เข้าสัปดาห์ที่สองแล้วที่มุขธิดาไปกลับระหว่างบ้านของเธอกับบ้านของอนุชิน ในช่วงแรกเขาเซ้าซี้กับเธอเล็กน้อย อยากให้เธอพักที่บ้านของเขาเลย มันสะดวกสบายกว่า เขาให้เหตุผลว่าอย่างนั้น ทว่าเธอยังคงยืนยันเช่นเดิม เธอไม่ต้องการค้างคืนบ้านใคร ถ้าหากว่าพอไปกลับเอง เธอขอไปกลับเองจะดีกว่า...
“ดูใบหน้าลูกสดชื่นขึ้นมากนะชิน ไม่หมองคล้ำเหมือนแต่ก่อน...”
อรพินเงยหน้าขึ้นจากจานผลไม้ หลังจากปอกผลส้มลูกสุดท้ายวางเรียงลงบนจานเปล เธอเอ่ยทักบุตรชายคนโตพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น รู้สึกพอใจมากกับการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นของลูกชายหัวแก้วหัวแหวน
ไม่คิดว่าการฝืนใจยอมกลืนน้ำลายตนเองสักครั้ง เพื่อให้หญิงสาวที่หนหนึ่งเคยสร้างปัญหาให้กับครอบครัวของเธอเอาไว้มากมาย จนถึงขั้นเกือบตัดเป็นตัดตายกันมาแล้วครั้งหนึ่งนั้น วันนี้เจ้าหล่อนจะทำให้ลูกชายของตนเองนั้นมีอาการดีวันดีคืน เรียกได้ว่า พลิกจากหลังมือเป็นหน้ามือก็ว่าได้
ร่
