มุขธิดาล้วงเอาแผ่นกระดาษออกมาจากกระเป๋าสะพาย พร้อมย่นหัวคิ้วเรียงตัวสวยเข้าหากัน ก่อนจดจำรายละเอียดของตัวอักษรทุกตัว แล้วพับเก็บใส่กระเป๋าดังเดิม มันคือที่อยู่ของคนว่าจ้าง ต้องการให้เธอมาดูแลคนไข้ขาเจ็บ ซึ่งเป็นญาติแท้ๆของพี่พลอยนั่นเอง
เธอขอบคุณความมีน้ำใจงามนี้ของพี่สาวคนสวย พี่พลอยดีกับเธอเสมอ แม้นเธอไม่ได้กลับเข้าทำงานในร้านอาหารร่วมกันอีก นับตั้งแต่มีเรื่องมีราวกันวันนั้น พี่พลอยยังคงคอยช่วยหางานพิเศษมาให้เธอทำอยู่เสมอ...
เมื่อจดจำรายละเอียดที่อยู่ได้อย่างแม่นยำ มุขธิดาจึงเดินเท้าต่ออีกนิด แล้วเลี้ยวขวาตรงหัวมุมถนน ก่อนเดินข้ามไปอีกฝั่ง ตรงปากซอยมีร้านขนมหวานชื่อดังตรงตามรายละเอียดในแผ่นกระดาษบอกเอาไว้เปี๊ยบ พอเดินเลยอีกนิด เธอจึงเห็นซอยที่ระบุไว้ในที่อยู่ มันเป็นถนนแคบๆน่าจะเอาไว้สำหรับคนในซอยนี้เดินมากกว่าให้รถใหญ่ขับผ่าน เพราะดูเหมือนผ่านได้เพียงรถมอเตอร์ไซค์เท่านั้น ถ้าหากมีรถ
