อานนท์ยืนกอดอกพร้อมหย่อนสะโพกพิงฝากระโปรงรถของตนเองไว้ คอยยืดคอชะเง้อมองผ่านลอดรั้วไม้ซี่เล็กๆ เพียงหวังได้มองเห็นความเคลื่อนภายในบ้านหลังซอมซ่อ คล้ายจะพังแหลไม่พังแหลตรงหน้า ดึกจนป่านนี้ทำไมหนูหริ่งถึงยังไม่กลับ จะว่าไปทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟร้านพิต้าก็ไม่น่าจะใช่ ในเมื่อเขาใช้อำนาจไม่ชอบธรรม สั่งให้ผู้จัดการร้านไล่เจ้าหล่อนออกตั้งแต่วันเกิดเรื่องแล้วนี่นา
ให้สันติไปคอยสอดส่อง เจ้าหล่อนก็ไม่ได้กลับเข้าทำงานที่นั่นอีก นอกจากไอ้ปลา ไอ้ลูกพี่ลูกน้องตัวดี มันยังเสนอหน้าเข้าไปนั่งกินข้าวที่นั่นเกือบจะทุกวัน มันไม่รู้สึกรู้สาอะไรบ้างหรือไงนะ หรือมันแค่ต้องการได้นอนกับผู้หญิงสักคนหนึ่งเท่านั้นเป็นพอ สันดานแบบนี้คงแก้ไม่หายแล้วจริงๆ เขาเองชักเหนื่อยกับการตามล้างตามเช็ด คิดว่าถ้าเกิดเรื่องอีกคราวนี้ เขาต้องจัดการกับมันขั้นเด็ดขาดเสียที
อานนท์ไม่รู้อีกเรื่อง การที่ประภาวิธยังคงเสนอหน้าเข้าไปนั่
