EP12
ฉันพยายามใช้แรงที่มีอยู่ของตนเองผลักร่างหนาออกจนเขายอมปล่อย ใบหน้าหันกลับไปมองผู้หญิงคนนั้นที่ยืนมองเรา แล้วเธอก็รีบก้มหน้าเดินหนี
"อย่าทำแบบนี้กับน้องดาอีกนะคะ" พอเขาหันกลับมาก็พ่นคำพูดใส่ทันทีพร้อมกับยกมือขึ้นเช็ดปากตนเองออก
"…" เขาเงียบแล้วก้มมองฉันที่เก็บเศษดอกไม้ขึ้น บทสนทนาของเราจบเพียงเท่านั้นแล้วฉันก็รีบเดินหนี
ไม่รู้ว่าเดินหนีออกมาได้ไกลมากเท่าไหร่แล้ว รู้ตัวอีกทีฉันก็นั่งพิงเสาอยู่มุมลับสายตาคน ในใจมันก็คิดอยากจะหนีไปตายเอาดาบหน้า แล้วตามหาคุณพ่อกับคุณแม่ แต่มันก็คงได้แค่คิดนั่นแหละ
…
@สัปดาห์ต่อมา
หลังจากเหตุการณ์วันนั้นฉันก็ไม่ได้เจอเขาอีกแล้ว แม้กระทั่งอยู่มอหรืออยู่คอนโด แล้วนัดของหยางอี๋ฉันก็ไม่ได้ไปด้วย เพราะมัวแต่คิดมากเรื่องของคุณพ่อกับคุณแม่เลยไม่มีกระจิดกระใจทำอะไร
แล้วตอนนี้เองฉันก็ยืนอยู่คฤหาสน์ใหญ่ของตระกูล วันนี้ไม่มีเรียนฉันจึงมาที่นี้ ความหวังคือเจอพี
