ตอนที่ 5 Heartless : เสแสร้ง

3155 Words

Heartless พ่ายรักมาเฟีย เสแสร้ง... “ อะ อ๋อ...ขอบคุณค่ะ...” ฉันโล่งใจทันทีเมื่อได้ยินพี่เขาพูดออกมาแบบนั้น ฉันรีบรับหัวชาร์จจากมือพี่เขามาก่อนจะรีบเดินออกมาจากห้องนอนพี่เขา แบบนี้ก็แปลว่าพี่เขาก็จำฉันไม่ได้ใช่ไหม... โล่งอกไปที... ฉันผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกก่อนจะรีบก้าวลงบันได้ด้วยความรวดเร็ว แต่ทว่า... “ ว๊ายยย !! ” ฉันร้องเสียงหลงด้วยความตกใจก่อนจะหลับตาปี๋เตรียมรับแรงกระแทกจากพื้นเพราะความไม่ระวังของฉันทำให้ฉันก้าวเท้าลงบันไดผิดขั้น หมับ !! แต่แล้วฉันก็รับรู้ได้ถึงมือหนาที่คว้าเอวฉันไว้ได้ทันก่อนที่ตัวฉันจะกลิ้งตกบันไดไป มือหนาออกแรงรวบเอวฉันไว้อย่างแรงโดยที่ตัวฉันจะกระแทกเข้ากับอกเขาเต็มๆ ฮือออ เจ็บจมูกชะมัด.... จมูกฉันกระแทกกับอกพี่เฮลเต็มๆเลย T^T ฉันรีบผละใบหน้าออกจากอกพี่เฮลก่อนจะเงยหน้ามองพี่เขาและถึงได้เห็นว่าพี่เขาเองก็กำลังลดระดับสายตามองมาที่ฉัน... ใบหน้าฉันร้อนผ่าวไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง ฉันไม่ชินเอาซะเลยกับสายตาของพี่เขา... “ ระวังหน่อย...” “ ฉันไม่อยากให้มีใครมาตายที่ห้องฉัน...” อาการร้อนผ่าวที่หน้าหายไปหมดสิ้นหลังจากที่ได้ยินประโยคสุดท้ายออกมาจากปากพี่เขา ใบหน้าพี่เขานิ่งก็จริง แต่คำพูดคำจาของพี่เขาไม่ได้นิ่งตามหน้าเลยสักนิด... “ ริชาขอโทษค่ะ... ” ฉันเอ่ยขอโทษไปพร้อมกับหลุบสายตามองไปทางอื่น พี่เฮลไม่ตอบอะไรฉันเขาเพียงแค่เดินผ่านตัวฉันไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย... “ เฮ้อออ...” “ อยู่ใกล้พี่เขาทีไร ฉันหายใจไม่เคยทั่วท้องเลย...” ฉันเอ่ยออกมาเบาๆ ก่อนจะมองตามแผ่นหลังกว้างของพี่เขาไป แต่พอได้มองแผ่นหลังของพี่เขาในระยะนี้มันกลายเป็นว่าภาพในวันนั้นมันย้อนกลับเข้ามาในความคิดของฉันอีกแล้ว... นี่ขนาดฉันจำเรื่องราวในค่ำคืนนั้นไม่ได้นะ จำได้แค่ภาพตอนเช้าที่ตื่นมา ถ้าฉันจำเรื่องราวตอนกลางคืนได้ ฉันจะเป็นบ้าขนาดไหนอะ = =’ ฉันสะบัดความคิดนั้นออกไปจากหัวก่อนจะเลิกมองแผ่นหลังของพี่เฮลแล้วรีบเดินตามหลังพี่เขาไปอย่างระมัดระวัง เพราะถ้าไม่ระวังมีหวังฉันได้กลิ้งตกบันไดเป็นลูกบอลอีกแน่... “ ทำไมไปนานจังอะพี่เฮล แอบทำไรเพื่อนฮันน่าหรือเปล่า ?” พอเดินลงมาถึงชั้นล่าง ฮันน่าก็ถามด้วยน้ำเสียงแกล้งหยอก พี่เฮลมองน้องสาวตัวเองแบบไร้ความรู้สึกก่อนจะเดินผ่านไปราวกับไม่เห็นฮันน่ายืนอยู่ตรงนั้น ต่างจากฉันที่รู้สึกร้อนรนในคำพูดของเพื่อนขึ้นมาแล้วฉันมันเป็นพวกเก็บอาการอะไรก็ไม่ค่อยจะเก่งอยู่แล้ว “ อ้าวแล้วหน้าแกเป็นไรวะริชา ทำไมแดงขึ้นมาแบบนั้น...” “ อ่อมันร้อนน่ะ...” เห็นไหมฉันคิดไว้ไม่มีผิด หนึ่งในเพื่อนฉันมันต้องมีหนึ่งคนที่สังเกตเห็นอาการฉัน แล้วข้ออ้างฉันมันก็โคตรจะสิ้นคิดเลย พูดไปแบบไหนใครมันจะไปเชื่อแกอะริชา T^T “ แกมีพิรุธนะริชา...” นั่นไง... “ พิรุธไรแก ทำงานได้แล้วจะได้รีบกลับ...” “ อะๆ ทำก็ทำ... ทำงานละน้าาา” เมอาพูดพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ฉันละอยากจะทุบหลังเพื่อนตัวเองแรงๆ สักที ทำหน้ากวนประสาทฉันอยู่ได้.... “ แล้วพี่เฮลจะไปไหน ยังไม่บอกน่าเลยนะ...” ฉันมองไปที่ฮันน่าที่ยังคงไม่ลดละที่จะถามพี่ชายตัวเองว่าจะไปไหน “ พี่จะเข้าไปที่ RIZZO พ่อเรียกรวมตัวทุกคน...” “ รวมตัวทุกคนที่ไหน ไม่เห็นพ่อโทรตามน่าเลยอะ...” “ เรารู้ดีว่าเพราะอะไรพ่อถึงยังไม่ให้เราเข้าไปที่นั่น....” “ ชิ...เพราะน่าเป็นลูกผู้หญิงไงทำไมน่าจะไม่รู้ พ่อรักแต่ลูกผู้ชาย...” “ ถ้าใช้สมองอันน้อยนิดของเราคิดบ้าง เราก็จะรู้ว่าพ่อไม่ได้คิดแบบนั้น...” “ พี่เฮลว่าฮันน่าอีกแล้วนะ !! ” “ จะกลับตอนไหนก็ให้คนของพี่ไปส่ง พี่ให้คนรอที่ด้านล่าง ส่วนต้องการอะไรก็บอกคนของพี่ได้...” เสียงทุ้มพูดขึ้นนิ่งๆ พี่เขาดูไม่ได้สนใจเสียงโวยวายของน้องสาวตัวเองสักนิด “ แล้วพอพวกน่าทำงานกันเสร็จก็ออกจากห้องพี่ได้เลยหรอไง...” “ จะคลานออกไปก็ได้พี่ไม่ได้ว่า เอาที่เราสะดวก....” “ พี่เฮล ไอ้พี่บ้าจะพูดดีๆกับน้องบ้างไม่ได้หรอไง!!! ” ฮันน่าโวยออกไปเสียงดังลั่นก่อนจะมองตามพี่ชายตัวเองที่เดินออกจากเพนท์เฮ้าส์ไปแล้ว “ ทำไมพี่ชายฉันมันปากจัดขึ้นทุกวันวะ !” “ ก็แกไปโวยวายใส่พี่เขาทำไมล่ะ...” “ อ้าวเอวา แกเข้าข้างพี่เฮลหรอไง...” “ ไม่ได้เข้าข้าง แค่บอกแกเฉยๆ...” “ เออว่าแต่ พี่แกมีแฟนไหมอะ หรือวันๆทำแต่งานแล้วก็อยู่แต่กับลูกน้อง ? ” เป็นเมอาที่เอ่ยถามออกไปพร้อมกับมองซ้ายมองขวา ฉันพึ่งเห็นว่าบริเวณด้านนอกเพนท์เฮ้าส์มีบอดีการ์ดของพี่เฮลยืนอยู่เป็นจุดๆ... ดูยิ่งใหญ่จังแฮะ... “ พี่ชายฉันคบกับผู้หญิงอยู่คนนึงมั้ง…เห็นว่าเจอกันที่อิตาลีเป็นลูกสาวของเพื่อนป๊าที่อยู่ในวงการมาเฟียเหมือนกันชื่อพี่เชอรีน…” “ ถ้าพี่เชอรีนกลับมาจากอิตาลี ป๊าก็จะให้แต่งกับพี่เฮลทันทีเพื่อขยายธุรกิจของสองตระกูลให้ใหญ่ขึ้นอะ เพราะถ้าสองตระกูลดองกัน พวกที่เป็นศัตรูกับตระกูลป๊าก็จะหนาวๆกันอะ อารมณ์แบบสู้ไม่ได้อะ... ” “ แล้วพี่เฮลรักพี่เชอรีนไหมอะ หรือเขาแต่งกันเพราะทำตามคำสั่ง...” เอวาถามขึ้นพร้อมกับเอามือเท้าคางตัวเองอย่างตั้งใจฟัง ส่วนฉันก็นั่งฟังอยู่เงียบๆ “ รักมั้ง รักแหละ เอาจริงๆ ฉันก็ไม่แน่ใจเพราะพี่เฮลเป็นคนที่อ่านยากมาก พี่เฮลดูเหมือนคนที่ทำทุกอย่างเพื่อตระกูลมากกว่าตัวเอง พี่เฮลเคยพูดกับฉันเมื่อไม่นานมานี้ว่าความรักสำหรับเขามันไร้สาระ และมันจะเป็นจุดอ่อนของพี่เขาที่ทำให้ศัตรูเข้าถึงได้ง่ายอะ” “ เพรางั้นการที่เขาคบแล้วก็แต่งงานกับพี่เชอรีนฉันเองก็ไม่รู้ว่ารักไหม รู้แค่ว่าพวกเขาทั้งคู่เหมาะสมกันมากๆ เพราะต่างก็เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งของตระกูลอะ...” “ โห้ซับซ้อนจังอะแก แค่จะรักใครสักคนยังต้องกลัวศัตรูรู้เลยอะ...” “ ไม่เชิงว่ากลัวศัตรูรู้หรอก แต่ฉันคิดว่าถ้าเกิดว่าวันนึงพี่เฮลมันเกิดรักคนธรรมดาที่ไม่ได้อยู่ในแวววงมาเฟีย มันอาจจะทำให้เขาตกอยู่ในอันตรายก็ได้มั้ง...” “ ฉันสาบานว่าจะไม่หลงรักลูกชายตระกูลมาเฟียเด็ดขาด...” เมอาพูดออกมาอึ้งๆ ส่วนฉันเองก็นั่งนิ่งคิดตามถึงสิ่งที่ฮันน่าพูดออกมา “ พอเลิกถามเพราะฉันเองก็ยังไม่ได้เข้าไปใน RIZZO เต็มตัวเลย ” “ จะว่าไปก็เหมือนอกหักเลยอะ ฟังเรื่องพี่เขามาตลอดพอมาเจอหน้าก็ต้องมารับรู้ว่าพี่เขาจะแต่งงานอีก...” “ ถ้าแกอยากเป็นคนรักของพี่ชายฉันนะเมอา อย่างแรกแกต้องฆ่าคนได้แบบที่ไม่รู้สึกผิดอะไรในใจ...” “ ฆะ ฆ่าคนเลยหรอ ?!? ” “ ใช่นี่คือคุณสมบัติแรกของสะใภ้ตระกูลฉัน...” “ บ้าไปแล้ว...” “ พอก่อนพวกแก เรารีบทำงานดีกว่าอีกนิดก็ใกล้เสร็จแล้ว...” เป็นฉันที่รีบพูดขึ้นเพราะไม่อยากให้เพื่อนพูดอะไรที่มันนอกเรื่องไปจากงานกลุ่มที่ต้องทำแล้ว วันนี้ฉันต้องกลับไปนอนบ้านเพราะนัดกับแม่เอาไว้แล้วขืนถ้าเพื่อนยังนั่งคุยกันไม่หยุดแบบนี้ฉันได้กลับบ้านดึกแน่ๆ แล้วพรุ่งนี้ตอนเย็นฉันต้องไปทำงานพาร์ทไทม์ช่วงเย็นอีก แต่เรื่องที่ฉันแอบทำงานที่บ้านฉันไม่มีใครรู้ และรู้ไม่ได้เด็ดขาดโดยเฉพาะพี่สาวฉัน ถ้าพี่รัณรู้ ต้องโกรธฉันมากแน่ๆ เพราะพี่รัณจะบอกฉันเสมอว่าให้มาเรียนไม่ได้ให้มาลำบากหาเงินอะไรแบบนั้น แต่ฉันไม่อยากให้พี่สาวฉันต้องทำงานลำบากอยู่คนเดียวแบบที่ฉันเคยบอก ถ้าฉันพอจะช่วยพี่สาวฉันได้ ฉันก็อยากช่วยบ้าง... “ ริชาพรุ่งนี้แกต้องไปทำงานที่คลับนั้นอีกแล้วใช่ไหมอะ...” “ ใช่ ไม่ได้ไปมาหลายวันแล้วอะพี่เขาตามแล้ว...” พี่ที่ว่าก็คือผู้จัดการคลับที่คอยป้อนงานให้ฉัน “ เป็นห่วงอะ ไม่อยากให้ไปทำงานที่คลับนั้นเลย...” ฮันน่าเอ่ยพร้อมกับมองหน้าฉันด้วยสีหน้าเป็นห่วง เพราะทุกครั้งที่คุยกันเรื่องงานนี้ฮันน่าแล้วก็เพื่อนคนอื่นๆจะค่อนข้างกังวลกับความปลอดภัยของฉันเสมอ “ ไม่เป็นไรหรอก ฉันทำได้ แล้วก็ระวังตัวเองอย่างดีด้วย...” “ ก็รู้แต่พวกฉันเป็นห่วงแกเข้าใจไหม...”เป็นเอวาที่พูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าฉัน “ แกมาทำงานที่คลับพี่เฮลมั้ย พี่ชายฉันมีคลับนะคลับน่าจะปลอดภัยกว่าที่ที่แกทำอยู่ตอนนี้อีก...เอาไหมเดี๋ยวฉันโทรบอกให้เลย” “ ไม่เอานะ !” ฉันลืมตัวพูดเสียงดังออกไปอย่างลืมตัว...ฮันน่ามองหน้าฉันอึ้งๆ ฉันเองก็ทำหน้าไม่ถูกเพราะปกติฉันไม่เคยเป็นแบบนี้ “ ไม่ ฉันหมายถึงฉันเกรงใจอะ ฉันทำที่เดิมได้ไม่ต้องห่วงแล้วถ้ามีอะไรฉันจะมาบอกพวกแก แล้วก็ลาออกจากที่นั่นเลย...” “ แน่ใจนะ...” ฮันน่าถามย้ำฉันด้วยน้ำเสียงนอยด์ๆ ฉันเองก็รีบขยับตัวเข้าไปใกล้เพื่อนแล้วก็กอดง้อทันที “ แน่ใจ ฉันรับปากว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันจะออกทันที ” “ ก็ได้...” “ งั้นเรามาถ่ายงานกันต่อเถอะเนอะ...” ฉันรีบปรับอารมณ์และสีหน้าตัวเองให้เป็นปกติที่สุดก่อนจะเป็นตัวตั้งตัวตีชวนเพื่อนๆ ถ่ายงานกลุ่มต่อ... แต่ให้ตายสิ ในหัวของฉันตอนนี้มันไม่ได้มีเรื่องงานอยู่เลย ในหัวของฉันมันคิดวนซ้ำๆ ถึงเรื่องของพี่เฮลไม่หยุดซะที... วันต่อมา... เวลา 17.41 น. @มหาลัย XP คณะบริหารธุรกิจ Faculty of Business Administration “ ริชาไปเลยหรอ ?” เอวาเอ่ยถามพร้อมกับมองริชาที่รีบเก็บของทุกอย่างลงใส่กระเป๋าผ้าใบโปรดที่เธอถือมาเรียนเป็นประจำทุกวัน ริชาหันมามองหน้าเพื่อนในขณะที่มือก็ยังคงกวาดเอาสิ่งของลงใส่กระเป๋า “ ใช่วา เดี๋ยวต้องไปเลยอะกลัวรถติด..” “ งั้นเดี๋ยวฉันไปส่งแกจะได้ถึงไวๆ..”เป็นฮันน่าที่รีบพูดเสนอขึ้นมาก่อนจะขยับตัวจะลุกขึ้นตามริชา “ ไม่เป็นไรแก...เกรงใจอะ...” ริชาบอกฮันน่าด้วยรอยยิ้ม เธอไม่อยากให้เพื่อนต้องมาลำบากไปรับไปส่งเธอ “ ยังไงก็เจอกันพรุ่งนี้นะ ” ริชาโบกมือให้เพื่อนก่อนจะรีบร้อนเดินออกจากห้องเรียนไปทิ้งให้เพื่อนทั้งสามคนมองตามด้วยแววตาเป็นห่วง “ แกว่าริชามันจะเหนื่อยบ้างไหมวะ ?” เมอาพูดพร้อมกับหันไปมองหน้าเพื่อนที่ยังนั่งกันอยู่ “ เหนื่อยดิแก แต่ถึงมันจะเหนื่อยขนาดไหนอะยังไงเราก็ไม่ได้ยินเสียงบ่นจากมันหรอก...” ฮันน่าพูดอย่างรู้ทันนิสัยเพื่อน “ แล้วดูดิ แทนที่แฟนมันจะเป็นกำลังใจให้มัน กับทำเลวๆ ใส่ริชามันซะอย่างงั้น...” “ ช่างมัน...อย่าไปพูดถึงไอนั่นเลย...ดีแล้วที่ริชาเลิกกับมันได้อะ...” “ ริชามันเข้มแข็งขึ้นเยอะเลยนะ...มันดูเปลี่ยนไปเลยเหมือนกัน...” -อีกด้านนึง- ร่างบางกึ่งวิ่งกึ่งเดินมาที่หน้าตึกคณะก่อนจะมองหารถที่จะไปส่งเธอที่หน้ามหาลัย...แต่รอแล้วรอเล่าก็ยังไม่มีรถคันไหนว่างรับเธอเลย...ร่างบางชะเง้อคอมองรถคันต่อไปพร้อมกับก้มหน้ามองเวลาที่นาฬิกาข้อมูล “ ฮือออ จะไม่ทันแล้ว...” ร่างบางพึมพำออกมาด้วยน้ำเสียงงอแงนิดๆ ในขณะที่สายตาก็ยังคงมองหารถ แล้วแล้วสายตาของร่างบางก็ต้องไปสะดุดเข้ากับคู่ชายหญิงคู่หนึ่งที่พึ่งก้าวขาลงมาจากรถยนต์สัญชาติยุโรป “ วายุ...” ริชาเอ่ยเรียกชื่อแฟนเก่าตัวเองออกมาเบาๆ...ตั้งแต่วันนั้นมา นี่คือวันแรกที่เธอได้เห็นหน้าเขาอีกครั้ง หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นผิดจังหวะ ความรู้สึกเจ็บปวดเริ่มกลับเข้ามาในห้วงความรู้สึกของเธออีกครั้ง นัยน์ตากลมโตมองไปที่ร่างสูงที่เดินจับมือมากับผู้หญิงอีกคนที่ได้ชื่อว่าเป็นมือที่สามที่พังความรักของเธอ... เขาดูรักกันมากจนไม่แคร์สายตาใครต่อใครเลยสักนิด ก็เหมาะสมกันดีแล้วแหละจริงๆ... “ ซวยชะมัดที่ต้องมาเห็นนายก่อนจะไปทำงาน...” ริชาพูดกับตัวเองก่อนจะละสายตาจากแฟนเก่าของเธอ เพราะยิ่งมองเขาทั้งคู่เธอเองก็ยิ่งรู้สึกเจ็บในใจลึกๆ... ร่างบางยืนรอรถสักพักก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะมีรถคันไหนว่างรับเธอจนเธอตัดสินใจที่จะเดินไปหน้ามหาลัยเอง...แต่ยังไม่ทันที่เท้าเรียวจะก้าวไปพ้นจากหน้าคณะ รถแลมโบกินี่ราคาล้านสิบล้านสีดำสนิทก็มาจอดขวางหน้าเธอไว้ ริชาขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความงุนงงก่อนจะเบี่ยงตัวเพื่อเดินไปอีกทาง แต่ทว่ากระจกรถแลมโบกินี่ก็ถูกลดลงมาและพอริชาเห็นว่าภายในรถเป็นใครยิ่งทำให้เธอตกใจเข้าไปอีก “ พี่เฮล...” “ จะไปไหน ?” “ ไปทำงานค่ะ..” “ ขึ้นรถดิเดี๋ยวไปส่ง..” “ ไม่เป็นไรค่ะ ริชาไปเองได้...ขอบคุณนะคะ” ริชารีบปฎิเสธก่อนจะเดินหนี นัยน์ตาคมตวัดสายตามองตามร่างบางไปด้วยความไม่พอใจ นี่คือครั้งแรก ครั้งแรกจริงๆ ที่เขาเจอผู้หญิงเล่นตัวเก่งขนาดนี้ เฮลมองร่างบางที่ปฏิเสธเขาแล้วยังจะรีบเดินหนีเขาอีก การกระทำของหญิงสาวยิ่งทำให้หนุ่มมาเฟียหัวเสียไม่น้อย…เฮลถอนลมหายใจออกมาอย่างแรง ก่อนที่เขาจะเปิดประตูลงมาจากรถแล้วเดินตามไปรั้งแขนริชาเอาไว้แน่น “ อ๊ะ ! พี่เฮล -0- !” “ ไปขึ้นรถ...” เฮลเอ่ยเสียงดุก่อนจะรั้งให้ริชาเดินไปที่รถกับเขาและการกระทำของเฮลทำให้ทุกสายตาจับจ้องมาที่เขากับเธอ โดยเฉพาะแฟนเก่าของริชา วายุยืนมองภาพที่ริชาขึ้นรถไปกับเฮลด้วยความสงสัย ก่อนที่เขาจะรู้สึกหวงเธอขึ้นมาซะอย่างนั้น “ คือริชา...” “ อย่าลงมานะ...” เฮลพูดแค่นั้นก่อนจะปิดประตูใส่ริชาทันที... ส่วนริชาได้แต่นั่งอึ้ง เธออดคิดในใจถึงการกระทำของเฮลไม่ได้ ร่างสูงขึ้นมานั่งประจำที่คนขับก่อนจะขับรถออกไปด้วยความรวดเร็ว “ พี่เฮลคะ จอดแค่หน้ามหาลัยก็ได้ค่ะ...” เสียงใสเอ่ยออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ...ให้ตายสิเธอไม่ชอบการนั่งรถกับเขาเลย มันอึดอัด อึดอัดจนเหมือนเธอจะหายใจไม่ออก “ ทำไม ?” “ คือริชาไปเองได้ ริชาเกรงใจ...” “ เกรงใจหรือพยายามหลบหน้าฉันกันแน่...” “ พะ พี่เฮล” ริชาอึกอัก และรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ขึ้นมาเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากปากร่างสูง... ริชานั่งบีบมือตัวเองเข้าหากัน เธอกำลังทำตัวไม่ถูกและไม่เข้าใจในสิ่งที่เฮลพูดออกมา... “ ไม่คิดจะตอบคำถามฉันหน่อยหรอไง ?” เฮลเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความหงุดหงิด เขาหงุดหงิดไม่น้อยเลยที่หญิงสาวพยายามแสร้งทำเป็นจำเขาไม่ได้ ทั้งๆที่เขารู้ดีว่าเธอจำเขาได้อย่างขึ้นใจ แต่เธอก็ยังพยายามแถเอาตัวรอดไม่เลิก “ ริชาเกรงใจพี่เฮลจริงๆค่ะ แล้วมันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ทำให้ริชาหลบหน้าพี่...” ริชาตอบไปโดยไม่หันไปมองหน้าเฮลสักนิด ร่างสูงหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะปรายตาไปมองร่างบางที่เอาแต่นั่งนิ่งมองไปนอกหน้าต่าง วันนี้เขามาทำธุระแถวมหาลัยที่ฮันน่าเรียนอยู่ แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นหรอก ประเด็นคือผู้หญิงที่เขามีอะไรด้วยในคืนนั้นคอยรบกวนสมาธิเขาไม่เลิก เธอคอยก่อกวนความคิดเขาไม่หยุดจนทำให้เขาต้องขับรถมาที่นี่ และก็ได้เจอเธอยืนอยู่หน้าตึกคณะ... เขาเองก็หัวเสียกับตัวเองไม่น้อยที่เอาแต่คิดถึงภาพในคืนนั้นของเขาและเธอไม่เลิก ทั้งๆที่เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน สำหรับเฮลเขาไม่เคยต้องตามผู้หญิงคนไหนเลย แต่กับเธอ... เขาพยายามหาคำตอบให้ตัวเองในเรื่องนี้ แต่ก็ตอบตัวเองไม่ได้ว่าทำไม... ยิ่งเขาเห็นเธอทำราวกับว่าเธอจำเขาไม่ได้ และก็ไม่รู้ว่าเขาคือผู้ชายคนนั้นมันยิ่งทำให้เขาหงุดหงิด บ้าชะมัด ! “ เธอต้องไปที่ไหนต่อ ?” “ ริชาต้องไปคลับออนิกซ์ค่ะ” “ ทำงานที่นั้น ?” “ ค่ะ” “ ไม่กลัวหรอไง ?” “ อะไรที่ได้เงิน ริชาทำได้หมดนั้นแหละค่ะ...” ร่างบางตอบไปตามที่เธอคิดอะไรที่ทำแล้วได้เงิน เธอทำหมด ยกเว้นอย่างเดียวคือขายตัว ความรู้สึกเดียวของเธอตอนนี้คืออยากช่วยแบ่งเบาภาระพี่สาวตัวเอง แล้วก็ช่วยพี่สาวดูแลแม่ให้ดีที่สุด เธอไม่อยากให้พี่สาวของเธอต้องเหนื่อยคนเดียวอีกแล้วนี่เลยเป็นอีกเหตุผลที่ทำให้เธอหางานทำ เพื่อที่จะไม่ต้องรบกวนเงินที่บ้านมากกว่านี้ “ งานที่ว่ารวมถึงงานบนเตียงด้วยมั้ย ?” และสิ่งที่ร่างสูงพูดออกมาทำเอาริชาหน้าชาขึ้นมาทันที “ พี่พูดแบบนี้หมายความว่าไง ?”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more