“ไอ้โรคจิต”
“เออ...แล้วอย่ามาร้องครางให้ไอ้โรคจิตคนนี้สนองให้แรงๆก็แล้วกัน” อานนท์เม้มริมฝีปากแน่น นัยน์ตาพญาเสือร้ายเบิกโพลงดุดัน เมื่อตอนนี้ชายหนุ่มรู้สึกหมดความอดทนจนอยากจะฉีกเนื้อขาวๆนี้ออกเป็นชิ้นๆ ไม่รู้ปากดีแบบนี้ตรงอื่นจะดีเหมือนปากด้วยหรือเปล่า ตัวเล็กพริกขี้หนูแค่นี้จะทนลองรับอารมณ์ของเขาได้สักกี่นาทีกันเชียว
และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลานาน อานนท์จึงขยุ้มปลายเล็บเข้ากับเนื้ออ่อนตรงลำแขนเรียว ก่อนจะผลักร่างเล็กกระแทกล้มลงไปกับพื้นพรมสีขาวนุ่ม แล้วตัวเองโถมร่างหนาเข้าหาร่างน้อยตามไปติดๆ ไม่ให้เวลาหญิงสาวได้ลุกหนีไปไหนได้ เขาจัดการกักกันร่างเล็กนั้นไว้ด้วยกายกำยำของตนเอง บดเบียดร่างเข้าหาพร้อมกับโน้มใบหน้าหล่อคมลงต่ำบดขยี้ริมฝีปากอิ่มเต่งอย่างหื่นกระหาย
มุขธิดาหลับตาปี๋เมื่อเธอรู้สึกเจ็บจี๊ดตรงบริเวณต้นแขน แม้แต่ริมฝีปากอิ่มของเธอเองที่ตอนนี้กำลังถูกซาตานร้ายกระแทกเข้าหาพร้อม
