ร่างสูงเดินออกมานอนร้านบิดขี้เกียจอยู่หลายรอบ จากนั้นก็ล้วงบุหรี่ที่พกติดตัวขึ้นมาดูดแก้เครียด เขาพ่นควันสีหม่นให้ลอยออกนอกอากาศ พร้อมทั้งสายตาคมกวาดมองไปทั่วหน้าร้าน ทว่าหน้าร้านของเขายังมีทั้งการ์ดและลูกน้องยืนเฝ้าอยู่
เมื่อรู้สึกว่าดูดบุหรี่จนอิ่มก็หันหลังหมายจะเดินเข้าข้างใน แต่เสียงที่เรียกตามหลังทำให้เขาต้องชะงัก
"พี่ไทก้า"
เสียงหวานของสาวคนหนึ่งร้องเรียก จนไทก้าต้องหันกลับไปมองอีกครั้ง
"ครับ"
แน่นอนว่าเขาไม่รู้จัก แต่หญิงสาวรายนั้นกับสาวเท้าเข้ามาใกล้ แล้วพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน
"หนูว่าจะทักพี่นานแล้ว แต่ไม่กล้า หนูเป็นแฟนคลับพี่นะคะ"
"แต่พี่ไม่ใช่ดารานะ"
"แต่ก็เป็นเจ้าของที่นี่..."
เธอชายตาหวานหยดย้อยให้เขา จนไทก้ารับรู้ว่าสิ่งที่เด็กคนนี้เข้าหาเพราะอะไร ชายหนุ่มยกยิ้มฉายแววร้ายกาจ มองเรือนร่างบอบบางตรงหน้าก่อนที่จะพูดขึ้น
"หากยังไม่กลับก็เข้าไปคุยกับพี่ข้างในได้นะ"
คงจะสม
