ร่างบางพาตัวเองกลับมาบ้านโดยมีคนขับรถของเฮลเป็นคนขับรถกลับมาส่งเธอถึงหน้าประตูรั้ว...ริชามองไปที่บ้านหลังสีขาวที่ถึงแม้มันจะไม่ได้หลังใหญ่อะไรมากมายแต่มันกับอบอวลไปด้วยความอบอุ่น...มือเรียวรีบเช็ดน้ำตาของตัวเองที่มันแอบรินไหลออกมาระหว่างทางก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อเรียกกำลังใจของตัวเองกลับมาแล้วถึงเปิดประตูลงจากรถ
“คุณริชาครับ...” แต่ทว่าเสียงของคนขับรถก็เรียกเธอเอาไว้
“คะ? ”
“อันนี้ยาที่คุณริชาต้องทานตลอดจนหมดแผงครับ...” คนขับรถพูดขึ้นนิ่งๆ พร้อมกับส่งถุงยาให้...ริชามองถุงยาที่ยืนมาตรงหน้าเธอก่อนจะรับมันมาอย่างเลี่ยงไม่ได้
เธอรู้ดีว่ายาในถุงนี้มันคืออะไรคงไม่พ้นยาคุ้มกำเนิดแบบฉุกเฉินแน่นอน...
“แล้วคุณเฮลสั่งให้ผมบอกกับคุณริชาว่า ถ้าคุณเฮลโทรหาให้รับสายทุกครั้ง และถ้าเขาต้องการเจอเขาจะให้ผมมารับและคุณริชาไม่สามารถปฏิเสธได้ครับ...”
“งั้นฉันฝากบอกเขาทีค่ะ ว่าฝันไปเถอะคนเฮงซวย!...”
