วยเสียงร้องไห้ดังลั่นบ้าน

"เอามาให้ฟ้าก่อนค่ะ"

น้ำฟ้ารีบขอ สิบแสนจึงยอมส่งให้ เกิดเป็นผู้ชายทำไมร้องไห้เก่งเหลือเกิน

หญิงสาวรับมาแนบอกพลางเอามือลูบแผ่นหลังเล็กปลอบแล้วเดินออกห่าง สิบหมื่นกอดคอแม่ตัวเองแน่น

สิบแสนถอนหายใจแรง มองแม่ของลูกที่ยังคงปลอบเด็กตัวเล็กสะอื้นไห้ ทว่าเวลาไม่นานเด็กน้อยก็หยุดร้องไปในที่สุดเมื่อได้ของเล่นในมือ

น้ำฟ้าหย่อนสะโพกลงบนโต๊ะไม้ตัวยาว สิบแสนเดินมานั่งลงข้างๆ นั่นจึงทำให้เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมองคนหน้าแปลกไม่วางตา

"ชื่ออะไร!" สิบแสนมองหน้าคนตัวเล็ก ฝ่ายนั้นเริ่มเบะปากอีกครั้ง

"ลูกฟ้าไม่ชอบคนพูดเสียงดังค่ะ"

"เป็นผู้ชายทำไมต้องกลัวเสียงดัง"

จบประโยคของสิบแสน เด็กน้อยร้องก๊ากขึ้นอีกครั้งแล้วปีนขึ้นหาแม่ น้ำฟ้ารีบลูบหลังปลอบ ก่อนจะพาลุกเดินออกห่าง

"ไอ้แสนมึงก็เบาๆ หน่อยเด็กมันตกใจ" ยอดที่ยืนดูอยู่ด้านนอกเอ่ยออกมา จะรอดไหม เขาคิดถูกหรือเปล่าที่จะให้น้องกับหลานไปอยู่บ้านมัน

"นี่ไม่ใช่เรื่องของมึง มึงคนนอก กลับคันคายไปได้แล้ว"

มายุ่งเรื่องครอบครัวคนอื่นทำไม หากอยากมีปากมีเสียงได้ โน่น ไปหาเมียแล้วทำลูกเอง!

ส่วนนี่ของกู กูทำเอง ตั้งใจซอยเน้นๆ ดันเข้าไปลึกมากถึงได้ลูกชาย

ยอดถอนหายใจออกมาแรงๆ จะพูดอะไรมันก็อ้างว่ามันเป็นพ่อ มันมีสิทธิ์ ส่วนเขาเป็นคนนอกอย่างมันว่า

"ลูกชื่ออะไร" สิบแสนถามอีกครั้ง ไม่ตอบก็จะถามมันอยู่เนี่ย ดูซิว่าวันนี้จะได้คำตอบไหม

"สิบหมื่นค่ะ"

สิบหมื่น?

สิบแสนคิดตาม รู้สึกพอใจอยู่ลึกๆ ที่จริงน้ำฟ้ารักเขามากนี่หว่าถึงได้แอบตั้งชื่อลูกคล้องจองกับเขา

"มึงรีบไสหัวไปเลยไอ้ยอด"

สิบแสนรีบไล่อีกครั้งเมื่อเห็นยอดยังไม่ไปไหน เอาแต่ยืนมองลูกกับเมียเขาอยู่นั่น สงสัยอยากมีเรื่องจริงๆ

ยอดถอนหายใจปลงๆ ยังไงน้ำฟ้ากับลูกก็ต้องไปอยู่กับมันไม่มีทางเลี่ยง และเขาเชื่อว่าไอ้แสนมันคงไม่ทำอะไรน้ำฟ้าหรอก จึงเดินไปขึ้นรถที่จอดอยู่ตรงหน้าบ้านแล้วขับออกไป