ซานเดินทางมาถึงบ้านปันในช่วงสายของวันอาทิตย์ตามที่บอกไว้ ปันเดินออกมายืนรอรับแขกผู้มาเยือนหน้าบ้านหลังจากที่ซานส่งข้อความมาบอกว่ามาถึงแล้วเรียบร้อย
“สวัสดีค่ะคุณซาน” ปันยิ้มทัก พลางขมวดคิ้วทันทีที่เห็นของที่อยู่ด้านหลังรถ “ซื้ออะไรมาเยอะแยะคะเนี่ย”
“ผมซื้อของมาฝากลูกสาวคุณปันครับ แล้วก็มีของคนในบ้านด้วย” ซานตอบขณะที่กำลังทยอยหยิบถุงของออกมาจากด้านในรถ
“หวาน ๆ มาช่วยยกของเข้าบ้านหน่อยจ่ะ” ปันตะโกนเรียกหวานที่กำลังจะเดินกลับเข้าไปในบ้าน “จริง ๆ ไม่ต้องลำบากซื้อมาให้ก็ได้นะคะ ปันเกรงใจ แถมยังซื้อมาซะเยอะแยะเลย” ปันบอกกับซานในประโยคหลัง
“อย่าเกรงใจเลยครับ ผมอยากซื้อมาให้ มาครับเดี๋ยวที่เหลือผมถือเอง” ปันเดินนำซานเข้ามาด้านในบ้าน
“พอดียัยหนูหลับอยู่ค่ะ อีกซักพักน่าจะตื่น” ปันเชิญให้ซานนั่งลงที่โซฟาด้านในห้องรับแขก
“อ๋อครับ” ซานยิ้มให้ปัน “อันนี้ผลไม้นะครับ ผมซื้อมาฝากคนอื่น ๆ ในบ้าน ไม่แน
