ตอนที่ 6 Heartless : ไม่มีคำว่าไม่ได้...

2570 Words

Heartless พ่ายรักมาเฟีย ไม่มีคำว่าไม่ได้... “ งานที่ว่ารวมถึงงานบนเตียงด้วยมั้ย ?” และสิ่งที่ร่างสูงพูดออกมาทำเอาริชาหน้าชาขึ้นมาทันที “ พี่พูดแบบนี้หมายความว่าไง ?” ริชาถามออกไปด้วยความโมโห นัยน์ตาคู่สวยมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเฮลด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่น ภายนอกริชาดูเหมือนไม่สู้คน แต่จริงๆเธอเป็นคนที่ไม่ยอมคนเลยต่างหากละ “ จริงจังหรอ ? ฉันแค่พูดเล่น...ไม่เห็นต้องโมโหขนาดนั้นเลย..” “ ก็ถ้ามีคนมาพูดกับพี่แบบนี้ พี่คิดว่าไงอะ?” “ ฮึ...ก็คงหัวร้อนแบบเธอตอนนี้มั้ง...” เฮลหัวเราะในลำคอนิดๆ ก่อนจะตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่แคร์อะไร... “ นี่พี่เป็นอะไรมากปะ ?! ” ร่างบางพูดออกไปด้วยความหงุดหงิดก่อนที่เธอจะขยับตัวหันไปทางประตูรถ เธอรู้สึกอยากจะขยุมหัวผู้ชายข้างกายเธอมากจริงๆ ตลอดการเดินทางภายในรถเงียบสนิทไม่มีบทสนทนาอะไรระหว่างเธอกับเฮลอีก ร่างบางเองก็ไม่คิดจะชวนเขาต่อบทสนทนาอะไรด้วยทั้งนั้น ในตอนนี้เธอทั้งอึดอัดแล้วก็อยากให้ถึงคลับไวๆ และภาวนาขอให้เธอกับเขาไม่ต้องมาใกล้กันแบบวันนี้อีก เธอรู้สึกว่าเธอควบคุมตัวเองไม่ได้ทุกครั้งที่ได้ใกล้กับเขา...เธอรู้สึกตัวเองต้องปั่นป่วนเพราะผู้ชายคนนี้ตลอดเวลาและไหนจะเรื่องคืนนั้นอีก ร่างบางยิ่งคิดยิ่งปวดหัวก่อนจะรีบสะบัดหน้าไปมาเพื่อไล่ความคิดนั้นออกไปโดยที่เธอไม่ทันคิดว่าทุกๆ การกระทำของเธอ มันอยู่ในสายตาคมที่ปรายตามองมาที่เธอเป็นระยะ ร่างสูงนึกขำอยู่ภายในใจเขาอยากจะรู้ว่าร่างบางจะทำเป็นไม่รู้ว่าเขาเป็นผู้ชายในคืนนั้นไปอีกนานแค่ไหน... @CLUB ONYX ทันทีที่รถแลมโบกินี่จอดหน้าคลับ...ร่างบางเองก็ถอนหายใจออกมาอย่างลืมตัวและพอนึกขึ้นได้เธอก็รีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะรีบปลดที่คาดเบลออกทันที แต่ไม่ทันที่มือบางจะได้ปลดตัวล็อกออกจู่ๆร่างสูงที่นั่งนิ่งอยู่ข้างเธอในตอนแรกก็เอี้ยวตัวเข้ามาประชิดตัวเธออย่างรวดเร็ว ริชาขยับตัวหนีจนหลังเธอไปชิดกับประตูรถดวงตากลมโตมองไปที่ใบหน้าคมคายที่เขาขยับเข้ามาใกล้เธอจนระยะทางของใบหน้าห่างกันเพียงแค่ไม่กี่เซ็น...และที่ทำให้ร่างบางสติเกือบหลุดก็คือกลิ่นกายหอมๆจากร่างสูง “ พะ พี่เฮล...” ริชาเรียกร่างสูงพร้อมดันอกแกร่งเอาไว้ เธอสบตานัยน์ตาคมที่กำลังจ้องมองมาที่เธอด้วยแววตาเรียบนิ่ง ยิ่งเขามองเธอด้วยสายตาแบบนี้มันยิ่งทำให้เธอหายใจไม่ทั่วท้อง เธอกำลังทำตัวไม่ถูกไม่รู้จะทำยังไงกับสถานการณ์ในตอนนี้เพราะเฮลเอาแต่มองหน้าเธอและไม่มีทีท่าว่าจะผละไปจากเธอเลย... “ พี่เฮลจะทำอะไรคะ ?” เป็นอีกครั้งที่ร่างบางถามเขาออกไป..เฮลยกยิ้มที่มุมปากน้อยๆก่อนจะลดมือลงไปที่ตัวปลดเข็มขัดนิรภัยที่ออกแบบมาให้ปลดแตกต่างไปจากรถคันอื่น... “ ฉันปลดที่คาดเบลท์ให้...” “ เอ่อค่ะ ขอบคุณ...” ร่างบางเอ่ยขอบคุณก่อนจะขยับตัวเพื่อลงจากรถ แต่เธอก็ขยับตัวได้เพียงนิดเพราะร่างสูงตรงหน้ายังไม่ยอมผละตัวไปจากเธอ “ คือพี่ปลดเสร็จก็ขยับตัวออกไปดีมั้ยคะ ?” “ ฉันรู้สึกว่า...ฉันคุ้นหน้าเธอจัง..” เฮลจงใจพูดพร้อมกับสบตาริชาแบบที่เขาเองก็ไม่ยอมละสายตาไปไหนเลย ในขณะที่นัยต์กลมสั่นไหวไปด้วยความเลิ่กลั่ก... เอาไงดีละ...ถ้าเธอหลบตาเขา...เขาต้องมองว่าเธอมีพิรุธแน่แต่ถ้าสู้สบตาแบบนี้ เธออาจจะหัวใจวายตายเพราะสายตานิ่งๆจากร่างสูงตรงหน้าก็ได้... “ ไม่หรอกค่ะ พี่เฮลน่าจะคิดไปเอง...” ร่างบางพูดออกไปพร้อมกับหลบสายตาไปทางอื่นทันที ริชาแอบกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะพยายามทำตัวไม่ให้พี่พิรุธที่สุดแต่สิ่งที่เธอเป็นอยู่นั่นแหละที่ทำให้เธอดูมีพิรุธที่สุดแล้ว ร่างสูงที่กำลังแกล้งร่างบางตรงหน้า นึกสนุกในใจที่ทำให้คนตรงหน้าเลิ่กลั่กได้ขนาดนี้ “ ลงไปสิ....” ร่างสูงเลิกแกล้งก่อนจะผละตัวออกจากร่างบางที่ตอนนี้นั่งสมองโล่งไปหมดแล้ว ริชาเรียกสติตัวเองก่อนจะรีบเปิดประตูลงจากรถไปโดยที่เธอเองก็ไม่ได้เอ่ยขอบคุณคนที่มาส่งซักนิด ร่างสูงมองตามร่างบางที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้าไปภายในคลับก่อนที่เขาจะหลุดยิ้มออกมา “ โกหกแบบนี้ให้ได้นานๆแล้วกัน...” “ อย่าให้ฉันจับได้...” เฮลพูดออกมานิ่งๆก่อนจะละสายตาจากร่างบางแล้วขับรถออกไปจากหน้าคลับทันที @RIZZO Place ร่างสูงเดินเข้ามาภายในบริษัทของครอบครัวที่อีกไม่กี่ปีข้างหน้าการบริหารงานทุกอย่างจะต้องตกลงมาอยู่ในความดูแลของเขาทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจภายในหรือต่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับ RIZZO Place เขาคือทายาทอันดับหนึ่งที่ต้องดูแลทุกอย่างต่อจากผู้เป็นพ่อเมื่อท่านลงจากตำแหน่งทันที รวมถึงการขึ้นเป็นผู้นำของกลุ่มมาเฟียพวกเขามีทั้งธุรกิจที่ดำเนินการถูกกฎหมายและธุรกิจสีเทาและถ้าถามว่าการที่พวกเขาทำธุรกิจสีเทาแล้วจะไม่โดนคดีความอะไร... คำตอบคือพวกเขาเลี้ยงตำรวจชั้นผู้ใหญ่ไว้มากพอสมควรมากชนิดที่เรียกว่าไม่มีใครกล้ามายุ่งกับตระกูลของเขาหรือเข้ามายุ่งที่ RIZZO Place และที่ RIZZO Place คือที่ทำการและรวบรวมพันธมิตรในแวววงมาเฟียของตระกูลเขาและตระกูลมาเฟียที่เป็นเพื่อนรักสัญญาเลือดของผู้เป็นพ่อเข้าไว้ด้วยกัน “ คุณเฮลครับ...” เฮลชะงักเท้าของตัวเองที่กำลังเดินตรงไปยังห้องทำงานของผู้เป็นพ่อที่นัดรวมตัวเขากับคนอื่นๆ ก่อนที่เขาจะหันไปมอง ไคอา บอดีการ์ดมือขวาของเขาที่รีบเดินมารายงานข้อมูลล่าสุดที่เฮลให้ไปทำ “ ว่าไง...” “ เรื่องข้อมูลธุรกิจคาสิโนของเราที่รั่วไหลไปให้ฝั่งตระกูลเบทริค ผมรู้แล้วครับว่าใครเป็นคนเอาข้อมูลของเราไปให้ฝั่งนั้น...” “ ใคร ?...” “ คนที่คุณเฮลคาดไว้อยู่แล้วครับ...ไบรท์ตันทรยศเรา ” ร่างสูงยืนฟังนิ่งๆ ไม่ได้มีคำพูดอะไรออกมาจากปากเขาอีก...เพราะเรื่องข้อมูลที่หลุดไปให้ตระกูลฝั่งศัตรูเขาเองก็พอจะรู้อยู่บ้างแล้วเพราะมีอยู่ไม่กี่คนที่เขาไว้ใจให้รู้ข้อมูลของคาสิโน... เรื่องการทรยศหักหลังมันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรสำหรับเขา แต่เขาค่อนข้างเกลียดการหักหลังจากคนที่เขาให้ใจอย่าง ไบรท์ตัน ที่เขาเองก็รักมันเหมือนน้องชายคนนึง “ จัดการมันให้เรียบร้อย...” “ ถ้ามันตายก็จัดงานศพให้มันแล้วก็เอาเงินให้ครอบครัวมันไป10ล้าน และบอกเมียมันว่าลูกสองคนนั้น กูจะส่งเสียเรียนจนจบสูงเท่าที่เด็กสองคนนั้นต้องการ...” “ ครับคุณเฮล...” ไคอาก้มหัวรับคำก่อนจะรีบเดินออกไปเพื่อเตรียมไปจัดการตามคำสั่งของนาย เฮลเดินไปตามทางเดินโดยที่มีผู้ติดตามคนอื่นๆ เดินตามหลัง สำหรับเขาการที่จะสั่งจัดการลูกน้องที่เขาเคยรักและไว้ใจมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย และในชีวิตเขามันมีอยู่ไม่กี่คนที่เขาจะให้ใจ ถ้าซื่อสัตย์กับเขาเขาเองก็จะดูแลและไม่ทำให้ใครต้องลำบาก แต่ถ้าหักหลังเขาเมื่อไหร่ กฎของเขา คือ ตาย อย่างเดียว หลังจากที่เฮลเข้าไปประชุมเรื่องงานกับหัวหน้าครอบครัวเสร็จเขาเองก็แวะไปดูงานที่คลับของเขาและคาสิโนที่เขาเป็นเจ้าของ ก่อนจะขับรถกลับมาหาเพื่อนสนิทของเขาที่เป็นเจ้าของ CLUB ONYX อย่าง ออสติน ใช่แล้วละ เจ้าของ CLUB ONYX คือเพื่อนสนิทของเขาที่อยู่ในวงการมาเฟียเหมือนกัน... แต่ถ้าพูดให้ถูก จริงๆร่างสูงที่กำลังเดินเข้าไปหาเพื่อนเขาที่ห้องทำงานบนคลับตั้งใจมาที่คลับนี้อีกครั้งเพราะผู้หญิงที่คอยรบกวนจิตใจเขาอย่าง ริชา ต่างหาก “ ไงมึง…” ทันทีที่ลูกน้องเปิดประตูให้เฮลเดินเข้าไป ออสติน ก็เอ่ยทักเพื่อนที่เขาไม่ได้เจอมานานมาทีเดียว ถึงแม้จะมีโซเชียลที่จะทำให้พวกเขาติดต่อกันได้ง่าย แต่เพราะเฮลเป็นคนที่ไม่เล่นโซเชียลอะไรเลยมันเลยยากสำหรับออสติน ถ้าอยากจะคุยอะไรทีก็ต้องโทรหรือไปก็ไปหาถึงที่เพนท์เฮ้าส์ “ สบายดีนะมึงอะ ?” เฮลพูดขึ้นนิ่งๆ ก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาตัวยาวที่วางติดกับกระจกเพื่อเอาไว้มองลงไปยังด้านล่างของคลับ “ คิดไงมาหากู ? ถ้าบอกว่าคิดถึงคงไม่ใช่...” “ ทำไมอะ กูคิดถึงมึงไม่ได้ ?” เฮลหันไปตอบเพื่อนนิ่งๆ พร้อมกับปรายสายตากลับไปมองร่างบางที่กำลังเดินไปตามโต๊ะต่างๆของคลับตามหน้าที่เธอ “ อย่างมึงไม่มีทางคิดถึงกูหรอกไอ้เฮล มีเหี้ยไรก็พูดมา…” ออสตินพูดอย่างรู้ทันเพื่อน เขามองตามสายตาเพื่อนที่เอาแต่มองลงไปข้างล่าง แต่เขาก็ไม่รู้อยู่ดีว่าเฮลกำลังมองอะไร “ ผู้หญิงคนนั้น...” “ คนไหน ?” “ ที่ปล่อยผมลอนยาวถึงกลางหลัง…” เฮลพูดพร้อมกับหันไปมองหน้าออสติน...ออสตินเองก็ลุกออกจากโต๊ะทำงานเดินมามองเป้าหมายที่เพื่อนบอกก่อนที่เขาจะรีบหันกลับไปพูดกับเฮลด้วยท่าทีที่จริงจังพอสมควร “ ไอ้เหี้ยไม่ได้ น้องเขาคนดีมึงอย่าไปยุ่งกับเขา...” “ เป็นคนดีมากเลย ?” เฮลถามนิ่งๆก่อนจะหยิบแก้วเหล้าที่พึ่งถูกชงขึ้นมาถือพร้อมกับหมุนวนเบาๆแต่สายตาก็ยังคงจับจ้องไปที่ร่างบาง เธอจะรู้ตัวไหมว่าการที่เธอใส่ชุดรัดๆ แบบนั้นมันยิ่งทำให้ผู้ชายในคลับสนใจแต่เธอ.... “ ไอ้เฮลคนนี้กูไม่แนะนำ เพราะถ้ามึงจะยุ่งกับน้องเขาฆ่าเวลาเพื่อรอเชอกลับมาจากอิตาลี มึงอย่า...” “ จะเก็บไว้แดกเอง ?” “ ไม่ใช่แต่เพราะกูเห็นว่าน้องเขาเป็นคนดีจริงๆ...” “ คนอื่นมีเยอะแยะ สวยกว่าน้องเขาอีก มึงไปยุ่งกับคนอื่นเถอะไอ้เฮล….” ออสตินพูดอีกครั้งก่อนจะมองหน้าเพื่อน ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาคงไม่ห้ามเพื่อนแต่เพราะริชาเป็นเด็กดีจริงๆ และเขารู้ว่าเฮลไม่คิดจะจริงจังกับใครอยู่แล้ว เพราะเพื่อนเขาเองก็มีคู่หมั้นที่อยู่อิตาลี “ แล้วถ้ากูบอกว่ากูยุ่งไปแล้ว..ยุ่งแบบที่ผู้หญิงคนนั้นมาเสนอตัวให้กูเอง มึงคิดว่าไง ? ” “ ไอ้เฮล อันนี้มึงพูดจริง ?” “ อืม...” ออสตินนิ่งอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะเขยิบตัวเข้ามาใกล้เฮล “ งั้นมึงก็รีบหยุดสิ่งที่มึงจะทำต่อเลยนะไอ้เฮล...ไม่ต้องไปยุ่งกับน้องเขา...” “ หยุดไม่ได้วะ...เพราะกูอยากได้...” เฮลพูดไปอย่างที่ตัวเองคิด เพราะเขาหยุดตัวเองไม่ได้จริงๆและถ้าเขาหยุดตัวเองได้ เขาคงไม่มาที่คลับของเพื่อนเขาวันนี้หรอก “ ไอ้เหี้ยสรุปที่มึงมาหากูที่นี่เพราะเรื่องน้องริชาอย่างเดียวเลย ?” “ อืม...” “ กูถึงว่าร้อยวันพันปีมึงเคยมาหากูซะที่ไหน...” ออสตินพยายามพูดเปลี่ยนประเด็น แต่เฮลกับไม่ยอมให้เป็นแบบที่เพื่อนต้องการ “ ถ้ากูอยากให้ผู้หญิงคนนั้นออกจากคลับมึงแล้วไปทำงานที่คลับกู...” “ กูต้องจ่ายเท่าไหร่กูถึงจะได้ตัวผู้หญิงคนนั้น…” “ ไอ้เฮล…คนนี้ไม่ได้…” ออสตินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง...เขารู้นิสัยเพื่อนเขาดีเพราะเฮลมันไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงสำหรับเฮล ก็คือเครื่องบำบัดความใคร่ของมันแค่นั้น “ มึงกำลังทำให้กูหงุดหงิดนะ ” “ ตอนนี้ที่คลับกูส่วนใหญ่แขกที่นี่เริ่มติดริชาแล้ว ริชาเรียกแขกให้คลับกูได้พอสมควรเลย...” “ กูจ่ายส่วนที่ริชาจะทำให้มึงทุกเดือนเอง...” เฮลพูดก่อนจะมองหน้าเพื่อนอย่างจริงจัง... เขาเป็นแบบนี้อะไรที่เขาอยากได้ เขาก็ต้องได้ และถ้าเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาได้ทุกอย่างตามที่ใจเขาต้องการแล้ว..เขาก็จะปล่อยไปเอง ออสตินถอนหายใจออกมาก่อนจะมองหน้าเพื่อนอย่างไม่เข้าใจ และเริ่มรู้สึกสงสารริชาขึ้นมาเพราะถ้าริชาเผลอตัวแล้วก็เผลอใจไปกับเฮลคนที่จะเจ็บสุดท้ายแล้วอาจจะเป็นริชาเองเพราะเฮลมันไม่เคยคิดที่จะจริงจังกับผู้หญิงคนไหนเลยจริงๆ “ นี่มึงลงทุนขนาดนี้ เพื่อผู้หญิงที่มึงพึ่งรู้จักเนี้ยนะ...” “ กับใครกูก็ลงทุน ถ้ากูชอบ...” “ แล้วถ้าเชอกลับมาจากอิตาลี...กับน้องริชามึงจะทำไง..” “ ก็เลิก...” “ ไอ้เฮล กูบอกตรงๆ กูสงสารน้องเขา...” “ กูก็ไม่ได้จะทำให้น้องริชาของมึงเสียใจ…” “ ไม่เสียใจก็เหี้ยแล้ว เพราะถ้าเกิดมึงไปทำให้น้องเขารักแล้วทิ้งน้องเขาอะ…” “ รัก ? กูว่าเด็กมึงไม่ได้ใสขนาดที่จะโดนใครหลอกง่ายๆ…” เฮลพูดไปตามที่คิดพลางนึกย้อนไปถึงตอนที่ริชาชวนเขามีอะไรด้วยครั้งแรก…. “ กูไปก่อนนะ ไว้เจอกันแล้วอย่าลืมทำตามที่กูบอกด้วยแล้วกัน....” ร่างสูงลุกขึ้นโดยที่ไม่ได้สนใจสิ่งที่ออสตินพูด เขาหันไปมองหน้าเพื่อนเขาก่อนจะยิ้มออกมานิดๆตามสไตล์ของเขา ออสตินมองหน้าเพื่อนด้วยความที่ไม่รู้จะพูดกับเพื่อนตัวดีของตัวเองยังไง “ มึงนี่มันมึงจริงๆ...” ออสตินพูดแค่นั้นก่อนจะลุกขึ้นตามมาส่งเฮล เฮลไม่ได้ตอบอะไรเพื่อนรักแค่ไหวไหล่ตัวเองเล็กน้อยอย่างไม่สนใจคำด่าเพื่อน สำหรับเขาตั้งแต่เขาเกิดมามันไม่มีคำว่าไม่ได้ในหัวเขาเลย เพราะอะไรที่เขาอยากได้มันต้องได้มาอยู่ในมือเขา !

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more