เช้าวันจันทร์เมื่อข้าวหอมมาถึงที่ทำงาน ก็พบว่าเจ้านายเธอมานั่งทำงานอยู่ก่อนแล้วเช่นเคย ข้าวหอมส่ายหน้าเล็กน้อย พลางคิดกับตัวเองว่าจะเลิกล้มความพยายามที่จะมาทำงานก่อนปันลง เพราะคงไม่มีทางเป็นไปได้อย่างที่คิด
“พี่ปันคะ” ข้าวหอมเอ่ยทักหลังเคาะประตูขออนุญาตเจ้าของห้องเข้ามาเรียบร้อย “เช้านี้มีสัมภาษณ์งาน 9 โมงนะคะ หนูคงบอกไม่ทันว่าเอกสารผู้สมัครอยู่บนโต๊ะแล้ว” ข้าวหอมเอ่ยติดตลก
“หน้างอเชียว พี่ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย พี่ดูครบแล้วจ่ะ แต่คนสมัครเยอะมากนะ ต้องแบ่งเป็นช่วงเช้ากับช่วงบ่ายรึเปล่า” ปันถามข้าวหอมกลับ
“ทางแผนกบุคคลแจ้งผู้สมัครแล้วค่ะ ว่าจำนวนคนที่เรียกมาสัมภาษณ์ค่อนข้างเยอะ อาจจะต้องรอทั้งวัน แต่พวกหนูจัดห้องพักรับรองพร้อมอาหารว่างและอาหารกลางวันไว้เรียบร้อยแล้ว” ข้าวหอมรายงาน
“แบบนั้นก็โอเค ส่วนเราก็เลิกคิดมากได้แล้ว มาทีหลังพี่แต่ก็ยังก่อนเวลางาน พี่ไม่ว่าอะไรเราหรอก มีอะไรก็ไปทำเถ
