ตอนที่ 5
เสาร์-อาทิตย์ (ต่อจากสามวันที่แล้ว)
เพชรตะวันเห็นรถคันเดิมเมื่อวันก่อนขับเลี้ยวเข้าไปจอดอยู่หน้าบ้าน เขารีบวิ่งขึ้นไปชั้นสองของตัวบ้าน ก่อนที่จะรีบหยิบกล้องส่องไกลเพื่อส่องดูภายในบ้านเช่าหลังนั้น เขาอยากรู้ว่าเธอเป็นใครกันแน่
เขาเห็นเด็กตัวน้อยเมื่อสามวันก่อน เขานึกชื่อเธอขึ้นมาได้ ‘เจ้าเอย’ เธอกำลังนั่งเล่นอยู่คนเดียวระหว่างที่แม่ของเธอกำลังจัดกระเป๋าเสื้อผ้าเข้าตู้ ตอนนี้เจ้าเอยนั่งเล่นอยู่บนโซฟานั่งดูมือถือไป ส่วนผู้เป็นแม่เมื่อจัดของเสร็จก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ ไม่นานเธอก็เดินออกมาเรียกลูกสาวด้วยการใส่เพียงแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมา ก่อนที่จะพาลูกสาวเข้าไปอาบน้ำด้วย
เพชรตะวันวางกล้องส่องทางไกลลง และคิดอะไรเรื่อยเปื่อยตามนิสัยคนช่างฝันและจินตนาการ จนเธอคนนั้นเดินออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวอีกครั้ง กล้องส่องทางไกลที่เพิ่งวางไปเมื่อสักครู่จึงถูกหยิบขึ้นมาส่องทันทีแล้วภาพที่เห็นก็เล่นทำเอาเด็กหนุ่มใจเต้นโครมครามเลยทีเดียว เรียกได้ว่าเลือดกำเดาแทบพุ่ง
หญิงสาวคนดังกล่าวเดินมายืนหยุดตรงหน้ากระจกเธอกำลังยืนเช็ดผมที่เปียกอยู่ตรงนั้น ในใจนั้นเขาอยากจะเห็นเธอกระตุกผ้าเช็ดตัวผืนนั้นออก เขาค่อย ๆ เธอมองตั้งแต่นิ้วเท้าไล่ขึ้นไปเรื่อย ๆ อย่างช้า ๆ จนขยับมาถึง
ต้นขาอวบ หัวใจของเด็กหนุ่มเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ และมองขึ้นไปอีกนิดก็ทำเอาหัวใจของเขาก็รัวขึ้นอย่างไม่เป็นท่าดุจราวกองสะบัดชัย
เธอเปลือยกายและหยิบชุดกางเกงขาสั้นที่วางอยู่บนเตียงมาสวมใส่ และเดาว่าคงยังไม่ทันใส่ชุดชั้นใน เพราะเขาเห็นเธอหยิบมาใส่แค่นั้น ก่อนที่เธอจะหยิบเสื้อตัวโคร่งขึ้นมาสวมปิดคลุมกางเกงขาสั้นของเธออีกที
และเมื่อสักครู่ช่วงที่เธอเปลื้องผ้าเขาก็มองทะลุเข้าไปจนเห็นเนื้อใน และขนรำไรบริเวณเนินเนื้อของเธอ หน้าท้องที่ราบเรียบเมื่อสักครู่ ก็พอจะบ่งบอกได้ว่าเธอไม่น่าจะเคยมีลูกมาก่อน เพราะเขาไม่เห็นร่องรอยนั้นเลย หรือว่าอาจจะไม่ทันสังเกตก็เป็นได้ แล้วอยู่ ๆ ใจของเขาก็เต้นรัวอีกครั้ง...