ไม่คิดจะหึง
1090 Words
ฉันเดินตามพี่เดย์ออกมาหลังร้าน เพราะเขาบอกว่ามีของจะให้ดู ไม่รู้ว่าจะให้ดูอะไร แต่ใบหน้าของพี่เขาดูตื่นเต้นกว่าฉันอีก พอมาถึงฉันก็กวาดสายตามอง นึกว่าของที่จะให้ดูต้องเป็นรถคันใหม่หรืออะไรสักอย่างแต่แล้ว
"พี่เดย์ อะไรคะที่จะให้อิ้งดู"
"อิ้ง หลับตาก่อนสิ"
"ต้องหลับตาด้วยหรือคะ เซอร์ไพรส์สุดๆ"
"แน่นอน ไม่อยากนั้นเขาจะเรียกว่าเซอร์ไพรส์ได้ยังไง"
ในเมื่อพี่เขาอยากให้ฉันหลับตาฉันก็ยอมทำตาม เปลือกตาของฉันค่อยๆหลับลงช้าๆ จนความมืดเข้ามาแทนที่ จากนั้นฉันก็ไม่ได้ยินเสียงของพี่เดย์ แต่ที่ได้ยินคือ
เหมียว แงว
ทันที ที่ได้ยินเสียงนั้นฉันก็รีบลืมตาตื่นขึ้น พี่เดย์อุ้มแมวน้อยน่ารักยืนฉีกยิ้มแฉ่ง
"พี่รู้ได้ไงว่าอิ้ง ชอบแมว"
"ใครจะไม่รู้ ก็เคทโทรศัพท์เป็นรูปแมว ส่วนมากของที่อิ้งใช้ก็จะมีรูปแมว ไม่รู้ก็บ้าแล้ว"
ฉันรีบเอื้อมมือไปอุ้มเจ้าเหมียวตัวน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของพี่เดย์ พร้อมรอยยิ้มที่มันผุดขึ้นมาอัตโนมัติไม่ต่างจากเจ้าของแมวที่ยิ้มให้ฉันเช่นกัน
"พี่ให้ หากอิ้ง ชอบ"
"จริงหรือคะ"
"จริงสิ พอดีพี่ไปเดินตลาดจตุจักร เห็นก็เลยซื้อมาให้ หวังว่าอิ้งจะชอบ"
"ชอบค่ะ น่ารักดี แต่...อิ้งทำงานนะสิจะมีเวลาเลี้ยงเขาไหม"
"เอางี้ พี่ช่วยเลี้ยง หากวันไหนงานยุ่งกลับค่ำก็เอามาฝากพี่ได้"
"พี่เดย์ก็ต้องทำงานไม่ใช่หรือไง จะเอาเวลาไหนเลี้ยง"
"หรือว่า ช่วงกลางวันพี่เลี้ยง เลิกงานอิ้งก็แวะมารับ อีกอย่าง พี่ให้ไอ้ไทก้าเลี้ยงช่วยยังได้เลย กะแค่แมว ขนาดผู้หญิงมันยังเลี้ยงได้"
ประโยคที่ฉันสะอึกอีกครั้ง แต่มันก็ดันเป็นเรื่องจริงเสียด้วยฉันรู้ว่าพี่ไทก้า ควงผู้หญิงไม่ซ้ำ แม้จะรู้อยู่แก่ใจฉันก็ยังพาตัวเองเข้าไปใกล้เขาอีก
"เอาละ ส่งมาให้พี่ เดี๋ยวเอาเขานอนรอเราตรงนี้ อิ้งกลับค่อยเดินมาเอาดีไหม"
"ค่ะ"
ฉันยื่นแมวส่งให้พี่เดย์ จากนั้นพี่เขาก็เอาไปเก็บในกรงที่มีที่นอนแมวด้วย เราทั้งสองเดินเข้ามาในร้าน เดินคุยกันมาเรื่อยๆ จนกระทั่ง
"ไอ้เดย์ มึงไปดูความเรียบร้อยตรงแคชเชียร์หรือยัง"
"ก็ไปดูพร้อมมึงไง"
"กูว่าน่าจะมีปัญหา มึงไปดูใหม่สิ"
เป็นพี่ไทก้า ที่เดินมาดักเราทั้งสอง ก่อนที่เราจะเดินขึ้นข้างบน เพราะโซนที่ฉันและเพื่อนนั่งเป็นห้องวีไอพี ฉันมองตามพี่เดย์ไปทางโต๊ะแคชเชียร์ จากนั้นก็หลบสายตาของเจ้าของอีกคน หมายจะเดินไปหาเพื่อน แต่
"พี่ขอคุยด้วยสิ"
"พี่มีอะไรคะ"
"ด้านหลัง"
พี่ไทก้าเดินนำหน้าฉันไปด้านหลังร้าน ส่วนฉันถอนหายใจแล้วเดินตามไม่รู้ว่าเรื่องที่เขาจะพูดต่อจากนี้ จะเป็นเรื่องที่ทำให้ฉันเจ็บใจอีกหรือเปล่า
พี่ไทก้าเดินมาในที่ลับตาคนพอสมควร เขาหยุดนิ่งในขณะที่ฉันยังเดินตามจนทำให้ฉันต้องชนกับแผ่นหลังกว้างกะทันหัน จากนั้นพี่เขาก็หันมาพร้อมใบหน้าที่เรียบเฉย
"เรียกร้องความสนใจอยู่หรือเปล่า"
"ห๊ะ"
"พี่ถามว่า เรียกร้องความสนใจจากพี่อยู่หรือเปล่า"
"ทำไม อิ้ง ต้องเรียกร้องค่ะ"
"เพราะพี่ไม่สนใจเธอไง"
ประโยคของเขา ทำเอาฉันจุกอีกแล้ว ใช่ ฉันไม่สวย สวยไม่พอที่จะทำให้เขาสนใจ แต่ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้
"อิ้ง รู้ว่าพี่ไม่สนใจอิ้ง ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา อิ้ง คิดไปเอง คิดว่าพี่คงชอบอิ้งบ้าง แต่อิ้งคิดผิด อิ้ง พึ่งรู้ที่พี่เดย์พูดย้ำๆซ้ำๆว่าพี่ไม่ใช่คนดี มันเป็นเรื่องจริง"
ฉันอดไม่ได้ที่จะต่อว่าพี่ไทก้า เขายืนนิ่ง ส่วนฉันก็เตรียมท่าจะหันหลังกลับ แต่พี่เขาก็เอื้อมมือมาจับที่แขนฉันแล้วพูดขึ้นอีกประโยค
"ถ้าคิดว่าจะทำให้พี่หึงละก็ เธอคิดผิดนะ เพราะพี่ไม่หึงเธอแน่"
ฉันยกยิ้มเล็กน้อย แล้วหันกลับมาประจันหน้า แล้วก็จำเป็นต้องตอบ
"อิ้ง ไม่เคยคิดจะทำให้พี่หึง เพราะอิ้งกับพี่เดย์เราก็เป็นแบบนี้มานานแล้ว อีกอย่างพี่ไม่ต้องห่วงเรื่องของเราจะยังคงเป็นความลับ พี่ไม่ต้องการให้ใครรู้อิ้งก็จะไม่พูด พี่จะได้สบายใจ"
ฉันสะบัดแขนออกจากมือของพี่ไทก้าแล้วเดินกลับเข้ามาที่ร้าน มุ่งตรงขึ้นไปหาเพื่อนที่นั่งรออยู่ โดยไม่สนใจใบหน้าของพี่ไทก้าว่าเขาจะมีสีหน้าแบบไหน ตลอดระยะเวลาที่เริ่มคุยกัน ในตอนนั้นจนตอนนี้สามเดือนแล้ว หากจะย้อนกลับไปละก็ เพราะฉันมาเที่ยวบ่อยแต่ส่วนมากจะคุยกับพี่เดย์มากกว่า ทว่าพี่ไทก้าเขาdmมาหาฉัน ทีแรกก็คุยเรื่องทั่วไป ฉันไม่ได้คิดอะไร หลังๆมา ก็เริ่มเข้ามาคุยทุกครั้งที่ฉันมากับเจน หากวันไหนฉันไม่มาพี่เขาก็จะทักหา มีไข้ไม่สบายก็จะวานให้ซื้อยามาให้ พูดคุยกันได้ทุกเรื่องจนสนิทมากขึ้น แล้ววันที่ฉันตัดสินใจว่าจะรักเขา ก็คือวันที่ฉันเจ็บที่สุด เพราะวันนี้พี่เขาส่งข้อความมาหา ทั้งๆที่ฉันกับเขาและพี่เดย์ยังอยู่ในร้าน
อิ้ง อิ้งอยากคบกับพี่หรือเปล่า เราคุยกันมาสักพักแล้ว หากอิ้งตกลง มาเจอพี่ด้านหลังนะ
คงเป็นประโยคล่อหลอก ที่ฉันไม่ฉุกคิดเลยสักนิดทั้งๆที่พี่เดย์เคยพูดในวงว่าอย่าไว้ใจพี่ไทก้า พี่ไทก้ามีห้องเชือด เพราะฉันมันโง่ เห็นคนหล่อแล้วใจง่าย ไม่รู้จะโทษใครได้ คงต้องโทษตัวเองทั้งนั้น
**ให้มันจริง เป็นหมาเมื่อไหร่จะหัวเราะ
- Writer
