โรงแรมเอื้องลานนา (เชียงใหม่)
“เจซี! นายไปบอกซาเก้หน่อย ว่าฉันไม่สบาย จะกลับกรุงเทพฯ”
เลโอนาดท์ใส่เสื้อคลุมเดินออกมาบอกคนสนิท หลังจากหาข้ออ้างมาได้สักพัก
“ฮะ! บอสเป็นอะไรครับ” เจซีถามพลางมองสำรวจผู้เป็นนายอย่างงงๆ
“ไม่ต้องถาม! ไปบอกตามนี้” เลโอนาดท์เอ่ยเสียงเข้ม
“ครับๆ” เจซีตอบก่อนจะหันเดินออกไป แต่ดีน มือขวาคนสนิทของโดมินิกก็เดินสวนเข้ามาซะก่อน
“สวัสดีครับคุณลีโอ”
“มีอะไร?” เลโอนาดท์รู้สึกสังหรณ์ใจขึ้นมาตงิดๆ
“คือบอสมีธุระด่วนต้องจัดการ วันนี้เลยเข้าประชุมด้วยไม่ได้ครับ” ดีนรีบรายงาน
“อ้าว! แล้วซาเก้ไปไหน” เลโอนาดท์ถามกลับด้วยสีหน้าตึงๆ
“อะ...เอ่อ...ผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน พอบอสบอกเสร็จก็วางสายไป พอผมโทร. กลับ บอสก็ปิดเครื่องไปแล้วครับ” ดีนบอกอย่างไม่รู้จะทำยังไง
‘หึ! อย่างกับรู้ทัน’ เลโอนาดท์กลอกตาก่อนจะบอกคนสนิทที่ยืนทำหน้างงๆ อยู่ใกล้ๆ
“พวกนายไปเตรียมตัวรอที่ข้างล่าง เดี๋ยว
